piątek, 28 listopada 2014

Rangi okrętów, stopnie, uprawnienia dowódcze i struktura dowodzenia MW



Rangi okrętów, stopnie, uprawnienia dowódcze i struktura dowodzenia MW

Chciałbym w niniejszym poście przedstawić zagadnienia związane z rangami okrętów wojennych, stopniami, uprawnieniami dowódczymi i strukturą dowódczą w PMW.

Na początek zestawienie rang okrętów.
Do okrętów bojowych zaliczane są jednostki przeznaczone do bezpośredniej walki z przeciwnikiem. Pozostałe okręty w tym szkolne, badawcze, transportowe, zabezpieczenia technicznego itp. zaliczane są do jednostek pomocniczych. Przewidywany krążownik-jacht królewski zaliczony będzie do jednostek bojowych.
I ranga – okręty bojowe o wyporności powyżej 15000 t.
II ranga – okręty bojowe o wyporności 3000 - 15000 t i okręty pomocnicze o wyporności powyżej 20000 t.
III ranga – okręty bojowe o wyporności 1000 – 3000 t i jednostki pomocnicze o wyporności 6000 – 20000 t.
IV ranga – okręty bojowe o wyporności 300 – 1000 t i jednostki pomocnicze o wyporności 1000 – 6000 t.
V ranga – okręty bojowe o wyporności 100 – 300 t i jednostki pomocnicze o wyporności 300 – 1000 t.
VI ranga – okręty bojowe o wyporności poniżej 100 t i jednostki pomocnicze o wyporności poniżej 300 t.


Stopnie wojskowe w MW podzielone są na następujące grupy: marynarze, podoficerowie młodsi, podoficerowie starsi, chorążowie, oficerowie młodsi, oficerowie starsi i admirałowie. Równolegle istnieje podział na tzw. korpusy związane z ogólną specjalnością okrętową. Wyróżnia się następujące korpusy: nawigacyjny, uzbrojenia, mechaniczny i administracyjny. Poniżej przedstawiono uwidocznione na naramiennikach dystynkcje dla poszczególnych stopni.

