Modernizacja norweskich stawiaczy min typu Glommen 1938 (2 szt.)

Modernizacja norweskich stawiaczy min typu Glommen 1938 (2 szt.)

Pomysłodawcą projektu jest kolega ŁK. Oczywiście, On też opracował legendę.

W norweskiej doktrynie obronnej dużą wagę przywiązywano do broni minowej. Obok dużych stawiaczy min, flota norweska budowała również małe jednostki, przeznaczone do stawiania defensywnych zagród minowych w zasięgu ognia baterii artylerii nadbrzeżnej. Specjalnie dla potrzeb obrony Oslofjordu, wprowadzone zostały do służby, w latach 1917-1918, dwie bliźniacze jednostki: Glommen i Laugen. W połowie lat 30-tych potrzebowały one pilnej wymiany na nowe jednostki lub znacznej przebudowy, która mogła zapewnić im kolejnych 15 lat służby. Oszczędni Norwegowie zdecydowali się na drugie rozwiązanie, tym bardziej, że ogólny stan kadłubów był ciągle bardzo dobry. Po opracowaniu projektu przebudowy, okręty zostały skierowane 11.07.1937 r. do stoczni Akers w Oslo (tej samej, która je zbudowała), a prace modernizacyjne zakończyły się do 18.12.1938 r., ponownym wcieleniem do służby. W kwietniu 1940 r., na skutek defetystycznej postawy ich dowódców (sympatyzujących skrycie z V. Quislingiem) okręty zostały przekazane Niemcom w stanie nieuszkodzonym. Ci, kierując się względami kurtuazyjnymi, zachowali ich dawne nazwy, zmieniając jednak przeznaczenie. Dalszą służbę pełniły jako dozorowce - pomocnicze ścigacze okrętów podwodnych. Po zakończeniu wojny zostały zwrócone Norwegii i do końca 1955 r. uczestniczyły, już jako trałowce, w akcji likwidowania na wodach norweskich zagrożenia minowego. W 1956 r. zostały pocięte na złom przez stocznię MV Horten.

Teraz opis samej modernizacji.

Kadłub

Wizualnie bez zmian. Dokonano jedynie nieznacznej modyfikacji podziału wewnętrznego oraz drobnych zmian w rufowej, podwodnej jego części, w związku z wymianą jednego na dwa wały napędowe, o czym niżej.

Napęd

Zdemontowano kocioł i maszynę parową, zastępując je dwoma silnikami wysokoprężnymi Sulzer po 450 KM każdy (typ identyczny do zastosowanego na OP typu B). Jeden wał napędowy zastąpiono dwoma.

Uzbrojenie

Istniejące uzbrojenie artyleryjskie (2xIx76 mm/28) zdemontowano, zastępując je następującym zestawem:

- 1xIIx40 mm/60 (1,57") Model 1936, przy elewacji 45^o donośność maksymalna pociskiem HE-T 0,93 kg wynosi 9850 m, a przy elewacji maksymalnej 90^o donośność pionowa tym samym pociskiem wynosi 7150 m;

- 1xIx25 mm akan L/64 (0,98”) Model 1932, przy elewacji 45^o donośność maksymalna pociskiem HE 0,25 kg wynosi 5400 m, a przy elewacji maksymalnej 90^o donośność pionowa tym samym pociskiem wynosi 2700 m;

- 2xIx12,7 mm/90 (0,5") Browning, model nieznany, Pomysłodawca nie sprecyzował.

Pozostawiono dotychczasowe uzbrojenie minowe, składające się ze 120 min, stawianych z czterech podpokładowych torów minowych. Wyloty tych torów na rufie zamykane są klapami; na rysunku przedstawiono okręt w czasie akcji minowania, z podniesionymi klapami. Dodatkowo przewidziano możliwość zabrania na pokład 10 „nadliczbowych” min. Zamontowano również na pokładzie rufowym windę trałową i wyposażono okręt w osprzęt trałowy.

Niemcy zastąpili uzbrojenie minowe zrzutniami grawitacyjnych bomb głębinowych, montując dodatkowo 2 burtowe miotacze bomb głębinowych. Po wojnie nastąpiła ostatnia zmiana uzbrojenia, kiedy to zdjęto uzbrojenie przeciwpodwodne i ponownie zamontowano osprzęt do trałowania (artyleria pozostała niezmieniona do końca służby). Przedwojenna przebudowa przyniosła również wymianę sprzętu radionawigacyjnego, a w końcu 1945 r. został zamontowany dodatkowo radar nawigacyjny produkcji brytyjskiej.

Inne

Przebudowano nadbudówki, komin i maszt. Wymieniono wyposażenie radiowe i nawigacyjne.

