Przebudowa amerykańskich pancerników typu Indiana (ex-Kilkis, ex-Mississippi) na monitory 1936-1937 (2 jednostki)
Po
krótkiej (na moją prośbę) przerwie, kolejny projekt wg pomysłu kolegi ŁK, który jest również
autorem legendy i założeń technicznych przebudowy.
Alternatywna
przebudowa japońskiego krążownika pancernego Azuma na szturmowy okręt desantowy, rozpoczęta
18.01.1933 r., zwróciła natychmiast uwagę wywiadu amerykańskiego, który rychło
zdołał pozyskać miarodajne informacje na temat szczegółów technicznych tej
niezwykłej konwersji. Wniosek nasuwał się jednoznaczny; oto Japonia
przygotowuje się do podjęcia konfrontacji z Białymi Mocarstwami na Dalekim
Wschodzie. W związku z tym komandor Frank Drummond, z dowództwa US Navy (oficer
odpowiedzialny za prace studialne dotyczące prowadzenia operacji desantowych i
przeciwdesantowych) zaproponował przeprowadzenie eksperymentalnej przebudowy
starego predrednota, a najlepiej dwóch takich okrętów, na specjalistyczne
jednostki bombardujące, użyteczne przede wszystkim w prowadzeniu
wielkoformatowych operacji desantowych i pozwalające zaoszczędzić dla tych
celów użycie pancerników. Komandor sugerował – w razie osiągnięcia
satysfakcjonujących efektów przebudowy – wyprodukowanie dwu podobnych jednostek,
które zostałyby podporządkowane dowództwu US Marine Corps.
Zasadniczy problem w realizacji tego projektu, stwarzał jednak brak w składzie
US Navy predrednotów, może za wyjątkiem przebudowanego na pływający dźwig ex-pancernika
Kearsarge. Rozwiązanie tej kwestii okazało się prostsze, niż to się pierwotnie wydawało. Otóż zaledwie parę
miesięcy wcześniej, dowództwo Wasilikon Naftikon (czyli floty greckiej) podjęło
decyzję o przekształceniu okrętów liniowych Limnos
i Kilkis w hulki, a okręty te były
wszak ex-amerykańskimi pancernikami Idaho
i Mississippi, zakupionymi przez
Grecję w 1914 r. Użyteczność starych pancerników dla floty greckiej stawała się
wątpliwa, więc oferta amerykańska, dotycząca ich wtórnego odkupienia, została
szybko zaakceptowana. Transakcję przeprowadzono bezgotówkowo. W zamian za
okręty przekazane bez artylerii, Amerykanie zobowiązali się wybudować dla
Grecji (w ciągu najbliższych 6 lat) 12 baterii obrony wybrzeża, wyposażonych w
recyklingowe działa zdjęte z pancerników. Stare pancerniki zostały
więc 12.08.1933 r. ponownie włączone w skład US Navy, jednak pod nowymi już
imionami Indiana i Oregon. Niezwłocznie, po opracowaniu
szczegółowych planów przebudowy, skierowano je do stoczni Crampa w
Filadelfii, tej samej, która zbudowała okręty przed ćwierćwieczem. Prace
stoczniowe przeprowadzone zostały - odpowiednio dla obu jednostek: od 19.01.1934 r./12.03.1934
r. do 23.11.1936 r./14.01.1937 r. Okręty wzięły aktywny udział w wojnie na
Dalekim Wschodzie, rozpoczynając od bojów o Guadalcanal (od 07.08.1942 r. do
08.02.1943 r.) i kończąc na bitwie o Okinawę (od 01.04.1945 roku do 21.06.1945
r.). Działania wojenne wykazały ich dużą użyteczność. Mimo to nie doczekały się
one uzupełnienia o parę nowych „półbraci”, wybudowanych według analogicznego
konceptu. Przyczyną była obecność w składzie US Navy ponad dziesięciu starych
drednotów, które zachowały użyteczność wyłącznie jako jednostki
bombardujące. Okręty wycofano ze służby czynnej 31.12.1945 r. i przeniesiono do floty rezerwowej, na wypadek zaistnienia nowego konfliktu
zbrojnego. W momencie wybuchu wojny koreańskiej stan okrętów wykluczał jednak
ich ponowną aktywację, a z dniem 31.12.1953 r. zostały ostatecznie przeznaczone
na złom. Rozbiórki okrętów dokonała stocznia New York N Yd na Brooklynie,
kończąc prace 12.01.1955 r.
