Wiadomości z floty nr 9/3/1923

Wiadomości z floty nr 9/3/1923

Okręty.

Sprzedano na Litwę torpedowiec Puma (DT-4 1908) za kwotę 213 tys. zł.

Skreślony z listy floty został ostatni węglowiec Karkonosze (CS-3 1901). Okręt został sprzedany cywilnemu armatorowi za kwotę 1 196 tys. zł. Z uwagi na znikomą pozostającą we flocie ilość okrętów z kotłami opalanymi węglem, węglowce definitywnie znikają z jej składu.

Skreślony z listy floty i złomowany został ostatni okręt podwodny typu Łosoś (Głowacica SS-7 1908). Rolę szkolnych okrętów podwodnych przejmą dwie jednostki typu Barrakuda (Murena SS-9 1911 i Belona SS-10 1911).

Kolonie.

Nadal trwa szkolenie i formowanie jednostek tubylczych w koloniach.

Zakończono budowę rezerwowej bazy floty w Manggar na Belitung. W ramach tych prac zamontowano na wybrzeżu ściągniętą z Władysława IV (obecnie okręt-cel) średnią i lekką artylerię: 8x152 mm, 9x75 mm i 9x47 mm.

Na ukończeniu są prace budowlane w bazach zaopatrzeniowych Szantou i Hangczou.

Na Pembie zakończono budowę portu głębokowodnego w Chake Chake. Niejako z tej okazji nazwa  miejscowości została zmieniona na Portus Regius. W sąsiedztwie portu rozpoczęto budowę stoczni remontowo-produkcyjnej MW. W najbliższych dniach ukaże się aktualna mapka Pemby obejmująca wszystkie zakończone prace fortyfikacyjne i budowlane.

Inne.

Okręt badawczy Mikołaj Kopernik zakończył badania atolu Bora-Bora. Dokonano ciekawych odkryć archeologicznych dotyczących cywilizacji dawnych jego mieszkańców. Choć nie zostały one jeszcze do końca opracowane i wydane drukiem, to już wzbudziły duże zainteresowanie specjalistów na całym świecie. Spore znaczenie mają także wyniki badań pływów na tym obszarze. Z zadowoleniem informuję Kolegów, że w związku z naszymi osiągnięciami naukowo-badawczymi w ostatnich latach, stale rośnie nasz prestiż w międzynarodowym środowisku naukowym.

Na skutek błędu nawigacyjnego, weszła na rafę koralową stacjonująca na Pembie kanonierka Mantykora (GB-10 1921). Uszkodzenia nie okazały się poważne i zostały usunięte na miejscu. Dowódca okrętu kmdr ppor. Zamoyski otrzymał naganę.

Budżet.

Rok budżetowy 1923 zakończył się nadwyżką w wysokości 14 528 tys. zł., co stanowi ok. 0,6% założonego budżetu. Środki te zostaną przeniesione na rok przyszły.

Plany.

Na rok 1924 planuje się budowę: 8 ścigaczy torpedowych i 2 artyleryjskich, 2 lekkich krążowników, 4 kanonierek rzeczno-morskich, 1 zaopatrzeniowca, 2 oceanicznych okrętów podwodnych, 3 holowników portowych i 3 ścigaczy okrętów podwodnych.

Jeśli budżet na to pozwoli, to dodatkowo zbudowane zostaną 4 średniej wielkości trałowce lub 4 pełnomorskie eskortowce.

Torpedowce – tak czy nie? Propozycja

Torpedowce – tak czy nie? Propozycja

Zgodnie z obietnicą zrobiłem „przymiarkę” do ewentualnego torpedowca. Raport załączam poniżej.

Ponieważ wg moich założeń ma to być okręt na wskroś ofensywny, główny nacisk położyłem na szybkość i uzbrojenie torpedowe. Dlatego też artyleria i uzbrojenie pop są słabiej rozwinięte. Niezbyt imponujący jest też zasięg, ale jednostka jest przeznaczona wyłącznie do działań na Bałtyku i to z wyłączeniem Zatok Fińskiej i Botnickiej. Udało się uzyskać zaskakująco dobrą (jak dla okrętu tej wielkości i rodzaju) dzielność morską. Martwi trochę słaba wytrzymałość konstrukcji, a więc i odporność na trafienia, ale nie można mieć przecież wszystkiego.

Niestety okręt nie okazał się tani, wpływ na to mają stosunkowo potężne urządzenia napędowe.

