Przebudowa amerykańskich ścigaczy OP typu SC 110-ft na polskie kanonierki motorowe typu Srogi 1939 (3 jednostki)
Pomysłodawcą projektu jest kolega ŁK.
On też napisał legendę (z pewnymi moimi drobnymi zmianami i uzupełnieniami).
Opis techniczny przebudowy opracowałem na bazie założeń Pomysłodawcy.
Ufundowanie przez Polonię amerykańską
krążownika Wodnik (ex-Galveston patrz post z 21.11.2020)
poprzedzone zostało zakupem dla PMW trzech ścigaczy okrętów podwodnych typu SC 110-ft, o numerach porządkowych 279-281, które już w połowie 1919 r. zostały wycofane ze służby w US Navy, w celu
przekazania ich US Army. Były to drewnianej konstrukcji okręty, budowane w
latach 1917-1919 w bezprecedensowo masowej skali. Okręciki okazały się bardzo
udane i nadspodziewanie trwałe, gdyż ostatnie z nich opuściły szeregi
amerykańskiej floty dopiero w roku 1947! Dostarczano je również na potrzeby
Marine Nationale, a już po wojnie dwie jednostki trafiły do floty bułgarskiej.
Zakupione przez PMW ścigacze zostały przetransportowane na pokładach statków do Hawru na początku 1920 r. i stamtąd – po remoncie i uzbrojeniu
(zakupione zostały jedynie z osprzętem radionawigacyjnym) – podjęły samodzielny
już rejs do Gdańska, który osiągnęły 12.07.1920 r. Otrzymały wtedy tymczasowe
nazwy K-1, K-2 i K-3. W działaniach wojny polsko-bolszewickiej zostały – wbrew
obstrukcji władz WM Gdańska (choć formalnie ten twór państwowy jeszcze nie
istniał!) i niechętnej postawie brytyjskiego generała Richarda Hakinga – wprowadzone na Wisłę, aby uczestniczyć w
obronie Warszawy i Modlina w charakterze kanonierek rzecznych. Ich ówczesne
uzbrojenie wyglądało następująco: 2xIx65/20, 1xIIx8/96, rzeczny osprzęt trałowy.
Po zakończeniu wojny zostały na początku roku 1922 przebazowane do Pucka, który
stał się ich główną bazą operacyjną. Nazwane ostatecznie Srogi, Groźny i Śmiały,
stanowiły aż do roku 1933 trzon sił obrony granic morskich RP. Wykonana w tym samym roku inspekcja stanu
technicznego kadłubów wykazała, że był on ciągle zadowalający, czego nie można
było powiedzieć o siłowni, złożonej z wyeksploatowanych silników benzynowych.
Po przyznaniu środków budżetowych, modernizacji ścigaczy dokonały w okresie
19.06.1933 – 12.09.1934 Warsztaty Portowe Marynarki Wojennej w Gdyni, które
przygotowywały się właśnie do budowy trałowca Jaskółka. W ramach modernizacji wymieniono silniki benzynowe na
diesle i śruby na sprawniejsze o większym promieniu, zastąpiono 1xIIx8/96 przez
1xIIx13,2/76, zdjęto wyposażenie trałowe oraz zamontowano zrzutnię bg Guiraud
70 kg. Po przebudowie okręty podjęły nowy zakres zadań, stając się ponownie
ścigaczami okrętów podwodnych, jednak – kilka miesięcy przed wybuchem wojny – raz jeszcze
zmianie uległy stawiane przed nimi zadania. W związku z rozpoczętą rozbudową
Morskiego Dywizjonu Lotniczego, w maju 1939 roku ścigacze zostały przezbrojone
i przeklasyfikowane na kanonierki motorowe – okręty obrony przeciwlotniczej.
Ich głównym zadaniem miała być ochrona stacjonujących w puckiej bazie
wodnosamolotów oraz działania ratowniczo-poszukiwawcze zaginionych w akcji
pilotów. W wojnie obronnej 1939 r. okręty wzięły aktywny udział w obronie
wybrzeża, zwalczając lotnictwo npla oraz wspierając operacje prowadzone przez
minowce klasy Jaskółka. W toku walk
odniosły liczne uszkodzenia, a w przeddzień kapitulacji Helu zostały spalone,
unikając przez to zagarnięcia przez Niemców. Raport i rysunek przedstawiają
jednostki wg stanu na maj 1939 roku.
Poniżej
opis techniczny ostatniej przebudowy.
Kadłub
Bez większych zmian, nie licząc drobnych korekt podziału wewnętrznego.
Napęd
Zachowano zamontowane w roku 1934 trzy
silniki diesla Nohab po 260 KM każdy. Spaliny z diesli zostały wyprowadzone
zbiorczym przewodem przez pawęż rufową.
Uzbrojenie
Istniejące zdjęto w całości. W jego
miejsce zamontowano:
-
1xIx75/50 wz.36, przy
elewacji 45o donośność pociskiem HE 6,50 kg wynosi 14500 m, a przy
elewacji maksymalnej 85o donośność pionowa tym samym pociskiem
wynosi 9500 m;
-
1xIx40/56 wz.36, przy
elewacji 45o donośność pociskiem HE-T 0,93 kg wynosi 10180 m, a przy
elewacji maksymalnej 90o donośność pionowa tym samym pociskiem
wynosi 6800 m;
-
2xIx20/70 38FK, przy
elewacji 45o donośność pociskiem 0,13 kg wynosi 6000 m, a przy
elewacji maksymalnej 85o donośność pionowa tym samym pociskiem
wynosi 3600 m.
