BIULETYN INFORMACYJNY NR 36/1/1937
Okręty
Oddano
do służby:
-
sześć kutrów desantowych typu BD-1 (post z dnia 04.11.2025),
- zbiornikowiec floty typu Chimborazo (post
z dnia 07.11.2025),
-
dwa ścigacze okrętów podwodnych
typu Mosquete (post z dnia 10.11.2025).
Rozpoczęto
budowę:
-
trzech niszczycieli typu Siroco,
-
dziewięciu kutrów torpedowych typu BT-13.
Trwa
budowa:
-
pancernika typu Unidad,
- holownika pełnomorskiego
typu Titán,
-
transportowca wojska typu MS (nazwa
robocza),
- okrętu ratowniczego typu Herón,
-
sześciu kutrów desantowych typu BD-1,
- dwóch ścigaczy okrętów podwodnych typu Mosquete.
Częściowo przezbrojono małe pancerniki typu Callao, dodając po cztery stanowiska Ix37
mm oraz zamieniając po cztery stanowiska Ix7,62 mm na IIx12,7 mm.
Lotnictwo
Zakupiono
i wprowadzono do służby następne 23 wodnosamoloty rozpoznawcze
typu Curtiss SOC Seagull.
Wycofano
ze służby i złomowano:
-
10 samolotów myśliwskich Curtiss P6 Hawk,
-
9 pływakowych wodnosamolotów rozpoznawczych Vought UO-4, a ostatnie 3
detaszowano do współpracy z flotyllami rzecznymi.
Aktualnie,
w skład Dowództwa Lotnictwa Morskiego (Comando de Aviación Naval, CAN) wchodzą:
-
3 pływakowe wodnosamoloty rozpoznawcze Vought UO-4,
-
7 samolotów torpedowo-bombowych Martin T4M,
-
10 samolotów myśliwskich Curtiss P6 Hawk,
-
3 rozpoznawczo-bombowe/transportowe łodzie latające Canadian Vickers Vancouver,
-
7 samolotów torpedowo-bombowych Martin T5M,
-
6 rozpoznawczo-bombowych/transportowych łodzi latających typu Short S.8/8
Rangoon,
-
21 rozpoznawczych/łącznikowych łodzi latających w wersji amfibii typu Douglas
RD3 Dolphin,
-
12 wodnosamolotów rozpoznawczo-bombowych typu Høver M.F.11,
-
30 samolotów myśliwskich typu Grumman FF,
-
6 rozpoznawczo-bombowych łodzi latających typu Consolidated P2Y,
-
7 średnich samolotów bombowych typu Martin B-10,
-
21 torpedowo-bombowych wodnosamolotów pływakowych typu Martin T3M(PA),
-
30 samolotów myśliwskich typu Grumman F2F,
-
38 pływakowych wodnosamolotów rozpoznawczych typu Curtiss SOC Seagull.
Łącznie
201 maszyn.
Uzbrojenie
W zakładach Fábrica Nacional de Armas w Limie,
opracowano i wdrożono do produkcji nowe, częściowo bazujące na konstrukcji
działka 37 mm L/51 COW/FNA M1918, działko plot 37 mm. Wprowadzone zmiany
dotyczyły:
- wydłużenia lufy z 51 do 57 kalibrów oraz
powiększenia komory nabojowej;
- wprowadzenia nowego naboju o zwiększonej
masie pocisku oraz dłuższej łusce z silniejszym ładunkiem miotającym;
- modernizacji systemu zasilania;
- zwiększenia powierzchni chłodzących lufy
(radiatorów);
- konstrukcji łoża górnego.
Nowe działko otrzymało oznaczenie 37 mm L/57
FNA M1936. Jego podstawowe parametry wyglądają tak (w nawiasach dane działka 37
mm L/51 COW/FNA M1918):
-
masa pocisku HE 0,74(0,65) kg,
-
prędkość początkowa 848(595) m/s,
-
maksymalna elewacja 85(85)o,
-
donośność maksymalna 6590(4100) m,
-
maksymalna donośność pionowa 4100(2670) m,
-
szybkostrzelność teoretyczna 120(90)/min.
Planuje
się zastąpienie na okrętach starego modelu nowym w ciągu trzech lat.
Demontowane starsze działka zasilą artylerię nadbrzeżną oraz (tu na podstawach
kołowych) pododdziały plot wojsk lądowych i piechoty morskiej.
Artyleria
nadbrzeżna
Kontynuując unifikację uzbrojenia, a także
mając na względzie dalszą poprawę – i tak już całkiem niezłych – stosunków z
Argentyną:
- wycofano z morskich arsenałów wszystkie (63
szt.) km-y 7,62 mm L/93 M1914, zostały one przekazane obronie terytorialnej,
jako rezerwa uzbrojenia na czas ewentualnej mobilizacji;
- wycofano z morskich arsenałów wszystkie (6
szt.) działa 120 mm L/40 M1886, zostały one przekazane Argentynie po cenie
złomu.
Dodatkowo, realizując obydwa cele,
przewidziano przekazanie Argentynie na takich samych warunkach wszystkich (24
szt.), będących na uzbrojeniu artylerii nadbrzeżnej, działek 47 mm L/40 M1885. Będzie to
realizowane w miarę ich zastępowania przez demontowane z okrętów działka 37 mm
L/51 COW/FNA M1918 (patrz dział Uzbrojenie).
Pozostałe wiadomości
Dynamiczny rozwój kolumbijskiej floty,
formowanie oddziałów i związków taktycznych piechoty morskiej oraz poprawa
uzbrojenia wojsk lądowych, skokowo zwiększyły zapotrzebowanie na broń
strzelecką oraz artylerię małokalibrową. W tej sytuacji, zdolności produkcyjne
zakładów Fábrica Nacional de Armas w Limie okazały się niewystarczające. W
związku z tym, już w roku 1936 podjęto budowę dwu zamiejscowych oddziałów tej
fabryki w Caracas i Medellin. Uruchomienie produkcji w tych oddziałach
planowane jest na przełom lat 1937 i 1938, a osiągnięcie pełnej zdolności
produkcyjnej na początek roku 1939.