W wyniku modernizacji:

- wyporność okrętu nie uległa zmianie, jednakże uzyskano rezerwę w wysokości 46 t;

- prędkość maksymalna wzrosła z 9,8 do 13,1 w, a zasięg wzrósł do 1950 Mm przy 10 w.

Koszt modernizacji wyniósł 30,9% wartości identycznego okrętu nowego.

Zwrócić uwagę należy na bardzo dobre właściwości morskie okrętu oraz jego stosunkowo dużą odporność na trafienia.

Glommen, Norway minelayer laid down 1916, launched 1917, completed 1917, modernized 1938 (engine 1937)

 Displacement:

            323 t light; 335 t standard; 360 t normal; 380 t full load

 Dimensions: Length (overall / waterline) x beam x draught (normal/deep)

            (137,35 ft / 135,83 ft) x 27,89 ft x (6,89 / 7,16 ft)

            (41,86 m / 41,40 m) x 8,50 m  x (2,10 / 2,18 m)

 Armament:

      2 - 1,57" / 40,0 mm 60,0 cal guns - 2,05lbs / 0,93kg shells, 1 500 per gun

              Anti-air guns in deck mount, 1936 Model

              1 x Twin mount on centreline, forward deck forward

      1 - 0,98" / 25,0 mm 64,0 cal gun - 0,55lbs / 0,25kg shells, 3 000 per gun

              Anti-air gun in deck mount, 1932 Model

              1 x Single mount on centreline, aft deck aft

                        1 raised mount

      2 - 0,50" / 12,7 mm 90,0 cal guns - 0,07lbs / 0,03kg shells, 4 500 per gun

              Machine guns in deck mounts, 1916 Model

              2 x Single mounts on sides, forward deck centre

                        2 raised mounts

      Weight of broadside 5 lbs / 2 kg

      Mines

      4 - 879,64 lbs / 399,00 kg mines + 130 reloads - 52,622 t total

            in above water - stern racks/rails

 Machinery:

            Diesel internal combustion motors

            Geared drive, 2 shafts, 900 ihp / 672 Kw = 13,07 kts

            Range 1 950nm at 10,00 kts

            Bunker at max displacement = 45 tons

 Complement:

            40 - 53

 Cost:

            £0,008 million / $0,033 million

 Distribution of weights at normal displacement:

            Armament: 67 tons, 18,7%

               - Guns: 1 tons, 0,4%

               - Weapons: 66 tons, 18,3%

            Machinery: 33 tons, 9,2%

            Hull, fittings & equipment: 163 tons, 45,2%

            Fuel, ammunition & stores: 37 tons, 10,3%

            Miscellaneous weights: 60 tons, 16,6%

               - Hull below water: 18 tons

               - Hull above water: 31 tons

               - On freeboard deck: 11 tons

 Overall survivability and seakeeping ability:

            Survivability (Non-critical penetrating hits needed to sink ship):

              1 302 lbs / 590 Kg = 479,6 x 1,6 " / 40 mm shells or 0,7 torpedoes

            Stability (Unstable if below 1.00): 1,53

            Metacentric height 1,5 ft / 0,5 m

            Roll period: 9,5 seconds

            Steadiness      - As gun platform (Average = 50 %): 89 %

                                   - Recoil effect (Restricted arc if above 1.00): 0,01

            Seaboat quality  (Average = 1.00): 1,78

 Hull form characteristics:

            Hull has a flush deck,

              a normal bow and large transom stern

            Block coefficient (normal/deep): 0,483 / 0,491

            Length to Beam Ratio: 4,87 : 1

            'Natural speed' for length: 14,26 kts

            Power going to wave formation at top speed: 54 %

            Trim (Max stability = 0, Max steadiness = 100): 50

            Bow angle (Positive = bow angles forward): 8,50 degrees

            Stern overhang: 0,00 ft / 0,00 m

            Freeboard (% = length of deck as a percentage of waterline length):

                                               Fore end,        Aft end

               - Forecastle:            16,00%,  10,17 ft / 3,10 m,  9,19 ft / 2,80 m

               - Forward deck:       30,00%,  9,19 ft / 2,80 m,  8,86 ft / 2,70 m

               - Aft deck:    30,00%,  8,86 ft / 2,70 m,  8,86 ft / 2,70 m

               - Quarter deck:        24,00%,  8,86 ft / 2,70 m,  8,86 ft / 2,70 m

               - Average freeboard:                      9,02 ft / 2,75 m

            Ship tends to be wet forward

 Ship space, strength and comments:

            Space - Hull below water (magazines/engines, low = better): 48,5%

                        - Above water (accommodation/working, high = better): 110,0%

            Waterplane Area: 2 584 Square feet or 240 Square metres

            Displacement factor (Displacement / loading): 275%

            Structure weight / hull surface area: 43 lbs/sq ft or 212 Kg/sq metre

            Hull strength (Relative):

                        - Cross-sectional: 1,20

                        - Longitudinal: 5,30

                        - Overall: 1,39

            Excellent machinery, storage, compartmentation space

            Adequate accommodation and workspace room

            Ship has slow, easy roll, a good, steady gun platform

            Excellent seaboat, comfortable, can fire her guns in the heaviest weather

 Glommen (1938)

Laugen (1938)

Chilijski pancernik 2 klasy typu Almirante Cochrane 1936 (1 szt.)

