Struktura polskich sił zbrojnych w roku 1942

Struktura polskich sił zbrojnych w roku 1942

Na wyraźne życzenie kolegi Stonka, z bólem (tyle czasu na to trzeba, a wielkie okręty czekają!), ale jednak przedstawiam w sposób dość syntetyczny strukturę polskich sił zbrojnych w roku 1942.

Ogólnie polskie siły zbrojne (PSZ) dzielą się na cztery ich rodzaje: Wojska Lądowe (WL), Siły Powietrzne (SP), Wojska Obrony Terytorialnej (WOT) i Marynarkę Wojenną (MW) . Pamiętać trzeba, że całość sił zbrojnych zlokalizowanych poza terytorium macierzystym Kraju podlega MW. Poniżej ogólne informacje o poszczególnych tych rodzajach, za wyłączeniem MW, która zostanie opisana bardziej szczegółowo oddzielnie. Uwaga: opis dotyczy struktury sił zbrojnych na stopie pokojowej, na czas wojny przewiduje się zmiany; najważniejsze z nich zostaną w dalszej części zasygnalizowane.

Wojska Lądowe (WL).

Wszystkie formacje WL dzielą się na: pododdziały - drużyna (działon) - pluton - kompania (bateria, szwadron); oddziały (batalion, dywizjon); związki taktyczne - brygada, dywizja; związki operacyjno-taktyczne - korpus; związki operacyjne - armia i powoływane wyłącznie na czas wojny związki strategiczne - grupa armii (GA) - teatr działań wojennych (TDW). W pewnej opozycji do tej struktury pozostają pułki. Są to formacje wyłącznie organizacyjno-szkoleniowe, niewpisujące się bezpośrednio w powyższą strukturę. Pułki, tak w czasie pokoju, jak i wojny, formują i szkolą bataliony (dywizjony), które w czasie wojny wchodzą w skład głównie brygad, a także, jako samodzielne, w skład związków wyższego rzędu. W stosunku do niektórych rodzajów batalionów (np. rozpoznawczych) podobną funkcję pełnią również brygady. Wynika z powyższego, że najmniejszym samodzielnym, a przez to podstawowym składnikiem WL jest batalion (dywizjon).

Terytorialnie WL podzielone są aktualnie na 22 okręgi wojskowe (OW), obszary okręgów praktycznie pokrywają się z obszarami województw. W czasie pokoju OW pełni dwa rodzaje funkcji; z jednej strony dowódcze, szkoleniowe i administracyjno-gospodarcze w stosunku do wszystkich jednostek WL na jego obszarze, a z drugiej odpowiada za pozostałe aspekty obronności na swoim terenie (fortyfikacje, komunikacje wojskowe, rekrutacja, obrona cywilna itp.) . W czasie wojennym rodzaje tych funkcji zostają ściśle oddzielone; jedna część personelu OW (tzw. pierwszy rzut OW) tworzy dowództwa i sztaby korpusów w służbie liniowej, a druga (tzw. drugi rzut OW) pozostając na miejscu i podporządkowując się krajowemu dowództwu WOT, pełni funkcje dowódcze w stosunku do pułków oraz nadal realizuje funkcje drugiego rodzaju powiększone o niewymienione wcześniej zadania WOT, o czym dalej. W związku z opisaną dwoistością organizacji OW, w czasie pokoju każde stanowisko w OW jest dublowane; np. Dowódca OW (I rzut) i jego zastępca (II rzut).

Niezależnie od OW funkcjonują w czasie pokoju następujące (skadrowane) dowództwa: inspektoraty armii (IA) w czasie pokoju inspekcjonujące OW (od 3 do 4), dowództwa dywizji (DD) podlegające OW, inspekcjonujące dowództwa brygad oraz dowództwa brygad (w tym samodzielnych). Istnieją również podlegające bezpośrednio Dowództwu WL jednostki, np. brygady powietrzno-desantowe.

