Wiadomości z floty nr 47/1/1941
Okręty.
Zbudowano
24 następne kutry trałowe typu KT-17
(MC-17 1937), będą nosić nazwy KT-25 –
KT-48 i stacjonować w koloniach.
Wycofany
ze służby i sprzedany prywatnemu armatorowi został - najstarszy w naszej flocie
- zaopatrzeniowiec Belitung (SV-1
1919).
Wycofane
ze służby i sprzedane zostały okręty podwodne typu Szczupak (SS-26 1923). Trzy z nich (Szczupak, Okoń, Sandacz) trafiły do Meksyku, a pozostałe trzy (Boleń, Sum, Miętus) do Wenezueli.
Rozbrojony
i przeznaczony na okręt-cel został okręt szkolny (były krążownik pancerny) Swaróg (TRS-3 1913/1931). Sterowany
drogą radiową cel będzie służył głównie do ćwiczeń artyleryjskich i
torpedowych.
Uzbrojenie.
Wprowadzona
została do uzbrojenia nowa broń pop. Jest to 23-prowadnicowy miotacz 30-kilogramowych
granatów głębinowych. W przeciwieństwie do brytyjskiego Jeża, granaty nie posiadają własnego napędu, wystrzeliwane są za
pomocą ładunków prochowych, podobnie jak klasyczne granaty moździerzowe. Dzięki
nastawnym (w niewielkim zakresie) prowadnicom oraz zróżnicowaniu czasu
odpalania, wpadające do wody granaty tworzą 200-250 m przed dziobem okrętu
elipsę o wymiarach 35-65 x 20-40 m. Miotacz może obracać się w zakresie ± 30o.
Granaty posiadają zapalniki kontaktowe, jednak przy większej gęstości upadków (mniejsza
powierzchnia elipsy), wybuch jednego z granatów pobudza wybuchy sąsiednich.
Masa ładunku wybuchowego wynosi 16 kg. Masa załadowanego miotacza (11 t)
pozwala na montowanie go na jednostkach od 600 tn wzwyż.
Rozpoczęto
seryjną produkcję dwu nowych typów dennych min niekontaktowych z zapalnikami
magnetycznym lub akustycznym. Mogą być one stawiane przez podwodne stawiacze
min lub samoloty na głębokości do 40 m przeciw okrętom nawodnym lub do 300 m
przeciw OP.
Kolonie.
Kontynuowana
jest budowa pomocniczy baz MW: Koror (archipelag Palau), Kolonia (archipelag
Yap) oraz Palikir (wyspa Ponape).
Inne.
Uległa
zmianie struktura organizacyjna naszej MW; w miejsce dwu utworzono cztery
floty: 1. (Bałtyk – główna baza Piława), 2. (Atlantyk – Philipsburg na Antylach),
3. (Ocean Indyjski – Portus Regius na Pembie) i 4. (Pacyfik – Rabaul na PPTR). Ponieważ
podział ten ma charakter terytorialny, poszczególne floty mogą mocno różnić się
od siebie pod względem siły i ilości okrętów. Różnice te wzrosną jeszcze w
czasie wojny, kiedy gros sił zostanie podporządkowane flocie (lub flotom)
operującym na głównym teatrze morskich działań wojennych.