Chilijski pancernik II klasy typu Almirante Cochrane 1936 (1 szt.)

W sytuacji, kiedy moje pozablogowe zajęcia mocno utrudniają mi publikację nowych postów, nieoczekiwanie w sukurs przybył mi ze swoim projektem kolega H_Babbock, za co mu tą drogą dziękuję. Poniżej kompletny projekt wspomnianego wyżej Kolegi, bez moich ingerencji (wyłączając ortografię, interpunkcję i ogólne justowanie).

W okresie międzywojennym marzeniem Chile było zmniejszenie dystansu w siłach morskich wobec potencjalnego przeciwnika, czyli Argentyny. Plan minimum przewidywał modernizację starego krążownika Esmeralda (przedstawione 2 czerwca 2020 r.). Następna koncepcja przewidywała budowę dwóch krążowników ciężkich, który miałby „pomóc” Almirante Latorre w walce z dwoma Rivadavia (opisane w Okrętach Wojennych nr 106). Sama koncepcja walki krążowniki kontra pancerniki była wątpliwa i nie została zrealizowana. Ostatnia koncepcja (poniżej opisana) zakładała budowę pancernika, który wspólnie z Latorre mógłby skutecznie walczyć z dwoma Rivadavia. Wystarczyłby do tego „pancernik II klasy”, który można by zbudować w cenie dwóch krążowników ciężkich. Był jeszcze jeden (poza ceną), powód dla którego preferowano mały pancernik (zamiast okrętu „traktatowego”). Mianowicie pojawienie się „prawdziwego” pancernika mogło wywołać reakcję Argentyny w postaci wyścigu zbrojeń. Dlatego pancernik II klasy wydawał się dobrym rozwiązaniem.

 Założenia.

1. Uzbrojenie umożliwiające (wspólnie z Latorre) walkę z dwoma Rivadavia.
2. Opancerzenie wystarczające do takiej bitwy.
3. Prędkość umożliwiająca oderwanie się od Rivadavia – ostatecznie stanęło na 25 w.
4. Ze względu na możliwość działania w rejonie Ziemi Ognistej, a nawet z „argentyńskiej” strony kontynentu, żądano dużego zasięgu, dzielności morskiej, własnego rozpoznania w postaci samolotów pokładowych, wraz z możliwością schowania ich hangarze.
5. Do obrony przeciwlotniczej przywiązywano mniejszą wagę.

Pytanie o taki projekt skierowano tradycyjnie do Wielkiej Brytanii. Rozmowy zaczęły się od doprecyzowania uzbrojenia głównego. Naturalny pomysł ujednolicenia kalibru, to jest 3xIIx356 miał wady. Po pierwsze, takie działa były dostępne tylko w Wielkiej Brytanii i to w postaci projektu. Co gorsza, w przypadku problemów z produkcją, gotowe działa trafiałyby w pierwszej kolejności na nowe pancerniki brytyjskie, a okręt chilijski stałby na końcu kolejki. Po drugie uważano, że 6 luf daje gorsze możliwości wstrzeliwania się niż 8 (lub więcej). I po trzecie, taki okręt byłby znacząco większy (droższy) niż projekt opisany poniżej. Francuzi proponowali działa 330, ale wyłącznie w wieżach 4 lufowych, co znów wymuszałoby okręt zbyt duży. Działa niemieckie 283 nie wchodziły w rachubę, ze względu na problem współpracy stoczni brytyjskiej z niemieckim dostawcą. W ten sposób pozostali wyłącznie Szwedzi, którzy zaoferowali produkcję dział 283 (zmodernizowany model 1912) wraz z wieżami. Co więcej przy zamówieniu kompletu uzbrojenia artyleryjskiego u Boforsa, proponowali dodatkowy rabat. Przedstawiony poniżej projekt to właśnie okręt zaprojektowany w Anglii, z uzbrojeniem Szwedzkim.

 Opis okrętu.

