Budowa kolumbijskich niszczycieli typu Trueno 1924-1925 (3 jednostki)
Jak wspomniałem w poście dotyczącym
budowy małych pancerników typu Callao,
w trakcie prac projektowych i konstrukcyjnych, kilkudziesięciu kolumbijskich
inżynierów i techników okrętowych, rotacyjnie w latach 1920-1923 przebywało na
statusie „obserwatorów” w budującej ww. pancerniki, amerykańskiej stoczni Union Iron Works w San Francisco. Z grona uczestników
„turnusów” 1920-21, wyłoniła się kilkuosobowa grupa młodych i ambitnych,
inżynierów która uznała, że posiada już wystarczające kwalifikacje, aby
samodzielnie, zaprojektować i zbudować okręt bojowy wielkości niszczyciela. Po
pierwszych, mało udanych próbach opracowania własnej, realistycznej koncepcji, członkowie
grupy doszli do wniosku, że jednak jakiś wzór by im się przydał. Rozpatrzono więc amerykańskie projekty Wickes i Clemson (wczesna wersja), brytyjskie
typu W oraz włoski typu Audace. Ten ostatni został wstępnie
odrzucony, z powodu zbyt małej prędkości maksymalnej (30 w) oraz słabego
uzbrojenia torpedowego (2xIIxwt450). Dwa pierwsze – mało różniące się od siebie – projekty
amerykańskie, również nie wzbudziły zachwytu, głównie z uwagi na niekorzystnie
rozmieszczoną artylerię. W efekcie, ta nieformalna grupa, zarekomendowała
kolumbijskiej Admiralicji budowę niszczycieli wzorowanych na brytyjskim typie W, a dokładniej podtypie Wakeful, w wersji projektowej Thornycroft. Początkowo Admiralicja, ze
względów politycznych, była skłonna przyjąć za wzorzec projekty amerykańskie,
ale w końcu, argumenty przemawiające za dużo nowocześniejszym projektem
brytyjskim przeważyły.
Kolumbijski projekt zasadniczo nie
różnił się od brytyjskiego uzbrojeniem i układem architektury. Niewielka
różnica dotyczyła układu napędu i jego mocy, choć osiągi obydwu okrętów były
prawie jednakowe. Wymiary kadłuba obydwu projektów by też niemal identyczne,
ale kształt w części dziobowej nieco się różnił; Trueno dostał ostrzejsze kształty w części dziobowej. Niestety, już
w trakcie prób stoczniowych, różnica ta okazała się wadą. Przy wyższej fali,
okręt miał tendencję do przyjmowania prawie wszystkich większych fal na pokład dziobowy (nurzanie dziobem). W efekcie, przy stanie morza od 5 w
skali Douglasa, użycie działa nr 1 (pierwsze od dziobu) było praktycznie
niemożliwe, a sama żegluga od stanu 7 bardzo niebezpieczna i po wejściu do służby
teoretycznie zabroniona. Z tego też powodu, zrezygnowano z budowy dalszych
trzech niszczycieli tego typu i przystąpiono do opracowania nowego projektu.
Gdyby pominąć opisane wyżej problemy z
dzielnością morską, można by uznać, że kolumbijska MW otrzymuje trzy nowoczesne,
dobrze uzbrojone i ogólnie udane okręty. Nowością są burtowe miotacze bg; w tym czasie, za wyjątkiem floty brytyjskiej, właściwie nikt ich jeszcze nie stosował.
Okręt powstał w stoczni Astillero
Naval No.1 (AN1) w Callao, która buduje także drugą jednostkę tego typu. Trzecią
buduje stocznia Construcción Naval y Plantas Mecánicas (CNPM) w La Guaira. Za
wyjątkiem dział 102 i 76,2 mm, całość dostaw zapewnił przemysł krajowy.
Opis techniczny.
Kadłub
O sporym wydłużeniu i bardzo
smukłej części dziobowej.
Napęd
Cztery kotły olejowe
White-Forster/CNPM w dwu kotłowniach i dwa zestawy turbin parowych GEV z
przekładniami w dwu maszynowniach.
Do ustalenia prędkości maksymalnej,
zastosowano współczynnik zwiększający 1,069, wyliczony na bazie ww. brytyjskiego
projektu W.
Uzbrojenie
Na okręcie zamontowano:
- 4xIx102/50
Bethlehem Steel M1911, przy elewacji
maksymalnej 20o donośność pociskiem 14,97 kg wynosi 13720 m;
- 1xIx76,2
mm/23 Bethlehem Steel M1900, przy
elewacji 45o donośność pociskiem HE 5,90 kg wynosi 9210 m, a
przy elewacji maksymalnej 75o donośność pionowa tym samym pociskiem
wynosi 5570 m;
- 2xIx7,62 mm/80 Browning/FNA M1919, przy elewacji 45o donośność
pociskiem 0,0098 kg wynosi 1500 m, a przy elewacji maksymalnej 85o
donośność pionowa tym samym pociskiem wynosi 1000 m;
- 2xIIIxwt533 mm;
- 2xwbg i 2xmbg z łącznym
zapasem 32 bg typu BP-19.
Do kierowania ogniem
zamontowano dalmierz optyczny o bazie 2,3 m.
Inne
Trueno otrzymał cztery radiostacje
oraz szumonamiernik.