Ww. uzbrojenie jest „zmarynizowaną”
wersją modeli lądowych. Do kierowania ogniem okręt jest wyposażony w optyczny
dalmierz naramienny o bazie 1,4 m.
Inne
Zmiany dotyczące nadbudówki i masztu miały
charakter jedynie „kosmetyczny” Zamontowano jedną radiostację krótkiego
zasięgu.
W stosunku do oryginalnego projektu z
roku 1918:
- moc napędu wzrosła z 660 do 780 KM;
- prędkość maksymalna wzrosła z 18,00
do 19,44 w;
- zasięg wzrósł z 1000 Mm przy 12,0 w
do 1050 Mm przy 12,5 w.
Z uwagi na liczne przebudowy i modernizacje, praktycznie niemożliwe jest ustalenie kosztów ostatniej modernizacji w stosunku do porównywalnego okrętu nowego.
Srogi, Poland motor gunboat laid down 1917, launched 1917, completed
1918, second time completed 1920, rebuilt 1934, 1939 (engine 1934)
Displacement:
62 t light; 69 t
standard; 75 t normal; 79 t full load
Dimensions: Length (overall / waterline) x beam x draught (normal/deep)
(110,11 ft / 105,97 ft)
x 14,76 ft x (5,58 / 5,74 ft)
(33,56 m / 32,30 m) x
4,50 m x (1,70 / 1,75 m)
Armament:
1 - 2,95" / 75,0 mm
50,0 cal gun - 14,33lbs / 6,50kg shells, 250 per gun
Anti-air gun in deck mount, 1936 Model
1 x Single mount on centreline, forward deck
forward
1 - 1,57" / 40,0 mm
56,0 cal gun - 2,05lbs / 0,93kg shells, 3 000 per gun
Anti-air gun in deck mount, 1936 Model
1 x Single mount on centreline, aft deck aft
2 - 0,79" / 20,0 mm
70,0 cal guns - 0,29lbs / 0,13kg shells, 3 000 per gun
Anti-air guns in deck mounts, 1938 Model
2 x Single mounts on sides, aft deck forward
Weight of broadside 17 lbs /
8 kg
Machinery:
Diesel Internal
combustion motors,
Geared drive, 3 shafts,
780 shp / 582 Kw = 19,44 kts
Range 1 050nm at
12,50 kts
Bunker at max
displacement = 10 tons
Complement:
12 - 16
Cost:
?
Distribution of weights at normal displacement:
Armament: 4 tons, 5,2%
- Guns: 4 tons, 5,2%
Machinery: 22 tons,
30,0%
Hull, fittings &
equipment: 35 tons, 47,1%
Fuel, ammunition &
stores: 13 tons, 17,7%
Miscellaneous weights:
0 tons, 0,0%
Overall survivability and seakeeping ability:
Survivability
(Non-critical penetrating hits needed to sink ship):
88 lbs / 40 Kg = 5,6 x 3,0 " / 75 mm
shells or 0,1 torpedoes
Stability (Unstable if
below 1.00): 1,20
Metacentric height 0,4
ft / 0,1 m
Roll period: 9,8
seconds
Steadiness - As gun platform (Average = 50 %): 72 %
-
Recoil effect (Restricted arc if above 1.00): 0,22
Seaboat quality (Average = 1.00): 1,20
Hull form characteristics:
Hull has a flush deck,
a normal bow and a round stern
Block coefficient
(normal/deep): 0,300 / 0,308
Length to Beam Ratio:
7,18 : 1
'Natural speed' for
length: 10,29 kts
Power going to wave
formation at top speed: 63 %
Trim (Max stability =
0, Max steadiness = 100): 60
Bow angle (Positive =
bow angles forward): 15,20 degrees
Stern overhang: 1,64 ft
/ 0,50 m
Freeboard (% = length
of deck as a percentage of waterline length):
Fore
end, Aft end
- Forecastle: 26,00%, 9,19 ft /
2,80 m, 6,56 ft / 2,00 m
- Forward deck: 27,00%, 6,56 ft / 2,00
m, 5,58 ft / 1,70 m
- Aft deck: 27,00%, 5,58 ft / 1,70 m, 4,92 ft / 1,50 m
- Quarter deck: 20,00%, 4,92 ft / 1,50
m, 4,92 ft / 1,50 m
- Average freeboard: 6,02 ft / 1,83 m
Ship tends to be wet
forward
Ship space, strength and comments:
Space - Hull below water (magazines/engines, low =
better): 118,2%
- Above
water (accommodation/working, high = better): 82,6%
Waterplane Area: 919
Square feet or 85 Square metres
Displacement factor
(Displacement / loading): 137%
Structure weight / hull
surface area: 21 lbs/sq ft or 105 Kg/sq metre
Hull strength
(Relative):
-
Cross-sectional: 0,82
-
Longitudinal: 6,32
- Overall:
1,01
Cramped machinery,
storage, compartmentation space
Cramped accommodation
and workspace room
Ship has slow, easy
roll, a good, steady gun platform
Good seaboat, rides out
heavy weather easily
Srogi (1939)
Groźny (1939)
Śmiały (1939)