Okręt wyposażono w obszerny hangar mieszczący swobodnie trzy samoloty (ze złożonymi skrzydłami) ustawione równolegle do osi okrętu. Pod dachem hangaru jest suwnica umożliwiająca przemieszczanie samolotów w poprzek (między miejscami 1, 2 i 3). Ze stanowisk 1 i 3 przez bramy (zamykane roletami) samoloty można przetaczać po szynach (na wózkach transportowych) na rufę. Tam poprzez obrotnice samoloty ustawiane są na poprzecznej katapulcie. Następnie rozkładane są skrzydła (po obrocie na burtę wieży nr 3) i można startować. Po misji samolot ląduje na wodzie przy burcie, podnoszony jest przez dźwig i ustawiany na wózku na szynach mniej więcej na wysokości rufowego stanowiska 105 mm. Następnie skrzydła są składane, i samolot wtaczany do hangaru. Umieszczenie dużego hangaru spowodowało deficyt miejsca na pokładzie. Stąd ustawienie części dział 105 mm i 40 mm nie jest najbardziej optymalne. Ponadto ustawienie części działek plot na dachu hangaru spowodowało konieczność zastosowania możliwie najlżejszych zestawów, czyli pojedynczych. Dodatkowo umieszczono je na krawędziach hangaru, na wzmocnionych słupach. Opancerzenie opisane jest na rysunku. Uwaga: w raporcie pas burtowy musi być podany, jako stałej grubości (tutaj 254 mm). Dlatego w raporcie ma wysokość łączną 4,72 m. W rzeczywistości w części podwodnej pancerz ma malejąco grubość do 102 mm i po przeliczeniu ma łącznie (nad i pod wodą) wysokość 5,64 m, w tym solidne 3,05 m pod wodą. Obrona przeciwpodwodna, jak na okręt tej wielkości, jest bardzo dobra. Parametry morskie także są bardzo dobre, jedyną wadą jest „mokry dziób”.

Na koniec proponuję, aby projekt okrętu omawiać z trzech perspektyw:

- okrętu dla marynarki kraju południowoamerykańskiego;

- gdyby okręt był zamówiony przez któreś z państw europejskich, w praktyce Holandię lub Hiszpanię;

- gdyby we wrześniu 1939 okręt był jeszcze w stoczni brytyjskiej i został zarekwirowany (tutaj jest możliwość, że taki nietypowy „jedynak” w 1940 zostałby przekazany PMW…).

PS. Nie miałem serca „zabrudzić” rysunku samolotami, więc je dałem osobno. Same samoloty to też trochę historia alternatywna. Są to warianty morskie (pływaki, płetwa stabilizująca pod statecznikiem, składane skrzydła) znanego modelu samolotu.

Almirante Cochrane, Chile 2nd class Batleship laid down 1936

 Displacement:

            17 402 t light; 18 571 t standard; 19 367 t normal; 20 003 t full load

 Dimensions: Length (overall / waterline) x beam x draught (normal/deep)

            (600,20 ft / 595,00 ft) x 85,00 ft x (25,00 / 25,64 ft)

            (182,94 m / 181,36 m) x 25,91 m  x (7,62 / 7,81 m)

 Armament:

      9 - 11,14" / 283 mm 45,0 cal guns - 697,45lbs / 316,36kg shells, 150 per gun

              Breech loading guns in turret on barbette mounts, 1936 Model

              3 x 3-gun mounts on centreline ends, majority forward

                        1 raised mount - superfiring

      9 - 5,98" / 152 mm 55,0 cal guns - 115,65lbs / 52,46kg shells, 300 per gun

              Quick firing guns in turret on barbette mounts, 1930 Model

              2 x 3-gun mounts on sides, forward deck aft

              1 x 3-gun mount on centreline aft

                        1 raised mount

      6 - 4,13" / 105 mm 50,0 cal guns - 37,39lbs / 16,96kg shells, 500 per gun

              Anti-air guns in deck mounts, 1932 Model

              2 x Twin mounts on sides, aft deck forward

                        2 raised mounts

              1 x Twin mount on centreline, aft deck aft

                        1 double raised mount

      12 - 1,57" / 40,0 mm 60,0 cal guns - 2,14lbs / 0,97kg shells, 1 500 per gun

              Anti-air guns in deck mounts, 1936 Model

              12 x Single mounts on sides, aft evenly spread

                        8 double raised mounts

      12 - 0,52" / 13,2 mm 76,0 cal guns - 0,09lbs / 0,04kg shells, 3 000 per gun

              Machine guns in deck mounts, 1929 Model

              2 x Twin mounts on sides, aft deck centre

              4 x Twin mounts on sides, forward evenly spread

                        4 raised mounts

      Weight of broadside 7 569 lbs / 3 433 kg

 Armour:

   - Belts:                    Width (max)  Length (avg)             Height (avg)