Ogólnie na wypadek wojny możemy wystawić w pierwszych dniach: 6 armii, w tym 22 korpusy (12 piechoty, 8 pancernych, 1 górski i 1 kawalerii), w tym 36 dywizji piechoty, 8 dywizji pancernych, 8 dywizji zmotoryzowanych, 2 dywizje górskie, 11 brygad kawalerii, 2 brygady powietrzno-desantowe, 6 brygad artylerii i 6 brygad inżynieryjno-saperskich. Jednostki te w czasie pokoju są częściowo (75-80%) skadrowane, ich pełne rozwinięcie następuje planowo w 4 dniu mobilizacji. Liczbowo daje to ok. 750 000 ludzi w pierwszej linii, a łącznie z zapleczem ok. 950 000. W sprzęcie będzie to ok. 3 450 czołgów i samochodów pancernych oraz ok. 19 250 dział i moździerzy (od 25 mm). Powszechna mobilizacja (w ciągu 14 dni) powinna zwiększyć te ilości do: 1 350 000 ludzi w pierwszej linii, a łącznie z zapleczem 1 830 000. W sprzęcie: 4 450 czołgów i samochodów pancernych oraz ok. 34 700 dział i moździerzy.

Siły Powietrzne (SP).

Wszystkie formacje SP dzielą się na: pododdziały - klucz - eskadra; oddziały - dywizjon; związki taktyczne - skrzydło; związki operacyjne - grupa i powoływane wyłącznie na czas wojny związki operacyjne - flota powietrzna. Pułki w SP nie występują. Podstawowym składnikiem SP jest dywizjon.

W SP podział terytorialny na podobieństwo OW WL nie występuje, istnieje natomiast podział funkcjonalny na: Lotnictwo Myśliwskie (LM), Lotnictwo Taktyczne (LT), Lotnictwo Operacyjne (LO), Lotnictwo Strategiczne (LS) oraz Lotnictwo Transportowe (TL).

Lotnictwo Myśliwskie (LM) obejmuje dywizjony rozmieszczone po jednym na terenie każdego OW (lub po 2-3 na terenie OW o większym znaczeniu militarno-ekonomicznym). Łącznie mamy w LM 27 dywizjonów, czyli 810 aparatów bojowych (bez kluczy łącznikowo-transportowych). W czasie wojny, LM jest podporządkowane WOT, o czym niżej.

Lotnictwo taktyczne (LT) obejmuje mieszane dywizjony w składzie eskadry myśliwskiej, myśliwsko-bombowej, rozpoznawczo-bombowej i lekkich bombowców). Trzy dywizjony (po jednym z każdego rodzaju) tworzą skrzydło bazujące na obszarze jednego OW. 3-4 skrzydła tworzą grupę lotniczą, bazującą na obszarze podległym IA. W czasie wojny jednostki LT zostają podporządkowane operacyjnie odpowiednio: dywizjony do dywizji, skrzydła do korpusów, grupy do armii, a w momencie utworzenia grup armii (GA) WL, grupy lotnicze będą łączone w armie powietrzne (AP) podporządkowane GA. Łącznie mamy w LT 66 mieszanych dywizjonów, czyli 660 myśliwców, 660 samolotów myśliwsko-bombowych, 660 samolotów rozpoznawczo-bombowych i 660 lekkich bombowców. Ogółem 2 640 aparatów (bez kluczy łącznikowo-transportowych).

Lotnictwo operacyjne (LO) obejmuje mieszane dywizjony w składzie jednej eskadry myśliwskiej i dwu eskadr średnich bombowców. Każdy z dywizjonów bazuje na obszarze jednego OW. 3-4 dywizjonów tworzy skrzydło bazujące na obszarze podległym IA. W czasie wojny, jednostki LO zostają podporządkowane operacyjnie odpowiednio: dywizjony do korpusów, skrzydła do armii, a w momencie utworzenia grup armii (GA) WL, skrzydła będą łączone w grupy lotnicze. Łącznie mamy w LO 22 mieszane dywizjony, czyli 220 myśliwców i 440 średnich bombowców. Ogółem 660 aparatów (bez kluczy łącznikowo-transportowych).

Lotnictwo strategiczne (LS) obejmuje 12 dywizjonów ciężkich bombowców, bazowanych w centralnym obszarze kraju i podzielonych na 4 skrzydła. W czasie wojny pozostaje pod dowództwem SP i wykonuje zadania wyznaczone przez Naczelne Dowództwo. Łącznie mamy w LS 252 aparaty (bez kluczy łącznikowo-transportowych).

Lotnictwo transportowe (TL) obejmuje 6 dywizjonów średnich i ciężkich transportowców, bazowanych w centralnym obszarze kraju i podzielonych na 4 skrzydła. W czasie wojny pozostaje pod dowództwem SP i wykonuje zadania wyznaczone przez Naczelne Dowództwo. W szczególnych przypadkach poszczególne dywizjony mogą być czasowo przydzielane do poszczególnych GA WL. Łącznie mamy 120 średnich i 60 ciężkich samolotów transportowych. Ogółem 180 aparatów bez kluczy łącznikowo-transportowych).

