Struktura organizacyjna polskiego lotnictwa wojskowego
Mimo, że nie należy to ściśle do tematyki
niniejszego bloga, to uznając pewien związek lotnictwa z MW (lotnictwo
morskie), zagadnięty przez kolegę H_Babbocka, przedstawiam ogólną strukturę organizacyjną
naszego lotnictwa wojskowego.
Klucz - 2-4 samolotów
Eskadra – 2-3 kluczy, 7-10
samolotów
Dywizjon – 2-3 eskadry, 15-31
samolotów
Grupa lotnicza –
2-4 dywizjonów, 31-125 samolotów
Flotylla powietrzna – 2-3
grup lotniczych, 94-376 samolotów
Flota powietrzna –
2-4 flotylli powietrznych, 283-1504 samolotów
Uwaga: w zestawieniach liczbowych nie ujęto
samolotów niebojowych, np. łącznikowych, transportowych, szkolnych itp.
Nazwa „grupa lotnicza” jest też używana zwyczajowo
w stosunku do całości wyposażenia lotniczego okrętów lotniczych, np.
lotniskowców, jednakże nie należy mylić tych pojęć. Przykładowo „grupa lotnicza”
lotniskowca eskortowego typu Generał
Krajeński (CVE-1 1935) liczy 20 samolotów, czyli tylko odpowiednik niezbyt
licznego dywizjonu. Jeszcze wyraźniejsza różnica występuje w stosunku do „grup
lotniczych” okrętów liniowych i krążowników, gdzie tak naprawdę „grupa” obejmuje
klucz, lub nawet tylko jeden samolot.
Zazwyczaj stacjonujące na lądzie eskadry
samolotów lekkich i średnich (np. myśliwce, lekkie i średnie bombowce) posiadają
po 10 samolotów, a eskadry ciężkich bombowców po 7 aparatów.
Poza tym, mogą występować tzw. samodzielne
jednostki organizacyjne, niewchodzące w skład jednostki bezpośrednio wyższej; np.
samodzielny klucz w składzie dywizjonu, samodzielna eskadra w składzie
grupy lotniczej, itd.
Obecnie w lotnictwie morskim największym
związkiem jest flotylla lotnicza (Metropolia, Pemba i PPTR), w czasie wojennym
dopuszcza się tworzenie flot powietrznych.
Jeśli chodzi o lotnictwo lądowe (bojowe), to dzieli
się ono na: taktyczne, operacyjne, strategiczne i myśliwskie. Lotnictwo
taktyczne (myśliwce, lekkie bombowce, samoloty rozpoznawcze bliskiego zasięgu) przydzielane
jest w sile jednej mieszanej grupy do poszczególnych korpusów armijnych. Lotnictwo
operacyjne (myśliwce, średnie bombowce samoloty rozpoznawcze dalekiego zasięgu)
przydzielane jest w sile jednej mieszanej grupy do poszczególnych armii. Lotnictwo
strategiczne (myśliwce dalekiego zasięgu in
spe, ciężkie bombowce) pozostaje w dyspozycji naczelnego dowództwa.
Lotnictwo myśliwskie w momencie wybuchu wojny traci swoją samodzielność i
wchodzi w skład dowództwa obrony terytorium kraju.
W warunkach wojennych przykładowo wygląda to
tak:
- grupa armii (2 armie, 7 korpusów) > 1 flota
powietrzna w składzie 2 grup lotnictwa operacyjnego + 1 dywizjon (7 dywizjonów,
217 samolotów) i 2 flotylli lotnictwa
taktycznego + 1 grupa (7 grup = 20 dywizjonów, 620 samolotów), łącznie 837
samolotów.
Lotnictwo strategiczne składa się obecnie z 5
samodzielnych dywizjonów, łącznie w składzie 111 ciężkich bombowców. Po
wprowadzeniu do służby myśliwców dalekiego zasięgu, zostanie przeorganizowane w
5 samodzielnych grup po 1 dywizjonie bombowym i 1 eskadrze myśliwskiej, łącznie
161 samolotów.