Opis
techniczny przebudowy.
Kadłub
Zlikwidowano wszystkie kazamaty,
wyrównując linię burt oraz nieznacznie zmieniono podział wewnętrzny kadłuba.
Napęd
Istniejący usunięto. W pomieszczeniach
dawnych maszyn parowych, zainstalowano cztery silniki diesla Sulzer po 3000 KM
każdy, pracujące parami na każdy w dwu wałów napędowych.
Uzbrojenie
Okręty przejęto bez uzbrojenia artyleryjskiego. W
trakcie przebudowy, zdemontowano wyrzutnie torpedowe oraz zamontowano:
- 2xIx16”/28,8
(406 mm) M1923, przy elewacji 45o donośność pociskiem AP 952,5
kg wynosiła 23440 m, a przy elewacji maksymalnej 55o donośność tym
samym pociskiem wynosiła 22300 m;
- 4xIx10”/40
(254 mm) Mark 3, przy elewacji maksymalnej 40o donośność
pociskiem AP 231,3 kg wynosiła 23570 m;
- 8xIx3”/50
(76,2 mm) Mark 18, przy elewacji 43o donośność pociskiem HC
5,90 kg wynosiła 13340 m, a przy elewacji maksymalnej 85o donośność
tym samym pociskiem wynosiła 9080 m;
- 2xIVx1,1”/75
(28 mm) Mark 1, przy elewacji 41o donośność pociskiem HE 0,416
kg wynosi 6770 m, a przy elewacji maksymalnej 90o donośność tym
samym pociskiem wynosi 4790 m;
- 8xIx0,50”/90
(12,7 mm) M1921.
Działa 406 mm, to rozwiercone do tego kalibru, pochodzące z zapasu
mobilizacyjnego, działa 13”/35 (330 mm) Mark 1, osadzone na zmodyfikowanych łożach
dział 16”/45 (406 mm) Mark 5. Działa 406 i 254 mm umieszczono w specjalnie do tego
celu zaprojektowanych wieżach i wyposażono w nowoczesne urządzenia ładujące i dosyłające.
Aktualna szybkostrzelność tych dział wynosiła odpowiednio 2 i 4 strz./min.
Do kierowania ogniem zainstalowano dwa dalocelowniki optyczne o bazie 5,3
m oraz dwa stanowiska kierowania ogniem działek 28 mm. Ponadto, wieże dział 406
i 254 mm wyposażono w dalmierze optyczne o bazie odpowiednio 8,1 i 5,5 m.
W połowie roku 1942, wszystkie działa 76,2 mm zostały zastąpione przez
2xIIx5”/38 (127 mm) Mark 12 i 4xIVx1,1”/75
(28 mm) Mark 1, a wszystkie nkm-y 12,7 mm przez działka 20mm/70 (0,79”) Mark 2.
W końcu roku 1943, wszystkie stanowiska IVx1,1”/75 (28 mm) Mark 1 zastąpione
zostały przez stanowiska IVx40 mm/56,3 (1,57”) Mark 1, a cztery z ośmiu
stanowisk Ix20mm/70 (0,79”) Mark 2 przez stanowiska IIx20mm/70 (0,79”) Mark 3.
Opancerzenie
Ogólnie, jak w raporcie i na rysunku. Dodam, że grubość głównego
burtowego pasa pancernego zmniejsza się ku dołowi z 229 do 178 mm, a grubość
pasa pancernego „końcówek” ze 178 do 102 mm. Opancerzenie poziome forecastle i quarter deck’u ma postać umieszczonych na poziomie dolnego pokładu
pancernego i obniżających się w stronę odpowiednio dziobu i rufy pokładów
pancernych. W konstrukcji nowego, górnego pokładu pancernego, wykorzystano
częściowo zdemontowane i przewalcowane opancerzenie kazamat.