Liczebność WL wynosi: ok. 190 000 osób. W sprzęcie jest to: 1 690 samolotów myśliwskich, 660 myśliwsko-bombowych, 660 rozpoznawczo-bombowych, 660 lekkich, 440 średnich i 252 ciężkich samolotów bombowych oraz 180 transportowych. Do tego trzeba dodać ok. 150 samolotów łącznikowo-transportowych. Ogólnie daje to liczbę ok. 4 700 aparatów. Zestawienie to nie uwzględnia samolotów transportowych (w tym szybowców) wchodzących w skład brygad powietrzno-desantowych.

Wojska Obrony Terytorialnej (WOT).

W czasie pokoju ten rodzaj sił zbrojnych jest mocno skadrowany, a w pełni zostaje rozwinięty dopiero w czasie wojny. Dzieli się on na: Dowództwo Obrony Narodowej (ON), Dowództwo Obrony Plot, Dowództwo Obrony Przeciwpożarowej i Przeciwchemicznej, Dowództwo Transportów Wojskowych, Dowództwo Służby Wartowniczej i Dowództwo Służby Cywilnej.

Dowództwo Obrony Narodowej (ON) formuje w czasie mobilizacji bataliony ON z rezerwistów starszych roczników, nieprzewidzianych do służby liniowej. Bataliony te będąc słabiej uzbrojonymi i wyposażonymi odpowiednikami liniowych batalionów piechoty, pełnią służbę garnizonową, przeciwdywersyjną i forteczną, a w razie potrzeby są przydzielane do odpowiednich związków liniowych w celu objęcia mniej ważnych odcinków frontu. W ostatnim z tych przypadków, mogą być łączone w brygady i wzmacniane kompaniami samochodów pancernych i dodatkową lekką artylerią. Szacuje się, że do ON w ramach mobilizacji będzie można powołać ok. 260 000 osób.

Dowództwo Obrony Plot (PL) przejmuje na czas wojny Lotnictwo Myśliwskie i we współpracy ze stacjonarną artylerią plot, oraz powołanymi ze starszych roczników służbami obserwacyjno-meldunkowymi zapewnia całość obrony plot terytorium kraju (poza strefą frontową). Mobilizacja w tym dowództwie obejmie ok. 120 000 osób (poza personelem stałym LM i obrony plot).

Dowództwo Obrony Przeciwpożarowej i Przeciwchemicznej (PPC) tworzone jest na bazie istniejących służb państwowej i ochotniczej straży pożarnej. Dodatkowo planuje się zmobilizować w tym celu ok. 30 000 osób, głównie ze środowisk harcerskich i czerwonokrzyżskich.

Dowództwo Transportów Wojskowych (TW) zarządza transportami o znaczeniu militarnym oraz zapewnia ich bezpieczeństwo (ochrona stacji, mostów i tuneli kolejowych). Mobilizuje ono na czas wojny służby ochrony kolei, emerytowanych kolejarzy oraz inne osoby. Szacuje się, że liczebność tego dowództwa może osiągnąć w czasie wojny ok. 30 000 osób.

Dowództwo Służby Wartowniczej (SW) ma za zadanie chronić ważne, lecz nie ściśle wojskowe obiekty (np. mosty i tunele (niekolejowe), elektrownie, gazownie, wodociągi, inne ważne zakłady produkcyjne, magazyny, obiekty administracji państwowej i samorządowej itp.), a także konwojować jeńców i strzec ich obozów. Powoływane spośród starszych roczników może osiągnąć liczebność ok. 40 000 osób.

Dowództwo Służby Cywilnej (SC) organizuje niezmobilizowane siły społeczne w takich dziedzinach jak: bierna obrona plot (np. zaciemnienie) i ppoż., pierwsza pomoc medyczna, pomocnicze prace fortyfikacyjne, transport pomocniczy itp. Liczebności tej służby nie da się określić, będzie ona zależała od stopnia ofiarności społeczeństwa.

Sporą część stanowisk dowódczych w WOT obejmą oficerowie i podoficerowie rezerwy w wieku niekwalifikującym ich do służby liniowej (70 lat dla generałów, 65 lat dla oficerów starszych, 60 dla oficerów młodszych i podoficerów).

