Międzynarodowa konwencja w sprawie zwalczania piractwa na obszarze Azji Wschodniej i Południowo-wschodniej cz. II - finalizacja
Jak
już informowałem polska propozycja zawarcia międzynarodowej konwencji w sprawie
zwalczania piractwa na obszarze Azji Wschodniej i Południowo-wschodniej została
przez niektóre państwa przyjęta z dużym zainteresowaniem. Po krótkich,
4-miesięcznych konsultacjach Konwencja została zawarta w treści zgodnej z
polskim projektem (post z 03.01.2015). Konwencję podpisały następujące państwa:
Królestwo Polskie, Królestwo Francji, Stany Zjednoczone Ameryki Północnej,
Królestwo Niderlandów, Cesarstwo Chińskie i Królestwo Syjamu. Wielka Brytania i
Niemcy Północne Konwencji nie podpisały, ale złożyły oficjalne oświadczenia
popierające jej cele. Rosja uznała, że ze względu na objęty Konwencją obszar,
temat jej nie dotyczy, a Japonia pominęła propozycję milczeniem. Znaczenie
przystąpienia Chin i Syjamu do Konwencji jest problematyczne z uwagi na słabość
rządów centralnych w tych krajach.
Polska
delegowała do powołanego na mocy Konwencji Międzynarodowego Trybunału Antypirackiego
(MTA) dr Nowowiejskiego (specjalista prawa międzynarodowego, dotychczasowy
starszy radca w MSZ) oraz kmdra Regalskiego (dotychczasowy vice-przewodniczący
Trybunału Morskiego w Polsce). Prezesem MTA został wybrany delegat holenderski
prof. van der Groot, a vice-prezesem dr Nowowiejski. Ponadto MTA będzie
zatrudniać personel pomocniczy (tłumaczy, sekretarzy, protokolantów itp.). Na
stałą siedzibę MTA wyznaczono położoną na Jawie Batawię (dzisiejsza Dżakarta).
Ustalono
również w dodatkowym protokole „taryfikator kar”, które może wymierzać MTA. W głównych punktach wygląda on tak:
-
osoby organizujące i zarządzające działalnością piracką podlegają bezwzględnej
karze śmierci,
-
osoby dokonujące aktów piractwa, których skutkiem jest śmierć człowieka lub
utrata mienia wielkiej wartości, zagrożone są karą śmierci lub pozbawienia
wolności od lat 15 do dożywocia,
-
osoby dokonujące pozostałych aktów piractwa podlegają karze pozbawienia
wolności od lat 10 do lat 25,
-
sprawcom pomocnictwa lub paserstwa związanego z aktami pirackimi grozi kara pozbawienia
wolności od lat 5 do lat 15,
-
osoby ukrywające ww. sprawców lub utrudniające działanie MTA podlegają karze pozbawienia
wolności od 1 roku do lat 5 lub grzywnie w wysokości od 1 000 do
25 000 £,
- jednostki
pływające użyte do aktów piractwa oraz inne mienie osób skazanych przez MTA będą podlegać konfiskacie,
- karę wykonywać
będą te państwa-sygnatariusze, na szkodę których skazane osoby dopuściły się
aktów piractwa,
- jeżeli
szkoda dotyczy wielu państw-sygnatariuszy lub państw niebędących
sygnatariuszami Konwencji, karę wykona państwo-sygnatariusz, którego służby
sprawcę ujęły.
Działalność
MTA finansowana będzie z wymierzanych grzywien oraz ze sprzedaży
skonfiskowanego mienia. Do czasu uzyskania wystarczających środków z tych
źródeł, państwa-sygnatariusze przekażą do budżetu MTA po 15 000 £ każde.
Państwa te są również zobowiązane do solidarnego pokrycia ewentualnych deficytów
w budżecie MTA w latach następnych. Ewentualne nadwyżki będą
przekazywane podmiotom przez akty pirackie poszkodowanym.
Dodatkowo
państwa-sygnatariusze Konwencji zobowiązały się wzajemnie do udostępniania
sobie wszelkich dostępnych informacji służących realizacji jej postanowień.
Konwencja
jest otwarta, czyli umożliwia przyłączenie się do niej w przyszłości innych
państw. Prócz państw wymienionych powyżej, umiarkowane zainteresowanie
przyłączeniem wyrażają Hiszpania i Portugalia. Szwecja, Dania, Litwa, Turcja i
Austro-Węgry popierają inicjatywę, ale ze względu na ich praktyczny brak
aktywności żeglugowej na objętym Konwencją obszarze, nie widzą sensu swojego w
niej uczestnictwa.