Inne
Okręt został wyposażony w pięć radiostacji i radionamiernik. Od połowy
roku 1942, na okręcie były montowane, zmieniające się w czasie urządzenia
radarowe do nawigacji, kontroli przestrzeni powietrznej i powierzchni wody oraz
kierowania ogniem.
Na skutek przebudowy (w stosunku do pierwotnego projektu USS Mississippi):
- szerokość na linii wodnej (w roku 1936 z bąblami) zwiększyła się z 23,5
do 28,4 m;
- zanurzenie zmniejszyło się z 7,52 do 7,07 m;
- wyporność normalna wzrosła z 13000 do 14541 t;
- prędkość maksymalna wzrosła z 17,00 do 17,37 w;
- zasięg wzrósł z 5800 mm przy 10 w. do 9000 Mm przy 12 w;
- ciężar salwy burtowej (tylko artyleria ≥ 6”) wzrósł z 2350 do 2379 kg.
Koszt przebudowy wyniósł 44,8% wartości porównywalnego okrętu nowego.
Indiana, USA monitor laid down 1904, launched 1905, completed 1908, rebuilt 1936 (engine 1935)
Displacement:
12 695 t light;
13 661 t standard; 14 541 t normal; 15 244 t full load
Dimensions: Length (overall / waterline) x beam x draught (normal/deep)
(387,47 ft / 380,91 ft)
x 77,10 ft (bulges 93,18 ft) x (23,20 / 24,32 ft)
(118,10 m / 116,10 m) x
23,50 m (bulges 28,40 m) x (7,07 / 7,41
m)
Armament:
2 - 15,98" / 406 mm
28,8 cal guns - 2 110,04lbs / 957,10kg shells, 150 per gun
Breech loading guns in turret on barbette
mounts, 1923 Model
2 x Single mounts on centreline ends, evenly
spread
4 - 10,00" / 254 mm
40,0 cal guns - 509,93lbs / 231,30kg shells, 250 per gun
Breech loading guns in turret on barbette
mounts, 1904 Model
4 x Single mounts on sides, evenly spread
8 - 3,00" / 76,2 mm
50,0 cal guns - 13,01lbs / 5,90kg shells, 500 per gun
Anti-air guns in deck mounts, 1914 Model
8 x Single mounts on sides, evenly spread
8 - 1,10" / 28,0 mm
75,0 cal guns - 0,93lbs / 0,42kg shells, 2 500 per gun
Anti-air guns in deck mounts, 1929 Model
2 x Quad mounts on centreline ends, evenly
spread
2 double
raised mounts
8 - 0,50" / 12,7 mm
90,0 cal guns - 0,09lbs / 0,04kg shells, 4 000 per gun
Machine guns in deck mounts, 1921 Model
2 x Single mounts on sides, aft deck centre
2 raised
mounts
6 x Single mounts on sides, evenly spread
6 double
raised mounts
Weight of broadside 5 300 lbs
/ 2 404 kg
Armour:
- Belts: Width (max) Length
(avg) Height (avg)
Main: 9,02" / 229 mm 249,02 ft / 75,90 m 11,15
ft / 3,40 m
Ends: 7,01" / 178 mm 131,56 ft / 40,10 m 9,51
ft / 2,90 m
Upper: 7,01" / 178 mm 249,02 ft / 75,90 m 6,56
ft / 2,00 m
Main Belt covers 101% of normal length
- Torpedo Bulkhead - Additional
damage containing bulkheads:
2,01"
/ 51 mm 249,02 ft / 75,90 m 26,57 ft / 8,10 m
Beam between torpedo
bulkheads 61,02 ft / 18,60 m
- Hull Bulges:
2,01"
/ 51 mm 249,02 ft / 75,90 m 24,93 ft / 7,60 m
- Gun armour: Face (max) Other gunhouse (avg) Barbette/hoist
(max)
Main: 13,0" / 330 mm 7,01" / 178 mm 10,0"
/ 254 mm
2nd: 7,01" / 178 mm 4,02" / 102 mm 5,98"