Do powyższego należy dodać niewchodzącą w skład sił zbrojnych Służbę Ochrony Granic (SOG). Można w niej wydzielić komórki celne oraz oddziały wartownicze pełniące służbę na granicach państwowych naszego Królestwa. Wyszkolenie oraz doświadczenie tych ostatnich pozwala zaliczyć je do potencjału obronnego Państwa. Ich liczebność to ok. 14 000 osób.

Podsumowanie.

Reasumując, w WL mamy obecnie ok. 715 000 osób, w SP ok. 190 000 osób, a w WOT ok. 50 000 osób. Jeśli doliczymy do tego ok. 260 000 osób MW, to ogólna liczebność personelu czynnego wyniesie ok. 1 215 000 osób. Warunki demograficzne pozwolą na zmobilizowanie w skrajnej potrzebie dla WL, SP, WOT i MW jednocześnie ok. 4 950 000 osób. Mobilizacja większej ilości rekruta jest teoretycznie możliwa, ale bardzo niekorzystnie wpłynęłaby na ekonomikę (brak rąk do pracy).

Utrzymywanie tak licznych sił stanowi duże obciążenie dla krajowego budżetu, ale sytuacja międzynarodowa jest taka, jaka jest. Sporo poważnych politologów z różnych krajów uważa, że to właśnie siła militarna naszego Państwa (objawiona w trakcie „wojny interwencyjnej” przeciwko państwu pólnocnoniemieckiemu) skłoniła Rosję do normalizacji, a nawet pewnego ocieplenia stosunków dwustronnych. Ze słabymi nikt się nie liczy!

Holownik redowy typu Bawolec 1942 (8 szt.)

Holownik redowy typu Bawolec 1942 (8 szt.)

I znowu nie jest to wielki okręt bojowy! Mały, niepozorny, ale bardzo potrzebny.

W związku z rozbudową baz MW w naszych posiadłościach zamorskich, palącą kwestią stało się zagadnienie holowników. O ile w bazach macierzystych – które są przeważnie jednocześnie portami handlowymi – można korzystać z holowników „cywilnych”, o tyle w koloniach sprawa wygląda inaczej. Większość baz zamorskich MW jest wyłącznie portami wojennymi i na pomoc „cywilów” nie można w nich liczyć. Stąd ten - nie zdolny wzbudzić Waszego entuzjazmu, ale konieczny – projekt.

Prezentowany okręcik przeznaczony jest zarówno do typowej roboty portowej, jak i do ściągania pozbawionych zdolności ruchu okrętów/statków z odległości do 1 500 Mm od bazy. Ponadto, może być – i zapewne będzie – używany do komunikacji i transportu niewielkiej masy ładunków (do 40 t) pomiędzy poszczególnymi wyspami archipelagów (Antyle Polskie, PPTR) lub portami tej samej bazy (Pemba). Za to – w przeciwieństwie do niektórych innych naszych holowników – jednostka ta jest zwolniona od funkcji ratowniczych, pop, trałowych itp.

Uzbrojenie jest raczej symboliczne; jednak na tyle silne, aby nie dać się bezkarnie terroryzować przez pojedyncze samoloty wroga. Jeśli chodzi o wyposażenie radionawigacyjne, to prócz radionamiernika starszego typu, zastosowano tu radar kontroli powierzchni morza, typu stosowanego głównie na OP. Prędkość jest, jak na holownik tej wielkości dość wysoka, ale wynikająca z jego zadań komunikacyjno-transportowych. Podobnie można powiedzieć o zasięgu. Godne uwagi są całkiem przyzwoite właściwości morskie.

Biorąc pod uwagę wasze uwagi, a także tzw. „ducha czasu”, zaprojektowałem na tym holowniku prawie współczesny pomost, z 360-stopniowym zakresem widoczności. Dla osiągnięcia tego celu musiałem mocno obniżyć komin, proszę się jednak nie obawiać o właściwy „cug”; zastosowano tu mechanicznie wymuszony ciąg spalin. Oczywiście niski komin może powodować zadymianie pokładu, ale zawsze jest coś, za coś. Sylwetka wizualnie może wydawać się zbyt wysoka, ale proszę wziąć pod uwagę to, że najwyżej położone elementy (maszt z wyposażeniem radionawigacyjnym), jako raczej niemasywne, niewiele wpływają na stateczność jednostki.