Trueno, Great Colombia destroyer laid down 1923, launched 1924, completed 1924 (engine 1923)
Displacement:
933 t light; 965 t
standard; 1 058 t normal; 1 132 t full load
Dimensions: Length (overall / waterline) x beam x draught (normal/deep)
(319,64 ft / 312,66 ft)
x 30,51 ft x (9,35 / 9,79 ft)
(97,43 m / 95,30 m) x
9,30 m x (2,85 / 2,98 m)
Armament:
4 - 4,02" / 102 mm 50,0
cal guns - 33,00lbs / 14,97kg shells, 120 per gun
Quick firing guns in deck mounts, 1911 Model
4 x Single mounts on centreline ends, evenly
spread
2 raised
mounts - superfiring
1 - 3,00" / 76,2 mm
23,0 cal gun - 13,01lbs / 5,90kg shells, 250 per gun
Dual purpose gun in
deck mount, 1900 Model
1 x Single mount on centreline, aft deck
forward
1 raised
mount
2 - 0,30" / 7,6 mm 93,0
cal guns - 0,02lbs / 0,01kg shells, 2 500 per gun
Machine guns in deck mounts, 1914 Model
2 x Single mounts on sides, forward deck aft
2 double raised
mounts
Weight of broadside 145 lbs
/ 66 kg
Main Torpedoes
6 - 21,0" / 533 mm,
18,96 ft / 5,78 m torpedoes - 1,252 t each, 7,511 t total
In 2 sets of deck
mounted centre rotating tubes
Main DC/AS Mortars
2 - 421,08 lbs / 191,00 kg
Depth Charges + 24 reloads - 4,888 t total
in Stern depth charge
racks
2nd DC/AS Mortars
2 - 421,08 lbs / 191,00 kg
Depth Charges + 8 reloads - 1,880 t total
in Depth charge
throwers
Armour:
- Gun armour: Face (max) Other gunhouse (avg) Barbette/hoist
(max)
Main: 0,51" / 13 mm - -
Machinery:
Oil fired boilers,
steam turbines,
Geared drive, 2 shafts,
26 000 shp / 19 396 Kw = 34,24 kts
Range 2 500nm at
15,00 kts
Bunker normal = 93
tons, at max displacement = 168 tons
Complement:
92 - 120
Cost:
£0,344 million / $1,377
million
Distribution of weights at normal displacement:
Armament: 52 tons, 5,0%
- Guns: 29 tons, 2,7%
- Weapons: 24 tons, 2,3%
Armour: 5 tons, 0,5%
- Armament: 5 tons, 0,5%
Machinery: 567 tons,
53,6%
Hull, fittings &
equipment: 308 tons, 29,1%
Fuel, ammunition &
stores: 125 tons, 11,8%
Miscellaneous weights:
0 tons, 0,0%
Overall survivability and seakeeping ability:
Survivability
(Non-critical penetrating hits needed to sink ship):
306 lbs / 139 Kg = 9,5 x 4,0 " / 102 mm
shells or 0,3 torpedoes
Stability (Unstable if
below 1.00): 1,21
Metacentric height 1,2
ft / 0,4 m
Roll period: 11,7
seconds
Steadiness - As gun platform (Average = 50 %): 71 %
-
Recoil effect (Restricted arc if above 1.00): 0,23
Seaboat quality (Average = 1.00): 0,89
Hull form characteristics:
Hull has rise forward
of midbreak,
a normal bow and a round stern
Block coefficient
(normal/deep): 0,415 / 0,424
Length to Beam Ratio:
10,25 : 1
'Natural speed' for
length: 17,68 kts
Power going to wave
formation at top speed: 67 %
Trim (Max stability =
0, Max steadiness = 100): 80
Bow angle (Positive =
bow angles forward): 17,20 degrees
Stern overhang: 0,98 ft
/ 0,30 m
Freeboard (% = length
of deck as a percentage of waterline length):
Fore
end, Aft end
- Forecastle: 16,00%, 19,36 ft /
5,90 m, 17,39 ft / 5,30 m
- Forward deck: 22,00%, 17,39 ft / 5,30
m, 17,06 ft / 5,20 m
- Aft deck: 50,00%, 8,86 ft / 2,70 m, 8,86 ft / 2,70 m
- Quarter deck: 12,00%, 8,86 ft / 2,70
m, 8,86 ft / 2,70 m
- Average freeboard: 12,19 ft / 3,72 m
Ship tends to be wet
forward
Ship space, strength and comments:
Space - Hull below water (magazines/engines, low =
better): 180,3%
- Above
water (accommodation/working, high = better): 111,3%
Waterplane Area:
5 927 Square feet or 551 Square metres
Displacement factor
(Displacement / loading): 58%
Structure weight / hull
surface area: 31 lbs/sq ft or 149 Kg/sq metre
Hull strength
(Relative):
-
Cross-sectional: 0,55
-
Longitudinal: 1,52
- Overall:
0,61
Cramped machinery,
storage, compartmentation space
Adequate accommodation
and workspace room
Ship has slow, easy
roll, a good, steady gun platform
Poor seaboat, wet and
uncomfortable, reduced performance in heavy weather
Trueno (1924)
Iluminacion (1925)
Torbellino (1925)