Dystynkcje te występują na naramiennikach wszystkich rodzajów mundurów. W przypadku mundurów wyjściowych i paradnych (tylko dla chorążych, oficerów i admirałów), dystynkcje te odzwierciedlone są ponadto na rękawach mundurów. Na rękawach mundurów wyjściowych i paradnych prócz oznaki stopnia występuje również oznaczenie korpusu wg poniższych zasad:
- korpus nawigacyjny – kotwica,
- korpus uzbrojenia – skrzyżowane lufa armatnia i miecz,
- korpus mechaniczny – śruba okrętowa,
- korpus administracyjny – skrzyżowane pióro gęsie i klucz.
Oznaczenia te są umieszczane ponad dystynkcjami stopnia.
Wszystkie dystynkcje uwidocznione są (choć w uproszczonej formie) także na czapkach przynależnych do munduru służbowego i wyjściowego. Admirałowie do munduru paradnego zamiast czapek noszą kapelusze tzw. „pierogi” bez dystynkcji. Na mundurach roboczych dystynkcje uwidocznione są w uproszczonej formie na lewej piersi kurtki mundurowej.
Warunki minimalne uzyskania stopnia.
Marynarz – brak.
Starszy marynarz – 1 rok służby.
Mat – ukończenie szkoły podoficerskiej lub 3 lata służby.
Bosmanmat – 2 lata służby po ukończeniu szkoły podoficerskiej lub 5 lat służby.
Bosman – 5 lat służby po ukończeniu szkoły podoficerskiej lub 10 lat służby.
Starszy bosman – 10 lat służby po ukończeniu szkoły podoficerskiej lub 15 lat służby.
Bosman sztabowy – 15 lat służby po ukończeniu szkoły podoficerskiej.
Chorąży – ukończenie szkoły oficerskiej.
Podporucznik – 1 rok służby od uzyskania stopnia chorążego.
Porucznik – 5 lat służby od uzyskania stopnia podporucznika.
Kapitan – 5 lat służby od uzyskania stopnia porucznika.
Komandor podporucznik – 5 lat służby od uzyskania stopnia kapitana i ukończenie Wyższego Kursu Oficerów MW.
Komandor porucznik – 5 lat służby od uzyskania stopnia komandora podporucznika.
Komandor – 5 lat służby od uzyskania stopnia komandora porucznika.
Kontradmirał – 5 lat służby od uzyskania stopnia komandora i ukończenie Wyższej Szkoły Wojennej lub posiadanie tytułu naukowego co najmniej inżyniera, licencjata lub innego równorzędnego.
Viceadmirał – 5 lat służby od uzyskania stopnia kontradmirała.
Admirał floty – 5 lat służby od uzyskania stopnia viceadmirała.
Admirał – 5 lat służby od uzyskania stopnia admirała.
W czasie wojny powyższe wymogi mogą zostać obniżone wg uznania przełożonych..
Uprawnienia dowódcze.
Prawo do dowodzenia okrętami poszczególnych rang mają oficerowie wg poniższego zestawienia.
I ranga – komandor.
II ranga – komandor porucznik.
III ranga – komandor podporucznik.
IV ranga  - kapitan.
V ranga – porucznik.
VI ranga – podporucznik.
W uzasadnionych przypadkach czasowo pełnić obowiązki dowódcy może oficer (lub chorąży) legitymujący się stopniem o jeden poziom niższym od wymaganego.  Dowódca zespołu okrętów winien mieć stopień o jeden poziom wyższy niż stopień wymagany dla dowódcy wchodzącego w skład zespołu okrętu najwyższej rangi.
Struktura dowódcza MW.
Najwyższym przełożonym Marynarki Wojennej jest król, który swoje uprawnienia zwyczajowo ceduje na Naczelnego Dowódcę Marynarki Wojennej (ND), który z urzędu jest również Ministrem Marynarki w Radzie Ministrów. Minister Marynarki posiada dwóch zastępców, z których jeden musi być osobą cywilną odpowiedzialną za sprawy prawno-ekonomiczne resortu. Drugim wiceministrem jest admirał służby czynnej, zwyczajowo jest nim Szef Sztabu MW odpowiedzialny za sprawy operacyjno-szkoleniowe MW. Ponadto ND bezpośrednio podlegają: Główny Nawigator MW (GN), będący najwyższym przełożonym korpusu nawigacyjnego; Główny Inspektor Techniczny MW (GT), będący najwyższym przełożonym korpusu uzbrojenia i mechanicznego; Główny Kwatermistrz MW (GK), będący najwyższym przełozonym korpusu administracyjnego; Dowódca Floty (DF), będący najwyższym przełożonym jednostek pływających nie przydzielonych gdzie indziej;  Dowódca Lotnictwa MW (DL), będacy najwyższym przełożonym jednostek lotniczych floty; Dowódca Piechoty Morskiej (DP), bedący najwyższym przełożonym jednostek piechoty morskiej lądowych i zaokrętowanych oraz dowódcy obszarów morskich (DO), odpowiadający za bazy morskie i niektóre okręty na ich obszarach stacjonowane.
Chciałem tu wkleić schemat organizacyjny MW, niestety blog nie „łyka” takich ekstrawagancji, musicie Panowie wysilić swoją wyobraźnię :)

 



