Nasza nowa kolonia

Nasza nowa kolonia

Jak już wiecie, a mocy postanowień konferencji krakowskiej otrzymaliśmy tytułem rekompensaty za zgodę na przyłączenie Hesji do Królestwa Północnoniemieckiego, część niemieckiej Nowej Gwinei Archipelag Bismarcka.

Składa się on z głównych wysp Neu-Pommern, Neu-Mecklenburg i Neu-Hannover; Wysp Admiralicji z główną wyspą Manus oraz szeregu mniejszych wysepek i ich grup (Mussau, Feni, Tabar, Lihir, Tanga, Hermit, Ninigo, Kaniet i.in.). Łączna powierzchnia archipelagu wynosi 49,7 tys. km², a zamieszkuje go obecnie ok. 85 tys. osób.

Główną ludność wysp stanowią Melanezyjczycy, Europejczyków jest niewielu (Niemcy, Holendrzy, Anglicy). Najważniejszym miastem jest Rabaul (ok. 9 tys. mieszkańców), inne większe miasta to: Kimbe (5 tys.), Kavieng (4 tys.) i Lorengau (1 tys.).

 Archipelag obfituje w bogate złoża złota i rud miedzi, a także w mniejszych ilościach rud cynku i srebra. Głównymi uprawami wyżywieniowymi są: sago, taro oraz jams; uprawia się również bataty, maniok, banany, tytoń, kawę, kakao, palmę kokosową i oleistą. Nieźle rozwinięte jest rybołówstwo oraz połów perłopławów i żółwi szylkretowych.

W związku z przejęciem Archipelagu, dokonano zmian w podziale administracyjnym naszych kolonii i utworzono nową jednostkę – Polskie Pacyficzne Terytorium Równikowe, w skrócie PPTR. W jej skład weszły – prócz Archipelagu Bismarcka – sąsiednia Wyspa Bougainville’a oraz Nauru, stolicą tej jednostki został Rabaul.

Konieczna okazała się zmiana niektórych nazw miejscowych; Archipelag Bismarcka został nazwany Archipelagiem Króla Jerzego, Neu-Pommern (Nowa Brytania) Nowym Pomorzem, Neu-Mecklenburg (Nowa Irlandia) Nowymi Prusami, a Neu-Hannover przyjął tubylczą nazwę Lavongai. Pozostałe nazwy pozostały bez zmian.

Podobnie jak w przypadku Namibii, na wyspy uda się niebawem wielka wyprawa naukowo-badawcza, celem kompleksowego opracowania tego terytorium i wyznaczenia możliwych kierunków rozwoju. Już w tej chwili mogę powiedzieć, że PPTR będzie stanowić nasz główny punkt oparcia na Pacyfiku, a Rabaul główną bazą morską na tym akwenie.

Poniżej zaktualizowana mapa naszych kolonii oraz tabelka informacyjna.

NAZWA	REGION	POW.	LUDN.	GĘST. ZALUDN.	GŁÓWNE MIASTO		ODLEGŁOŚĆ	BOGACTWA NATURALNE	UPRAWY EKSPORTOWE
		km2	mieszk.	m/km2	nazwa	mieszk.	Mm
Wyspa św. Bartłomieja	Antyle	25	1 110	44,4	Gustavia	450	4 490	Brak	Kauczukowiec, trzcina cukrowa, bawełna, banany, ananasy
Togo	Afryka Zachodnia	87 200	1 614 800	18,5	Lome	138 000	4 880	Fosforyty	Bawełna, kawa, kakao, orzeszki ziemne
Pemba	Afryka Wschodnia	988	58 080	58,8	Portus Regius	12 350	7 150	Brak	Goździki, palma kokosowa
Belitung	Wyspy Sundajskie	4 800	69 410	14,5	Tanjung Pandan	26 340	9 440	Rudy cyny, kaolin, kwarc	Kauczukowiec, palma kokosowa, palma oleista, kawa, herbata, pieprz
Polskie Pacyficzne Terytorium Równikowe (PPTR)	Melanezja, Nauru	59 039	125720	2,1	Rabaul	8 900	12 230	Rudy miedzi, cynku, złoto, srebro, fosforyty	Palma kokosowa, palma oleista, pieprz, kawa, kakao, banany
Samoa Zachodnie	Polinezja	2 944	22 660	7,7	Apia	6 210	13 500	Brak	Kauczukowiec, palma kokosowa, kakao
Namibia	Afryka Południowo-Zachodnia	825 418	267 180	0,3	Wichrogród	22 110	6 350	Diamenty, złoto, srebro, rudy żelaza, miedzi, cynku i ołowiu, cyny, wolframu, manganu, wanadu, arsenu, uranu, fluoryty, dolomit, marmur	Orzeszki ziemne, winorośl
OGÓŁEM:		980 414	2 138 070	2,2

Konferencja krakowska 1929 - podsumowanie

Konferencja krakowska 1929 - podsumowanie

Po zakończeniu międzynarodowej konferencji w Krakowie, większość jej uczestników rozjechała się do domów z mieszanymi uczuciami. Tak to bywa, gdy ustalenia końcowe są zbiorem kompromisów. Jednakże w sytuacji, gdzie tak naprawdę prawie nikt nie pragnie wojny, a dla większości mocarstw istnienie Cesarstwa Austro-węgierskiego jest ważnym czynnikiem stabilizacji w regionie, inne wyniki były mało prawdopodobne.

Najbardziej zadowoleni są chyba Włosi, uzyskali zjednoczenie kosztem jedynie papierowych deklaracji. Jak mówi przysłowie, carta non erubescit (papier się nie rumieni), a w korzystnej sytuacji o zobowiązaniach zawsze można zapomnieć. Nie udało się wprawdzie „urwać” monarchii wiedeńskiej Południowego Tyrolu i Triestu, ale…

Nie powinni zbytnio narzekać również Rumuni; zrzucili (wprawdzie tylko nominalną) lenną zależność od Turcji i połączyli Księstwa, a przyłączenie Siedmiogrodu w tym czasie raczej nie było możliwe.

Dalszy krok na drodze pełnego zjednoczenia uczynili Niemcy. Okupili to wprawdzie stratą (niewielkiej zresztą) części terytorium macierzystego i niektórych posiadłości kolonialnych, lecz nadal trzymają się myśli przewodniej mówiącej: jak urośniemy, to wszystko odbierzemy i jeszcze coś do tego dołożymy…

Austro-Węgry utrzymały integralność państwową, lecz wygląda na to, że istniejącego stanu nie da się długo utrzymać i już zapowiedziana na rok przyszły konferencja, może doprowadzić do zmian status quo.

Francja Dania i Polska „urwały” coś dla siebie uznając, że nawet wzmocnione Niemcy Północne nie są jeszcze tak silne, aby mogły stanowić dla nich duże zagrożenie. Oczywiście, tylko dopóki te trzy państwa będą trzymać się razem.

Trzeba też zauważyć, że organizacja i przewodzenie konferencji wydatnie wzmocniło międzynarodowy prestiż naszego Królestwa, chociaż nie udało się przeforsować zgody mocarstw na unię walutową z Litwą. Przypomnę, że mamy już z tym państwem unię pocztową i celną. Nasz nowy zamorski nabytek przedstawię w osobnym poście.

W efekcie końcowym, pokój w Europie został uratowany, choć dobrze wszystkim wiadomo, że nie jest on czymś trwałym i danym raz na zawsze.

Poniżej zaktualizowane mapki Europy.