Jeśli chodzi o koncepcję użycia, to jednostka byłaby przeznaczona przede wszystkim do zwalczania nieprzyjacielskiej żeglugi i atakowania dużych okrętów, na południowym i środkowym Bałtyku. Ogólnie pełniłaby rolę „wielkiego ścigacza torpedowo-artyleryjskiego” z uboczną funkcją zwalczania OP.

Zanim podejmę decyzję, co do ewentualnej budowy tego typu, oczekuję na opinie.

Lew, Poland Torpedo boat laid down 1925

Displacement:

            875 t light; 901 t standard; 927 t normal; 947 t full load

Dimensions: Length (overall / waterline) x beam x draught (normal/deep)

            (315,38 ft / 311,68 ft) x 27,89 ft x (11,48 / 11,62 ft)

            (96,13 m / 95,00 m) x 8,50 m  x (3,50 / 3,54 m)

Armament:

      3 - 4,13" / 105 mm 50,0 cal guns - 33,29lbs / 15,10kg shells, 120 per gun

              Dual purpose guns in deck and hoist mounts, 1920 Model

              3 x Single mounts on centreline ends, majority aft 1 raised mount aft - superfiring

      4 - 0,98" / 25,0 mm 60,0 cal guns - 0,55lbs / 0,25kg shells, 600 per gun

              Anti-air guns in deck mounts, 1919 Model 4 x Single mounts on sides, evenly spread

      Weight of broadside 101 lbs / 46 kg

      Main Torpedoes

      6 - 21,0" / 533 mm, 24,61 ft / 7,50 m torpedoes - 1,593 t each, 9,559 t total

            In 2 sets of deck mounted centre rotating tubes

      Main DC/AS Mortars

      2 - 429,90 lbs / 195,00 kg Depth Charges + 12 reloads - 2,687 t total

            in Stern depth charge racks

Machinery:

            Oil fired boilers, steam turbines,

            Geared drive, 2 shafts, 31 363 shp / 23 397 Kw = 36,00 kts

            Range 1 000nm at 12,00 kts

            Bunker at max displacement = 46 tons

Complement:

            83 - 109

Cost:

            £0,375 million / $1,501 million

Distribution of weights at normal displacement:

            Armament: 60 tons, 6,4%

               - Guns: 37 tons, 4,0%

               - Weapons: 22 tons, 2,4%

            Machinery: 512 tons, 55,3%

            Hull, fittings & equipment: 303 tons, 32,7%

            Fuel, ammunition & stores: 52 tons, 5,6%

            Miscellaneous weights: 0 tons, 0,0%

Overall survivability and seakeeping ability:

            Survivability (Non-critical penetrating hits needed to sink ship):

              208 lbs / 94 Kg = 10,4 x 4,1 " / 105 mm shells or 0,4 torpedoes

            Stability (Unstable if below 1.00): 1,02

            Metacentric height 0,8 ft / 0,2 m

            Roll period: 13,4 seconds

            Steadiness      - As gun platform (Average = 50 %): 61 %

                                   - Recoil effect (Restricted arc if above 1.00): 0,43

            Seaboat quality  (Average = 1.00): 0,76

Hull form characteristics:

            Hull has rise forward of midbreak,

              a normal bow and large transom stern

            Block coefficient (normal/deep): 0,325 / 0,328

            Length to Beam Ratio: 11,18 : 1

            'Natural speed' for length: 20,50 kts

            Power going to wave formation at top speed: 68 %

            Trim (Max stability = 0, Max steadiness = 100): 80

            Bow angle (Positive = bow angles forward): 12,00 degrees

            Stern overhang: 0,00 ft / 0,00 m

            Freeboard (% = length of deck as a percentage of waterline length):

                                               Fore end,        Aft end

               - Forecastle:            20,00%,  17,39 ft / 5,30 m,  15,75 ft / 4,80 m

               - Forward deck:       25,00%,  15,75 ft / 4,80 m,  15,75 ft / 4,80 m

               - Aft deck:    40,00%,  7,87 ft / 2,40 m,  7,87 ft / 2,40 m

               - Quarter deck:        15,00%,  7,87 ft / 2,40 m,  7,87 ft / 2,40 m

               - Average freeboard:                      11,55 ft / 3,52 m

            Ship tends to be wet forward

Ship space, strength and comments:

            Space - Hull below water (magazines/engines, low = better): 190,2%

                        - Above water (accommodation/working, high = better): 98,1%

            Waterplane Area: 5 337 Square feet or 496 Square metres

            Displacement factor (Displacement / loading): 43%

            Structure weight / hull surface area: 31 lbs/sq ft or 154 Kg/sq metre

            Hull strength (Relative):

                        - Cross-sectional: 0,50

                        - Longitudinal: 1,89

                        - Overall: 0,57

            Cramped machinery, storage, compartmentation space

            Adequate accommodation and workspace room

            Poor seaboat, wet and uncomfortable, reduced performance in heavy weather

Moje zasady projektowania okrętów

Moje zasady projektowania okrętów

W związku z pojawiającymi się często w komentarzach zarzutami zbytniej progresywności, nietrzymania się realiów itp., chciałbym w tym miejscu obszerniej wyjaśnić zasady i kryteria, jakimi kieruję się, opracowując projekty moich okrętów.

Uważam, że rozwój jakościowy budownictwa okrętowego (i nie tylko) ograniczają dwie główne bariery, są to bariera technologiczna i bariera mentalna. Poniżej omówię te bariery, tak, jak je rozumiem.

Bariera technologiczna ma charakter obiektywny i jest uwarunkowana poziomem rozwoju nauki i techniki w danym czasie. Tej bariery nie przekraczam, nie przekraczałem i przekraczać nie będę. Np. bomby głębinowe pojawiły się na moich okrętach w roku 1916 (tym samym, co w Royal Navy), a radar na pewno nie pojawi się przed rokiem 1940.

Bariera mentalna ma charakter subiektywny, jej źródła znajdują się w „głowach” projektantów i decydentów. Tę barierę łamię, łamałem i będę łamał. Jeżeli jakieś rozwiązanie jest możliwe z technologicznego punktu widzenia, to nie zawaham się go zastosować, chociażby w realnej historii nikt dotychczas tego nie zrobił.

Ten blog opiera się na mojej historii alternatywnej, więc mam trzy możliwości; albo założę poziom techniczny mojej floty niższy od światowego – co chyba nikomu się nie spodoba, albo równy światowemu – co sprowadzi się do kopiowana ścieżki rozwoju realnych flot i wg mnie nie będzie miało większego sensu, albo wyższy od światowego – i to właśnie robię.

Dokonany wybór już wielokrotnie uzasadniałem, ale zrobię to jeszcze raz. Ponieważ nasze Państwo nie jest krajem typowo morskim, a potencjałem ekonomicznym i demograficznym ustępuje największym potęgom, w dającym się przewidzieć czasie nie osiągnie takiego stanu ilościowego floty, jak największe mocarstwa morskie (Wielka Brytania, USA, w perspektywie Japonia). Dlatego przewagę ilościową innych państw staram się nadrabiać jakością, po prostu chcę zbudować flotę nie największą, ale najnowocześniejszą. W tym celu będę wykorzystywał wszystkie wynikające z aktualnego rozwoju nauki i techniki możliwości, nie oglądając się na innych. Zawsze ktoś coś musi zrobić pierwszy, dlaczego nie mógłbym być to ja? Dla przykładu; przed IIWS intensywne badania nad wykorzystaniem radaru w marynarce prowadziły Anglia, Francja, USA i Niemcy, gdyby każde z tych państw z praktycznym zastosowaniem wyników tych badań czekało na konkurenta, to jeszcze długo byśmy radaru na okrętach nie zobaczyli. 

Zasada ta dotyczy również architektury okrętowej, nie mam zamiaru niewolniczo naśladować obowiązujących u innych trendów i stylów. Nie wyklucza to sytuacji, że niektóre z moich okrętów będą przypominać inne realne konstrukcje.

Poza tym, i tak nie wykorzystuję wszystkich możliwości. Np. nie ma przeszkód technologicznych, aby w roku 1923 skonstruować rakietowy miotacz bg na podobieństwo brytyjskiego „jeża” (hedgehog). W tym przypadku poczekam na Anglików, mogę być pierwszy, ale nie muszę zawsze.

Zdaję sobie sprawę, że te wyjaśnienia i tak wszystkich nie zadowolą i nie zmienią ich punktu widzenia. Niemniej nie mam zamiaru ulegać presji i nie zmienię swego postępowania.

Z mojej strony ten post zamyka dyskusję; oczywiście nie zamyka on nikomu ust, każdy może nadal zgłaszać zastrzeżenia, tyle że raczej będę je pozostawiał bez komentarza.