            Main:  10,0" / 254 mm         350,00 ft / 106,68 m            15,50 ft / 4,72 m

            Ends: Unarmoured

            Upper:            1,00" / 25 mm           242,00 ft / 73,76 m   8,00 ft / 2,44 m

              Main Belt covers 90% of normal length

              Main belt does not fully cover magazines and engineering spaces

    - Torpedo Bulkhead - Additional damage containing bulkheads:

                        1,50" / 38 mm           350,00 ft / 106,68 m            34,00 ft / 10,36 m

            Beam between torpedo bulkheads 55,00 ft / 16,76 m

    - Gun armour:       Face (max)    Other gunhouse (avg)       Barbette/hoist (max)

            Main:  10,0" / 254 mm         5,00" / 127 mm                     10,0" / 254 mm

            2nd:    4,00" / 102 mm         2,00" / 51 mm                       4,00" / 102 mm

            3rd:     1,00" / 25 mm                 -                                  -

    - Armoured deck - multiple decks:

            For and Aft decks: 5,50" / 140 mm

    - Conning towers: Forward 10,00" / 254 mm, Aft 0,00" / 0 mm

 Machinery:

            Oil fired boilers, steam turbines,

            Geared drive, 4 shafts, 50 517 shp / 37 686 Kw = 25,00 kts

            Range 10 000nm at 10,00 kts

            Bunker at max displacement = 1 432 tons

 Complement:

            820 - 1 067

 Cost:

            £8,060 million / $32,239 million

 Distribution of weights at normal displacement:

            Armament: 1 811 tons, 9,4%

               - Guns: 1 811 tons, 9,4%

            Armour: 7 413 tons, 38,3%

               - Belts: 2 470 tons, 12,8%

               - Torpedo bulkhead: 660 tons, 3,4%

               - Armament: 1 395 tons, 7,2%

               - Armour Deck: 2 732 tons, 14,1%

               - Conning Tower: 155 tons, 0,8%

            Machinery: 1 417 tons, 7,3%

            Hull, fittings & equipment: 6 661 tons, 34,4%

            Fuel, ammunition & stores: 1 965 tons, 10,1%

            Miscellaneous weights: 100 tons, 0,5%

               - Hull above water: 50 tons

               - On freeboard deck: 25 tons

               - Above deck: 25 tons

 Overall survivability and seakeeping ability:

            Survivability (Non-critical penetrating hits needed to sink ship):

              30 565 lbs / 13 864 Kg = 44,2 x 11,1 " / 283 mm shells or 6,1 torpedoes

            Stability (Unstable if below 1.00): 1,07

            Metacentric height 4,5 ft / 1,4 m

            Roll period: 16,9 seconds

            Steadiness   - As gun platform (Average = 50 %): 76 %

                                   - Recoil effect (Restricted arc if above 1.00): 0,62

            Seaboat quality  (Average = 1.00): 1,20

 Hull form characteristics:

            Hull has rise forward of midbreak,

              a normal bow and a cruiser stern

            Block coefficient (normal/deep): 0,536 / 0,540

            Length to Beam Ratio: 7,00 : 1

            'Natural speed' for length: 24,39 kts

            Power going to wave formation at top speed: 49 %

            Trim (Max stability = 0, Max steadiness = 100): 63

            Bow angle (Positive = bow angles forward): 11,30 degrees

            Stern overhang: -3,00 ft / -0,91 m

            Freeboard (% = length of deck as a percentage of waterline length):

                                               Fore end,      Aft end

               - Forecastle:          23,00%,  26,00 ft / 7,92 m,  17,50 ft / 5,33 m

               - Forward deck:     20,00%,  17,50 ft / 5,33 m,  16,50 ft / 5,03 m

               - Aft deck:   38,80%,  16,00 ft / 4,88 m,  16,50 ft / 5,03 m

               - Quarter deck:      18,20%,  16,50 ft / 5,03 m,  16,50 ft / 5,03 m

               - Average freeboard:                   17,52 ft / 5,34 m

            Ship tends to be wet forward

 Ship space, strength and comments:

            Space            - Hull below water (magazines/engines, low = better): 93,1%

                        - Above water (accommodation/working, high = better): 131,3%

            Waterplane Area: 34 840 Square feet or 3 237 Square metres

            Displacement factor (Displacement / loading): 112%

            Structure weight / hull surface area: 158 lbs/sq ft or 770 Kg/sq metre

            Hull strength (Relative):

                        - Cross-sectional: 0,96

                        - Longitudinal: 1,33

                        - Overall: 1,00

            Adequate machinery, storage, compartmentation space

            Excellent accommodation and workspace room

            Ship has slow, easy roll, a good, steady gun platform

            Good seaboat, rides out heavy weather easily

 

Przebudowa japońskiego krążownika pancernego Asama na polski pancernik obrony wybrzeża Żmij 1938 (1 szt.)

