Wiadomości z floty nr 46/2/1940
Okręty.
Rozszerzono
serię niszczycieli typu Zamieć (DD-78
1937) o dodatkowe cztery jednostki o nazwach: Nawałnica, Grad, Śnieżyca, Mgła. Będą one stacjonować na Pembie,
a bazujące tam dotychczas trzy niszczyciele typu Wulkan zostaną przeniesione na PPTR.
Zbudowano
osiem następnych małych okrętów desantowych (do przewozu czołgów i innych pojazdów)
typu OD-9, o nazwach OD-37 – OD-44.
Stocznia
MW w Elblągu wybudowała dla Wenezueli trzy okręty podwodne typu Belona.
Zbudowano
dla Meksyku lekki krążownik typu Philipsburg.
Sprzedano
prywatnemu armatorowi tankowiec Łysogóry
(FT-4 1919), ruch ten był możliwy dzięki temu, że w zaawansowanym etapie budowy
są trzy nowe, większe i nowocześniejsze okręty tej klasy.
Kolonie.
Rozpoczęto
budowę na obszarze PPTR trzech pomocniczych baz MW; będą to: Koror (archipelag Palau),
Kolonia (archipelag Yap) oraz Palikir (wyspa Ponape).
Inne.
Uległa
zmianie i rozbudowie struktura piechoty morskiej. Obok stacjonujących w
metropolii trzech brygad, powołano do życia – na bazie dotychczas
funkcjonujących w koloniach luźnych pododdziałów – nowe jednostki. Są to:
4.Brygada z dowództwem w Lome (Togo), obejmująca bataliony z Togo, Antyli
Polskich i Namibii; 5.Brygada z dowództwem w Portus Regius (Pemba), obejmująca dwa
bataliony z Pemby i samodzielne kompanie z Abd al-Kuri i wyspy Amsterdam;
6.Brygada z dowództwem w Tanjung Pandan (Belitung), obejmująca dwa bataliony z
Belitung i po jednym z Szantou i Hangczou oraz 7.Brygada z dowództwem w Rabaulu
(PPTR), obejmująca bataliony z Archipelagu Króla Jerzego, Truk i wyspy
Bougainville’a, a takze samodzielne kompanie z Nauru, Samoa i Clipperton. Ta ostatnia jednostka
zostanie - po ukończeniu budowy wspomnianych wyżej nowych baz na PPTR –
podzielona na dwie osobne brygady.
Nastąpiła
zmiana na stanowisku Głównodowodzącego MW i jednocześnie Ministra Marynarki. Miejsce
admirała Gryfickiego, który przeszedł w – niewątpliwie zasłużony - stan
spoczynku, zajął admirał floty Lerski, dotychczasowy dowódca 2. Floty.
Przewidziany jest w najbliższym czasie awans tego oficera do stopnia „całego”
admirała.
Po
siedmiu latach pracy, opuścił stanowisko komendanta chińskiej oficerskiej
szkoły marynarki wojennej kontradmirał Kitaj-Hański, obejmie on teraz
stanowisko szefa sztabu 2. Floty. Pierwszym chińskim komendantem szkoły został
kontradmirał Czeng-He, absolwent US Naval Academy oraz polskich kursów
podyplomowych w specjalności sztabowo-kwatermistrzowskiej.
Powołano
do życia Akademię Marynarki Wojennej (AMW); będzie ona odpowiednikiem Akademii
Wojennej (AW), przygotowującej do służby na wyższych stanowiskach dowódczych i
sztabowych oficerów wojsk lądowych. AMW będzie kształcić w dwu kierunkach:
dowódczo-sztabowym dla absolwentów wydziałów nawigacyjnego, uzbrojenia i
kwatermistrzowskiego OSMW oraz technicznym dla absolwentów wydziału
mechanicznego. Absolwenci wydziału elektrotechnicznego OSMW będą mogli
uzupełniać swoje kwalifikacje na kierunku dowódczo-sztabowym (radiotechnicy), lub
na technicznym (elektrycy okrętowi). Uprawnieni do podjęcia studiów na AMW będą
cieszący się dobrą opinią służbową oficerowie w stopniu co najmniej porucznika
MW, nieprzekraczający wieku 35 lat, po zdaniu egzaminu wstępnego. Kończący
studia na AMW otrzymają stopień kmdra ppor. oraz prawo do tytułu oficera
dyplomowanego. Ukończenie AMW (lub studiów „cywilnych” co najmniej II stopnia) będzie
przepustką do uzyskania stopnia admiralskiego. Dotychczasowe kursy podyplomowe
dla oficerów MW pozostaną miejscem, gdzie dokształcać się będą ci oficerowie,
którzy z różnych powodów do AMW dostać się nie mogą, lub też nie chcą. Od teraz,
ukończenie tych kursów (lub studiów „cywilnych” co najmniej I stopnia) będzie
stanowić warunek awansu do korpusu oficerów starszych (od stopnia kmdra ppor.).
Nb.
planuje się w roku przyszłym powołanie podobnej do AMW szkoły dla oficerów
lotnictwa. Będą mieli tam wstęp także oficerowie lotnictwa MW, oczywiście po
spełnieniu odpowiednich warunków, analogicznych do obowiązujących dla AMW i AW.
Budżet.
Ponieważ w roku 1940 zbudowaliśmy stosunkowo
niewiele okrętów wielkich, a więc i drogich, pojawiły się pewne rezerwy
finansowe, które pozwoliły na dofinansowanie szkolenia i baz zamorskich, a
przede wszystkim lotnictwa i piechoty morskiej. W przypadku tego ostatniego składnika
MW, skutkowało to opisanymi wyżej zmianami. Bieżący rok budżetowy 1940 zakończył
się nadwyżką w wysokości 42 704 tys. zł., co stanowi ok.
0,04% założonego budżetu. Nadwyżka ta zostanie przeniesiona na rok następny.
Plany.
Na rok przyszły (1941) rok planuje się m.in.:
- budowę 2 zaopatrzeniowców po ok. 11 000
tn;
- budowę wielkiego, eksperymentalnego
lotniskowca o wyporności ok. 45 000 tn;
- budowę 28 kutrów trałowych po ok. 90 tn;
- budowę 4
niszczycieli eskortowych po ok. 1 200 tn;
- budowę 3 tankowców floty po ok. 24 000
tn;
- budowę 2 stawiaczy min po 600 tn;
- budowę 8 niszczycieli po ok. 1 600 tn;
- budowę 28 kutrów patrolowych po ok. 60 tn;
- budowę 3 podwodnych stawiaczy min po ok. 1 000
tn;
- budowę 17 średnich okrętów desantowych po ok.
900 tn.
Możliwe jest też zakończenie budowy 9 nowych
okrętów podwodnych po ok. 1 500 tn oraz rozszerzenie serii krążowników
plot typu Skarżysko o 2 nowe
jednostki.
Budżet, budżetem, ale dodatkowo realizacja tych planów
może być zweryfikowana przez rozwój sytuacji politycznej, szczególnie na
Dalekim Wschodzie. Oznacza to, że budowa jednych okrętów może zostać
przyśpieszona, drugich spowolniona, innych przerwana, a jeszcze innych, nieuwzględnionych
w powyższych planach, rozpoczęta.