poniedziałek, 24 listopada 2014

Wiadomości z floty nr 1/1/1920



Wiadomości z floty nr 1/1/1920

Wprowadzam „nową, świecką tradycję” Począwszy od dziś będą ukazywać się na blogu „Wiadomości z floty”, pomyślane jako rodzaj biuletynu informacyjnego omawiającego wydarzenia z życia MW, nieujęte w innych postach. „Wiadomości” będą ukazywać się nieregularnie, w miarę potrzeb. Poniżej pierwszy numer biuletynu.
Okręty.
Ponieważ okręty podwodne typu Okoń (SS-1 1904) z uwagi na swój wiek i zużycie straciły wiele ze swojego potencjału bojowego, jeden z nich (Okoń) został sprzedany Litwinom, a dwa pozostałe przeznaczone do szkolenia podwodników. Prawdopodobnie około roku 1924 zostaną one definitywnie wycofane ze służby.
Pancernik obrony wybrzeża Władysław IV (BBC-1 1902) został skierowany do służby kolonialnej. Ponieważ na Pembie artyleria nadbrzeżna jest dopiero w budowie, będzie on tymczasowo spełniał jej rolę.
Stacjonujący przez chwilę na Pembie ciężki krążownik Jan Sobieski (CA-1 1902) powrócił w związku z powyższym na Belitung.
Stacjonujący właśnie na Belitung lekki krążownik Kołobrzeg (CL-1 1902) podczas złej widoczności wszedł na rafę koralową i odniósł tak poważne uszkodzenia, że odstąpiono od nieopłacalnego w jego wieku remontu i skreślono go z listy floty. Pozostawiony na rafie częściowo zatopiony wrak będzie stanowił ostrzeżenie dla innych jednostek. Większość uzbrojenia wraku będzie z niego zdjęta i zamontowana jako artyleria nadbrzeżna na Belitung. Będzie to prawdopodobnie pierwsze zadanie dla naszego nowego okrętu warsztatowego.
Artyleria nadbrzeżna.
Ukończono montaż następujących nowych baterii: 4x120 mm w Łebie, 4x356 mm w Piławie, 4x105 mm w Kołobrzegu i 6x120 mm w Gdańsku.
Zdemontowano stare baterie: 4x102 mm w Gdańsku (odstąpione nieodpłatnie jako offset do zakupu OP Litwinom), i 4x274 mm w Piławie (sprzedane Turkom).
Kolonie.
Rozpoczęto zakrojone na dużą skalę prace nad budową bazy na Pembie. Roboty te są i będą nadal finansowane z budżetu krajowego bez obciążania budżetu MW. Bieżące utrzymanie gotowych obiektów będzie jednak leżało na barkach Marynarki.
Budżet.
Rok budżetowy 1920 zakończył się nadwyżką w wysokości 7 180 tys. zł., co stanowi 0,33% założonego budżetu. Kwota powyższa zostanie przeniesiona na rok następny. W najbliższych latach nie przewiduje się istotnego wzrostu budżetu, będzie on jedynie indeksowany wskaźnikiem inflacji.
Plany.
W roku 1921 przewidziane jest wcielenie do floty: 2 pełnomorskich holowników po ok. 750 t, 6 klasycznych okrętów podwodnych po ok. 600 t, 2 okrętów hydrograficznych po ok. 900 t, 2 ciężkich krążowników po ok. 9500 t, jednego okrętu szkolnego (przebudowa z kanonierki) ok. 1000 t, 4 niszczycieli po ok. 1500 t, 3 zbiornikowców floty po ok. 6000 t i 1 zmodernizowanego krążownika minowego ok. 3300 t. Rzeczywiste koszty budowy tych jednostek mogą zrewidować te plany, zarówno w górę jak i w dół. Planowane są także dalsze intensywne prace nad budową bazy na Pembie.

niedziela, 23 listopada 2014

Podwodny stawiacz min typu Delfin



Podwodny stawiacz min  typu Delfin 1920 (1 szt.) (były niemiecki UC89)

Prace wykończeniowe nad przejętym od Północnych Niemiec podwodnym stawiaczem min typu UC III dobiegły końca. Przejęta jednostka miała już zamontowany napęd i pozostałe główne urządzenia okrętowe, które pozostawiono bez zmian. W stoczni MW w Elblągu zainstalowano uzbrojenie, wyposażenie nawigacyjne oraz zrealizowano inne prace wykończeniowe. Dzięki drobnym zmianom konstrukcyjnym zwiększono ilość zabieranych min z 14 na 16.
Okręt przy niskiej szybkości nawodnej posiada duży zasięg. Ponieważ „polowanie” na statki przeciwnika nie jest jego głównym zadaniem, to parametry te są akceptowalne. Jednostka posiada nietypowo usytuowane dwie wyrzutnie torpedowe; częściowo zabudowane w kadłub, w położeniu nadwodnym, na śródokręciu po obydwu stronach kiosku. Trzecia, podwodna wyrzutnia znajduje się na rufie. Prócz torped w wyrzutniach, okręt wyposażony jest w 4 torpedy zapasowe. Przed działem jest zainstalowanych 6 studzienek minowych mieszczących od 2 do 3 min.
Oczywiście wg Springsharpa jednostka posiada zerową dzielność morską; jest to efektem przyjęcia pewnych – trochę sztucznych – założeń, umożliwiających w ogóle uzyskanie raportu. Jedynym parametrem „żeglugowym”, którego utrzymanie jest tu konieczne, jest stateczność. Ponieważ uzyskano wynik nie mniejszy niż 1,00, to znaczy, że projekt jest prawidłowy.
Okręt będzie wykorzystywany głównie w celu zebrania doświadczeń niezbędnych do samodzielnej już budowy większych jednostek tej klasy.
Koszt jednostki uwzględnia jedynie nakłady poniesione na ukończenie okrętu.
Rysunek okrętu jest chyba pewnym przybliżeniem, niestety nie znalazłem zdjęcia lub rysunku na tyle dobrego, abym mógł za jego pomocą wiernie odtworzyć wszystkie szczegóły sylwetki.