Przebudowa japońskiego krążownika pancernego Asama na polski pancernik obrony wybrzeża Żmij 1938 (1 szt.)

Pomysłodawcą tematu jest kolega mb81, on też opracował legendę. Ja ograniczyłem się do technicznego opisu przebudowy.

W 1933 roku KierMarWoj zadecydowało o wzmocnieniu PMW o pancernik obrony wybrzeża. Początkowo myślano o zamówieniu w Finlandii jednej lub dwóch nowych jednostek klasy Väinämöinen, lecz pobyt polskiej delegacji na pokładzie pierwszego z bliźniaków ujawnił pewne mankamenty, zwłaszcza silne kołysanie na pełnym morzu oraz mizerne opancerzenie. Natomiast bardzo wysoko oceniono uzbrojenie artyleryjskie fińskiego okrętu, a że Smok pomimo czwartego krzyżyka na karku trzymał się twardo, wybadano możliwości zakupu i modernizacji jego bliźniaka, krążownika pancernego Asama. Transakcję sfinalizowano i okręt przeszedł bezpośrednio do stoczni Vickers-Armstrong w Tyne, gdzie przebudowywano właśnie Smoka.

W trakcie przebudowy wykonano:

Kadłub

Zewnętrznie pozostawiono bez zmian, ograniczając się do częściowej  zmiany podziału wewnętrznego oraz obniżenia zanurzenia.

Napęd

Istniejące urządzenia napędowe wymieniono na dwa silniki wysokoprężne, tego samego typu, co zastosowane na m/s Piłsudski i Batory.

Uzbrojenie

Istniejącą artylerię oraz wt usunięto w całości. Po przebudowie, zestaw uzbrojenia wyglądał następująco:

- 3xIIx254 mm/45 (10") M.1929 Bofors, przy elewacji maksymalnej 45^o donośność pociskiem APC 225,0 kg wynosi 30300 m;

- 4xIIx105 mm/50 (4.1") M.1932 Bofors, przy elewacji 45^o donośność pociskiem HE 16,0 kg wynosi 18200 m, a przy elewacji maksymalnej 85^o donośność pionowa tym samym pociskiem wynosi 12000 m;

- 4xIIx40 mm/60 (1.57") M.1936 Bofors, przy elewacji 45^o donośność pociskiem HE-T 0,93 kg wynosi 9800 m, a przy elewacji maksymalnej 90^o donośność pionowa tym samym pociskiem wynosi 6180 m;

- 8xIIx13,2 mm/76 M.1934, przy elewacji 45^o donośność pociskiem 0,05 kg wynosi 7200 m, a przy elewacji maksymalnej 90^o donośność pionowa tym samym pociskiem wynosi 4200 m;

- 60 min (na torach podpokładowych).

Opancerzenie

Wzmocniono istniejące opancerzenie pionowe i poziome, dodając bąble i grodzie przeciwtorpedowe.

Na skutek przebudowy:

- zanurzenie zmniejszyło się z 7,43 do 6,55 m, a wyporność normalna zwiększyła z 9700 do 9758 m (bąble);

- prędkość zmniejszyła się z 21,5 do 18,97 w, a zasięg z 10000 Mm przy 10 w. do 3000 Mm przy 12 w.

Koszt przebudowy wyniósł 41% wartości porównywalnego okrętu nowego.

Po modernizacji w Tyne dowództwo okrętu i zarazem nowego flagowca PMW objął kmdr Tadeusz Morgenstern-Podjazd. 

Jedną z najlepiej skrytych przed niemieckim wywiadem tajemnic była rzeczywista donośność dział 254mm, zarówno okrętowych jak i czterech z baterii “fińskiej” na Helu - szacowano ją na 23000m. Legenda głosi, że w sejfie z rozkazami na wypadek wojny znajdował się również klucz numer 48, służący do odkręcenia śrub ograniczających elewację do 32 stopni. Zakotwiczony w kanale portowym Schleswig-Holstein wydawał się więc bezpieczny.  Jednak 1 września po godzinie 6 wokół pancernika zaczęły padać polskie “kuferki”. Gustav Kleikamp nakazał przeprowadzić okręt na wysokość Składnicy Tranzytowej, co zmusiło artylerzystów Żmija do przerwania ognia. Zanim to nastąpiło, celny pocisk trafił w pomost niemieckiego pancernika, śmiertelnie raniąc dowódcę. Rozpoczęła się walka na bezpośrednim dystansie, gdzie Schleswig-Holstein obracał teren Westerplatte w krajobraz księżycowy, samemu będąc pod ogniem całej polskiej broni, z karabinami włącznie. Późnym popołudniem nieopancerzone części pancernika wyglądały jak rzeszoto, a po polskiej stronie nie było już komu wywiesić białej flagi.