/ 152 mm
3rd: 0,98" / 25 mm -
-
- Armoured deck - multiple
decks:
For and Aft decks:
7,01" / 178 mm
Forecastle: 1,50"
/ 38 mm Quarter deck: 1,50" / 38 mm
- Conning towers: Forward
12,99" / 330 mm, Aft 9,02" / 229 mm
Machinery:
Diesel Internal
combustion motors,
Geared drive, 2 shafts,
12 000 shp / 8 952 Kw = 17,37 kts
Range 9 000nm at
12,00 kts
Bunker norma al = 879
tons, at max displacement = 1 583 tons
Complement:
661 - 860
Cost:
£1,036 million / $4,144
million
Distribution of weights at normal displacement:
Armament: 976 tons,
6,7%
- Guns: 976 tons, 6,7%
Armour: 6 739
tons, 46,3%
-
Belts: 1 989 tons, 13,7%
- Torpedo bulkhead: 492 tons, 3,4%
- Bulges: 461 tons, 3,2%
- Armament: 1 151 tons, 7,9%
- Armour Deck: 2 363 tons, 16,3%
- Conning Towers: 282 tons, 1,9%
Machinery: 341 tons,
2,3%
Hull, fittings &
equipment: 4 639 tons, 31,9%
Fuel, ammunition &
stores: 1 846 tons, 12,7%
Miscellaneous weights:
0 tons, 0,0%
Overall survivability and seakeeping ability:
Survivability
(Non-critical penetrating hits needed to sink ship):
40 719 lbs / 18 469 Kg = 19,9 x 16,0 " /
406 mm shells or 9,8 torpedoes
Stability (Unstable if
below 1.00): 1,48
Metacentric height 6,6
ft / 2,0 m
Roll period: 15,2
seconds
Steadiness - As gun platform (Average = 50 %): 91 %
-
Recoil effect (Restricted arc if above 1.00): 0,37
Seaboat quality (Average = 1.00): 1,83
Hull form characteristics:
Hull has rise forward
of midbreak,
a ram bow and a cruiser stern
Block coefficient
(normal/deep): 0,618 / 0,618
Length to Beam Ratio:
4,09 : 1
'Natural speed' for length:
19,52 kts
Power going to wave
formation at top speed: 49 %
Trim (Max stability =
0, Max steadiness = 100): 50
Bow angle (Positive =
bow angles forward): -9,50 degrees
Stern overhang: 0,98 ft
/ 0,30 m
Freeboard (% = length
of deck as a percentage of waterline length):
Fore
end, Aft end
- Forecastle: 21,00%, 22,64 ft /
6,90 m, 21,00 ft / 6,40 m
- Forward deck: 50,00%, 21,00 ft / 6,40
m, 21,00 ft / 6,40 m
- Aft deck: 11,00%, 13,12 ft / 4,00 m, 13,12 ft / 4,00 m
- Quarter deck: 18,00%, 13,12 ft /
4,00 m, 14,44 ft / 4,40 m
- Average freeboard: 18,97 ft / 5,78 m
Ship space, strength and comments:
Space - Hull below water (magazines/engines, low =
better): 45,9%
- Above
water (accommodation/working, high = better): 123,2%
Waterplane Area:
21 846 Square feet or 2 030 Square metres
Displacement factor
(Displacement / loading): 131%
Structure weight / hull
surface area: 157 lbs/sq ft or 769 Kg/sq metre
Hull strength
(Relative):
-
Cross-sectional: 0,91
-
Longitudinal: 3,16
- Overall:
1,03
Excellent machinery,
storage, compartmentation space
Excellent accommodation
and workspace room
Ship has slow, easy
roll, a good, steady gun platform
Excellent seaboat,
comfortable, can fire her guns in the heaviest weather
Indiana (1936)
Oregon (1937)
