BIULETYN INFORMACYJNY NR 25/1/1933
Okręty
Oddane
zostały do służby:
-
dwa krążowniki lekkie typu Ceylon,
-
dwa okręty podwodne typu O11.
Rozpoczęto
budowę:
-
czterech trałowców typu Maas,
-
dwu zbiornikowców floty typu Tambora,
-
krążownika ciężkiego typu Natalia.
W
budowie pozostają:
-
dwa krążowniki liniowe typu Vlaanderen,
-
transportowiec wodnosamolotów typu Brussel,
-
okręt szkolny typu Willem van Oranje,
-
trzy kutry patrolowe typu P10.
Aktualnie,
w skład MW Niderlandów wchodzą następujące okręty:
-
5 pancerników obrony wybrzeża,
-
2 krążowniki ciężkie,
-
6 krążowników lekkich,
-
16 niszczycieli,
-
19 torpedowców,
-
24 okręty podwodne,
-
19 kanonierek,
-
12 patrolowców,
-
21 kutrów patrolowych,
-
6 ścigaczy okrętów podwodnych,
-
15 kutrów torpedowych,
-
8 stawiaczy min,
-
12 trałowców,
-
14 kutrów trałowych,
-
2 transportowce wodnosamolotów,
-
1 transportowiec wojska,
-
1 zaopatrzeniowiec,
-
1 zbiornikowiec floty,
-
2 okręty bazy,
-
2 okręty hydrograficzne,
-
1 okręt warsztatowy,
-
2 holowniki pełnomorskie,
-
1 okręt szkolny.
Samoloty
Wszedł
do służby:
- Fokker C.X
-
dwumiejscowy samolot rozpoznawczo-bombowy, dwupłat, rok oblotu 1932, lata
produkcji 1933-;
- wymiary: (LxSxH) 9,20x12,00x3,30 m, powierzchnia
nośna 31,50 m2;
- masa: własna 1400 kg, startowa 2900 kg;
- jednostka napędowa: silnik gwiazdowy, 7-cylindrowy,
chłodzony powietrzem Fokker S7-595, o mocy nominalnej 595 KM;
- prędkość maksymalna: 312 km/h;
- pułap maksymalny: 8200 m;
- prędkość wznoszenia: 8,00 m/s;
- zasięg: 450 Mm (833 km);
- uzbrojenie: 3xIx7,9 mm, 400 kg bomb.
Dowództwo
Lotnictwa MW dysponuje obecnie:
-
35 wodnosamolotami rozpoznawczo-torpedowo-bombowymi Fokker T.IV,
-
54 wodnosamolotami rozpoznawczymi Fokker C.VII,
-
33 wodnosamolotami rozpoznawczymi Fokker C.VIII,
-
123 samolotami myśliwskimi Fokker D.XVI,
-
89 wodnosamolotami rozpoznawczo-torpedowo-bombowymi Fokker T.IVbis,
-
48 samolotami rozpoznawczo-bombowymi Fokker C.X.
Łącznie
daje to liczbę 382 maszyn.
Pozostałe
wiadomości
Szef
Admiralicji, George Christoffel van Leeuwerik został awansowany ze stopnia Vice-admiraal do stopnia Luitenant-Admiraal. Jest to druga w kolejności
ranga w niderlandzkiej MW. Ten 57-letni, wybitny i powszechnie poważany oficer,
jest na najlepszej drodze do osiągnięcia najwyższej rangi Admiraal, co w kilkusetletniej historii niderlandzkiej floty
zdarzyło się tylko dziewięć razy, ale zawsze były to godności tytularne, piastowane przez polityków, a nie realnych dowódców marynarki.
Drugą pod względem kolejności rangę Luitenant-Admiraal, w historii
Niderlandów uzyskało tylko pięciu realnych dowódców: Johan de With, Cornelis
Dirkszoon, Michiel de Ruyter, Cornelis Troomp i Jan Hendrik van Kinsbergen (ten
ostatni też trochę „na wyrost”).
Aktualnie,
w niderlandzkiej MW mamy następującą liczbę oficerów w stopniach admiralskich:
- Luitenant-Admiraal – 1,
- Vice-admiraal –
1,
-
Schout-bij-Nacht – 7,
- Commandeur – 13.
Ponieważ, na skutek Wielkiego Kryzysu, niderlandzki gulden
stracił nieco na wartości nabywczej, podwyższono pobory wszystkim osobom
zatrudnianym przez MW (także cywilnym) o 10%. Jako że, ogólny nominalny wzrost
płac w latach 1930-33 wyniósł w Niderlandach 6,8%, zatrudnienie w Marynarce
stało się relatywnie jeszcze bardziej atrakcyjne i na brak kandydatów MW
narzekać nie może.
Trzeba tu zaznaczyć, że ponieważ duża część obrotów
handlowych Niderlandów dotyczy własnych posiadłości zamorskich, spadek PKB per capita, z uwzględnieniem parytetu
siły nabywczej, w pierwszych trzech latach Wielkiego Kryzysu, dla Niderlandów nie
przekroczył 8%. Dla porównania, w USA było to 36%, we Francji 22%, w Niemczech
22%, w Anglii 10%, a we Włoszech 9%.