Żmij w tym czasie wyszedł z helskiego portu w asyście Wichra i trałowców, w ramach przygotowań do planu “Rurka”. Atak Stukasów z LG1 zakończył się zestrzeleniem czterech maszyn oraz uszkodzeniem flagowca - bliska eksplozja 250 kg bomby uszkodziła prawoburtową śrubę na tyle poważnie, że prędkość okrętu spadła do 14 w. 

W nocy z 1 na 2 września postawiono zagrodę 300 min na linii Hel-Sopot - wykorzystano również trzy op typu Ryś. Osłaniający operację ORP Wicher storpedował Z-4, po czym został zatopiony przez Z-1 i Z-3. Gdyby kmdr de Walden wstrzymał się z atakiem, dwie godziny później miałby doskonałą pozycję do ataku na wlokący się pod osłoną nocy do Lipawy Schleswig-Holstein... 

Kolejne dni uszkodzony Żmij spędzał w helskim porcie, odpierając sporadyczne ataki Luftwaffe. W nocy z 6 na 7 września wyszedł z portu w rejon Mechelinek, by o świcie ostrzelać niemieckie oddziały na podejściach do Wejherowa. Atak miał znaczenie głównie psychologiczne, po 30 minutach ognia pancernik musiał wrócić na Hel. Akcja wywołała reakcję niemieckiego lotnictwa, przedpołudniowy nalot skończył się dwoma trafieniami i stratami wśród załogi. Po tej akcji kadm Świrski zakazał dalszych wypadów, Żmij miał stać się pływającą baterią. Koncept nocnej ucieczki do Karlskrony upadł w związku z licznymi przeciekami i zanieczyszczeniem ropy woda morską.   

Od 12 września, gdy w zasięgu artylerii znalazły się oddziały niemieckie podchodzące do Gdyni, każdy ostrzał z dział Żmija powodował natychmiastowy odwet Luftwaffe. 15 września okręt był na wpół zatopiony na Długiej Mieliźnie, bez amunicji i ze zdemontowanym uzbrojeniem plot, za to otoczony wianuszkiem wbitych w piach wraków Stukasów. Niewiarygodne, ale Niemcy dalej sądzili że to Żmij jest źródłem pocisków, które wystrzeliwała bateria “fińska”. Aż do końca na dobrze zamaskowaną lądową baterię nie spadła ani jedna bomba. 

Po kapitulacji Helu Niemcy podnieśli i wyremontowali okręt, nadając mu imię jego własnej ofiary - Gustav Kleikamp. 

Wspomniany remont przeciągnął się dostatecznie długo, by przekreślić udział okrętu w kampanii norweskiej. Służył następnie jako okręt szkolno-artyleryjski, a od połowy 1944 jako eskortowiec na Bałtyku. W grudniu 1944 trafiony dwiema torpedami przez sowiecki op K-56, dotarł do Gdyni gdzie został osadzony jako pływająca bateria. W marcu 1945 został samozatopiony przez Niemców. Podniesiony w 1947 przez PRO, przeholowany na Mewią Rewę i osadzony jako cel do strzelań artyleryjskich i lotniczych. Wrak Żmija spoczywa tam do dziś.   