Skorygowałem „ręcznie” moc napędu (w górę), liczebność załogi (w dół), koszt budowy (w dół), parametry odporności (w dół) oraz wartości „hull strength” (w dół); te wyliczone przez program były momentami całkiem absurdalne.

Nazwy tej serii holowników, to nazwy dużych antylop, pewnie znowu zostanę oskarżony o próżną erudycję. Trudno, skoro jednak kiedyś przyjąłem pewien system nazewnictwa, to będę się go trzymał do końca świata i jeden dzień dłużej :).

 Bawolec, Poland Tug boat laid down 1942

Displacement:

            300 t light; 306 t standard; 324 t normal; 338 t full load

Dimensions: Length (overall / waterline) x beam x draught (normal/deep)

            (100,07 ft / 96,46 ft) x 20,67 ft x (10,83 / 11,19 ft)

            (30,50 m / 29,40 m) x 6,30 m  x (3,30 / 3,41 m)

Armament:

      1 - 0,98" / 25,0 mm 60,0 cal gun - 0,55lbs / 0,25kg shells, 600 per gun

              Anti-air gun in deck mount, 1933 Model

              1 x Single mount on centreline, forward deck forward

      1 - 0,51" / 13,0 mm 75,0 cal gun - 0,11lbs / 0,05kg shells, 2 500 per gun

              Machine gun in deck mount, 1925 Model

              1 x Single mount on centreline, aft deck aft

                        1 raised mount

      Weight of broadside 1 lbs / 0 kg

Machinery:

            Oil fired boilers, complex reciprocating steam engines,

            Direct drive, 2 shafts, 924 ihp / 690 Kw = 12,00 kts

            Range 3 500nm at 8,00 kts

            Bunker at max displacement = 31 tons

Complement:

            18 - 25

Cost:

            £0,045 million / $0,180 million

Distribution of weights at normal displacement:

            Armament: 0 tons, 0,1%

               - Guns: 0 tons, 0,1%

            Machinery: 25 tons, 7,8%

            Hull, fittings & equipment: 234 tons, 72,3%

            Fuel, ammunition & stores: 24 tons, 7,5%

            Miscellaneous weights: 40 tons, 12,4%

               - Hull below water: 40 tons

Overall survivability and seakeeping ability:

            Survivability (Non-critical penetrating hits needed to sink ship):

              887 lbs / 402 Kg = 611,9 x 1,0 " / 25 mm shells or 0,4 torpedoes

            Stability (Unstable if below 1.00): 1,31

            Metacentric height 0,8 ft / 0,2 m

            Roll period: 10,0 seconds

            Steadiness      - As gun platform (Average = 50 %): 63 %

                                   - Recoil effect (Restricted arc if above 1.00): 0,00

            Seaboat quality  (Average = 1.00): 1,58

Hull form characteristics:

            Hull has a flush deck,

              a normal bow and a round stern

            Block coefficient (normal/deep): 0,525 / 0,530

            Length to Beam Ratio: 4,67 : 1

            'Natural speed' for length: 9,82 kts

            Power going to wave formation at top speed: 62 %

            Trim (Max stability = 0, Max steadiness = 100): 40

            Bow angle (Positive = bow angles forward): 11,00 degrees

            Stern overhang: 1,64 ft / 0,50 m

            Freeboard (% = length of deck as a percentage of waterline length):

                                               Fore end,        Aft end

               - Forecastle:            25,00%,  10,17 ft / 3,10 m,  8,53 ft / 2,60 m

               - Forward deck:       25,00%,  8,53 ft / 2,60 m,  7,55 ft / 2,30 m

               - Aft deck:    25,00%,  7,55 ft / 2,30 m,  7,87 ft / 2,40 m

               - Quarter deck:        25,00%,  7,87 ft / 2,40 m,  8,53 ft / 2,60 m

               - Average freeboard:                      8,28 ft / 2,53 m

            Ship tends to be wet forward

Ship space, strength and comments:

            Space - Hull below water (magazines/engines, low = better): 40,6%

                        - Above water (accommodation/working, high = better): 55,1%

            Waterplane Area: 1 359 Square feet or 126 Square metres

            Displacement factor (Displacement / loading): 354%

            Structure weight / hull surface area: 86 lbs/sq ft or 419 Kg/sq metre

            Hull strength (Relative):

                        - Cross-sectional: 2,39

                        - Longitudinal: 26,43

                        - Overall: 3,04

            Excellent machinery, storage, compartmentation space

            Cramped accommodation and workspace room

            Excellent seaboat, comfortable, can fire her guns in the heaviest weather

Sensors:

1 x RN-1

1 x RWN-M-1

Bawolec (1942)

Gnu (1942)

Gajal (1942)

Nilgau (1942)

Niala (1942)

Kudu (1942)

Bongo (1942)

Sitatunga (1942)

Wiadomości z floty nr 50/1/1942

Wiadomości z floty nr 50/1/1942

Okręty.