Delfin, Poland Submarine minelayer laid down 1920

Displacement:
            427 t light; 437 t standard; 480 t normal; 514 t full load

Dimensions: Length overall / water x beam x draught
            184,11 ft / 184,06 ft x 18,18 ft x 12,01 ft (normal load)
            56,12 m / 56,10 m x 5,54 m  x 3,66 m

Armament:
      1 - 2,95" / 75,0 mm guns in single mounts, 14,11lbs / 6,40kg shells, 1908 Model
              Quick firing gun in deck mount on centreline amidships
            Weight of broadside 14 lbs / 6 kg
            Shells per gun, main battery: 150
2 - 21,0" / 533 mm above water torpedoes, 1 - 17,7" / 450 mm submerged torpedo tubes

Machinery:
            Diesel Internal combustion generators plus batteries,
            Electric motors, 2 shafts, 391 shp / 291 Kw = 11,50 kts
            Range 9 500nm at 7,00 kts
            Bunker at max displacement = 76 tons

Complement:
            33

Cost:
            £0,010 million / $0,041 million

Distribution of weights at normal displacement:
            Armament: 2 tons, 0,3%
            Machinery: 14 tons, 2,8%
            Hull, fittings & equipment: 299 tons, 62,4%
            Fuel, ammunition & stores: 53 tons, 11,1%
            Miscellaneous weights: 112 tons, 23,3%

Overall survivability and seakeeping ability:
            Survivability (Non-critical penetrating hits needed to sink ship):
              554 lbs / 251 Kg = 43,0 x 3,0 " / 75 mm shells or 0,9 torpedoes
            Stability (Unstable if below 1.00): 1,01
            Metacentric height 0,4 ft / 0,1 m
            Roll period: 12,1 seconds
            Steadiness      - As gun platform (Average = 50 %): 1 %
                                   - Recoil effect (Restricted arc if above 1.00): 0,00
            Seaboat quality  (Average = 1.00): 0,00

Hull form characteristics:
            Hull has a flush deck
            Block coefficient: 0,418
            Length to Beam Ratio: 10,13 : 1
            'Natural speed' for length: 13,57 kts
            Power going to wave formation at top speed: 28 %
            Trim (Max stability = 0, Max steadiness = 100): 50
            Bow angle (Positive = bow angles forward): 30,00 degrees
            Stern overhang: 0,00 ft / 0,00 m
            Freeboard (% = measuring location as a percentage of overall length):
               - Stem:                    0,10 ft / 0,03 m
               - Forecastle (0%):   0,10 ft / 0,03 m
               - Mid (0%):              0,10 ft / 0,03 m
               - Quarterdeck (0%):            0,10 ft / 0,03 m
               - Stern:                    0,10 ft / 0,03 m
               - Average freeboard:          0,10 ft / 0,03 m
            Ship tends to be wet forward

Ship space, strength and comments:
            Space - Hull below water (magazines/engines, low = better): 44,1%
                        - Above water (accommodation/working, high = better): 0,5%
            Waterplane Area: 2 083 Square feet or 193 Square metres
            Displacement factor (Displacement / loading): 315%
            Structure weight / hull surface area: 92 lbs/sq ft or 450 Kg/sq metre
            Hull strength (Relative):
                        - Cross-sectional: 3,64
                        - Longitudinal: 2,29
                        - Overall: 2,57
            Hull space for machinery, storage, compartmentation is excellent
            Room for accommodation and workspaces is extremely poor
            Ship has quick, lively roll, not a steady gun platform
            Caution: Lacks seaworthiness - very limited seakeeping ability

16 mines