Żmij, Poland coastal battleship laid down 1896, launched 1898, completeded 1899, rebuilt 1938 (engine 1937) Displacement: 9 002 t light; 9 510 t standard; 9 758 t normal; 9 957 t full load Dimensions: Length (overall / waterline) x beam x draught (normal/deep) (443,57 ft / 430,45 ft) x 67,26 ft (Bulges 77,10 ft) x (21,49 / 21,86 ft) (135,20 m / 131,20 m) x 20,50 m (Bulges 23,50 m) x (6,55 / 6,66 m) Armament: 6 - 10,00" / 254 mm 45,0 cal guns - 496,04lbs / 225,00kg shells, 150 per gun Breech loading guns in turret on barbette mounts, 1924 Model 3 x 2-gun mounts on centreline ends, majority aft 1 raised mount aft - superfiring 8 - 4,13" / 105 mm 50,0 cal guns - 35,27lbs / 16,00kg shells, 300 per gun Quick firing guns in deck mounts, 1924 Model 4 x Twin mounts on sides, evenly spread 8 - 1,57" / 40,0 mm 60,0 cal guns - 2,14lbs / 0,97kg shells, 1 500 per gun Anti-air guns in deck mounts, 1924 Model 4 x Twin mounts on sides, evenly spread 4 raised mounts 16 - 0,52" / 13,2 mm 76,0 cal guns - 0,09lbs / 0,04kg shells, 4 500 per gun Machine guns in deck mounts, 1924 Model 4 x Twin mounts on sides, evenly spread 4 raised mounts 4 x Twin mounts on sides, evenly spread 4 double raised mounts Weight of broadside 3 127 lbs / 1 418 kg Mines 2 - 1 168,45 lbs / 530,00 kg mines + 60 reloads - 32,341 t total in Above water - Stern racks/rails Armour: - Belts: Width (max) Length (avg) Height (avg) Main: 9,02" / 229 mm 283,79 ft / 86,50 m 8,53 ft / 2,60 m Ends: 4,02" / 102 mm 140,09 ft / 42,70 m 8,53 ft / 2,60 m 6,56 ft / 2,00 m Unarmoured ends Upper: 5,98" / 152 mm 224,08 ft / 68,30 m 7,55 ft / 2,30 m Main Belt covers 101% of normal length - Torpedo Bulkhead - Additional damage containing bulkheads: 2,01" / 51 mm 283,79 ft / 86,50 m 19,36 ft / 5,90 m Beam between torpedo bulkheads 52,17 ft / 15,90 m - Hull Bulges: 1,50" / 38 mm 283,79 ft / 86,50 m 22,97 ft / 7,00 m - Gun armour: Face (max) Other gunhouse (avg) Barbette/hoist (max) Main: 9,02" / 229 mm 5,00" / 127 mm 5,98" / 152 mm 2nd: 0,98" / 25 mm - - - Protected deck - multiple decks: For and Aft decks: 4,49" / 114 mm - Conning towers: Forward 9,02" / 229 mm, Aft 5,00" / 127 mm Machinery: Diesel Internal combustion motors, Geared drive, 2 shafts, 12 680 shp / 9 460 Kw = 18,97 kts Range 3 000nm at 12,00 kts Bunker at max displacement = 447 tons Complement: 490 - 638 Cost: £0,843 million / $3,372 million Distribution of weights at normal displacement: Armament: 935 tons, 9,6% - Guns: 895 tons, 9,2% - Weapons: 40 tons, 0,4% Armour: 4 304 tons, 44,1% - Belts: 1 573 tons, 16,1% - Torpedo bulkhead: 408 tons, 4,2% - Bulges: 361 tons, 3,7% - Armament: 631 tons, 6,5% - Armour Deck: 1 193 tons, 12,2% - Conning Towers: 138 tons, 1,4% Machinery: 351 tons, 3,6% Hull, fittings & equipment: 3 379 tons, 34,6% Fuel, ammunition & stores: 756 tons, 7,7% Miscellaneous weights: 32 tons, 0,3% - Hull below water: 21 tons - Hull above water: 11 tons Overall survivability and seakeeping ability: Survivability (Non-critical penetrating hits needed to sink ship): 26 906 lbs / 12 205 Kg = 53,8 x 10,0 " / 254 mm shells or 7,2 torpedoes Stability (Unstable if below 1.00): 1,30 Metacentric height 4,4 ft / 1,3 m Roll period: 15,4 seconds Steadiness - As gun platform (Average = 50 %): 80 % - Recoil effect (Restricted arc if above 1.00): 0,42 Seaboat quality (Average = 1.00): 2,00 Hull form characteristics: Hull has a flush deck, a ram bow and a cruiser stern Block coefficient (normal/deep): 0,479 / 0,480 Length to Beam Ratio: 5,58 : 1 'Natural speed' for length: 20,75 kts Power going to wave formation at top speed: 44 % Trim (Max stability = 0, Max steadiness = 100): 40 Bow angle (Positive = bow angles forward): -9,90 degrees Stern overhang: 4,59 ft / 1,40 m Freeboard (% = length of deck as a percentage of waterline length): Fore end, Aft end - Forecastle: 22,00%, 22,97 ft / 7,00 m, 20,67 ft / 6,30 m - Forward deck: 29,00%, 20,67 ft / 6,30 m, 18,37 ft / 5,60 m - Aft deck: 29,00%, 18,37 ft / 5,60 m, 18,37 ft / 5,60 m - Quarter deck: 20,00%, 18,37 ft / 5,60 m, 19,03 ft / 5,80 m - Average freeboard: 19,48 ft / 5,94 m Ship space, strength and comments: Space - Hull below water (magazines/engines, low = better): 54,6% - Above water (accommodation/working, high = better): 139,4% Waterplane Area: 18 927 Square feet or 1 758 Square metres Displacement factor (Displacement / loading): 123% Structure weight / hull surface area: 130 lbs/sq ft or 636 Kg/sq metre Hull strength (Relative): - Cross-sectional: 0,91 - Longitudinal: 2,60 - Overall: 1,01 Excellent machinery, storage, compartmentation space Excellent accommodation and workspace room Ship has slow, easy roll, a good, steady gun platform Excellent seaboat, comfortable, can fire her guns in the heaviest weather