Rozszerzono serię okrętów podwodnych typu Tuńczyk (SS-95 1941) o następne sześć jednostek; będą one nosić nazwy: Solandra, Tunek, Makrela, Albakora, Makora, Makajra.

Wycofano ze służby w MW okręt badawczy Mikołaj Kopernik (RV-1 1919). Znaczne zużycie techniczne jednostki oraz znikome – szczególnie w ostatnich latach – jej wykorzystanie na rzecz MW sprawiły, że utrzymywanie jej w służbie stało się całkowicie nieopłacalne. Okręt został przekazany nieodpłatnie Wyższej Szkole Morskiej w Gdańsku; zapewne tam jeszcze przez co najmniej kilka lat z pożytkiem posłuży. Wspomniana wyżej gdańska WSM organizuje studia I stopnia na kierunkach: nawigacja, mechanika okrętowa, budownictwo okrętowe i morskie oraz handel i rybołówstwo morskie. Jest to uczelnia cywilna, proszę nie mylić jej z Oficerską Szkoła Marynarki Wojennej.

Z przykrością zawiadamiam, że bazowana w Lome (Togo) kanonierka Gryf (GB-9 1920) na skutek awarii maszyn w ciężkich warunkach atmosferycznych, została zdryfowana na brzeg w okolicach Badougbe, na skutek czego doznała znacznych uszkodzeń podwodnej części kadłuba. Powołany do tego celu zespół fachowców uznał, że biorąc pod uwagę stopień uszkodzeń oraz wiek okrętu, ściągnięcie go z płycizny oraz remont będzie całkowicie nieopłacalny, wobec czego okręt został skreślony z listy floty. Jeżeli okaże się to możliwe i opłacalne, to podejmie się prace zmierzające do zdjęcia z jednostki artylerii (głównie 2xIx203 i 1xIIx105mm), celem wzmocnienia artylerii nadbrzeżnej bazy w Lome.

Przekazano nieodpłatnie Chinom dwa eskortowce typu Kobra (EE-1 1920); umowa przewiduje odstąpienie (ale już odpłatne) w najbliższym czasie dwu pozostałych jednostek tego typu.

Uzbrojenie.

Opracowano nowy typoszereg dalocelowników; w praktyce są to dotychczas stosowane urządzenia, jednakże uzupełnione o radarowe instrumenty do pomiaru odległości, kierunku i (w niektórych przypadkach) wysokości. Dla odróżnienia od wcześniej stosowanych dalocelowników, będę nowe urządzenia nazywał radiodalocelownikami.

Urządzenia te otrzymają następujące symbole: RDC-M-7 jako główny dla okrętów liniowych, RDC-M-6 jako główny dla krążowników, RDC-MP-5 jako główny dla niszczycieli i plot dla okrętów liniowych oraz RDC-MP-4 jako główny dla okrętów mniejszych i pomocniczych oraz plot dla krążowników.

Kolonie.

Zakończono budowę lotniska zapasowego (drugorzędnego) dla Archipelagu Truk (PPTR) oraz podjęto budowę dwu następnych (trzeciorzędnych) lotnisk na Karolinach.

Zakończono budowę pomocniczej bazy w rejonie The Bottom na wyspie Saba (Antyle Polskie).

Inne.

Zakończyła się budowa olbrzymiego magazynu sprzętu, amunicji i zaopatrzenia w rejonie Szangjang na południu Chin.

Rozpoczęła się budowa podobnego magazynu  w rejonie Hajfongu (Indochiny Francuskie).

Jednocześnie prowadzi się (we współpracy ze służbami chińskimi i francuskimi) prace modernizacyjne, zmierzające do zwiększenia przepustowości linii kolejowej Hajfong, Szangjang, Szantou, Hangczou, Tiencin, Pekin z odgałęzieniem do Czyfu.