Projekt przebudowy krążowników typu „D” na ciężkie niszczyciele. 1938
-----
W drugiej połowie lat 30-tych w Royal Navy zdawano sobie
sprawę z braku dostatecznej liczby nowoczesnych krążowników, przy jednoczesnej
znacznej liczbie okrętów całkowicie przestarzałych, w tym typu D. Kolejnym
problemem była kwestia słabszego uzbrojenia własnych niszczycieli na tle
konstrukcji zagranicznych (4-5x120 wobec 5-6x127). Problemy te miały być
rozwiązane przez budowę nowych okrętów, ale był to proces długotrwały. Uznano,
że znacznie szybciej i relatywnie taniej, będzie można rozwiązać niektóre
problemy poprzez modernizację krążowników typu D.
Oczywiście z racji rozmiarów okręty nie miały szans stać się
krążownikami przeznaczonymi do patroli oceanicznych. Podobnie okręty te były za
małe aby umieścić na nich silne „krążownicze” uzbrojenie. Spróbowano więc
stworzyć projekt przebudowy na okręty wsparcia niszczycieli, a w pewnych
sytuacjach okrętów pełniących rolę niszczycieli (stąd nazwa ciężki niszczyciel).
Po analizie ustalono, że realistyczne jest osiągnięcie
prędkości 31,5 w. To akceptowalne dla krążowników, ale znacząco mniej niż
prędkość niszczycieli. Dlatego przyjęto następujące założenia. Okręty będą
operować w zespołach 2-4 okrętów przydzielanych do flotylli niszczycieli. W czasie
przemarszów będą w stanie towarzyszyć niszczycielom. W przypadku napotkania
wrogich niszczycieli (lub małych krążowników lekkich) będą brały na siebie
ciężar walki ogniowej (dodatkowo, szczególnie w bitwach nocnych będą prowadzić
ataki torpedowe). W przypadku napotkania dużych okrętów wroga będą wycofywać
się, z możliwością przeprowadzenia ataków torpedowych. Oczywiście okręty byłyby
stracone w przypadku pojawienia się przeważających sił wroga złożonych z
wyraźnie szybszych okrętów. Uznano, że jest to na tyle mało prawdopodobne, że
można zaakceptować to ryzyko.
Druga rola przewidywana dla okrętów, to eskorta zespołów
pancerników i/lub lotniskowców. Tutaj okręty pełniłyby rolę niszczycieli (stąd
bomby głębinowe na pokładzie). Zakładano, że szczególnie na wzburzonych wodach
północnych okręty będą radziły sobie w tej roli nawet lepiej niż klasyczne
niszczyciele.
Przebudowa.
- Całkowita wymiana napędu.
- Dodanie niewielkich bąbli. Była to konieczność, ponieważ obliczenia wskazywały, że bez tego okręty będą miały problemy ze stabilnością.
- Wymiana artylerii głównej. Zestaw 5-6xIx152 w otwartych stanowiskach, nie spełniał oczekiwań co do szybkostrzelności i zabezpieczenia obsługi. Zestawy IIx120 oceniono jako zbyt słabe. Postanowiono zastosować działa 133 mm. Nie było możliwości prostego montażu wież IIx133 (zresztą jeszcze nie gotowych), ale konstruktorzy byli w stanie dostarczyć zestawy IIx133 w zamkniętych stanowiskach cokołowych. Takie stanowiska, ze względu na znacznie większą ilość miejsca w środku, były łatwiejsze do skonstruowania niż „upchnięte” wieże 133. Stanowiska pozwalały na elewację do 85 stopni, oraz w praktyce okazało się, że pozwalają osiągać większą szybkostrzelność (niż wieże). Konstrukcja była na tyle udana, że (przeskalowana) została później zastosowana na niszczycielach typu L. Stanowiska zostały lekko opancerzone – 25 mm.
- Liczba dział. Zastosowano układ 4xIIx133. Uzbrojenie było lżejsze niż oryginalne 6xIx152. 8 dział 133 może się wydawać zbyt ciężkim zestawem w porównaniu z okrętami Dido, ale z drugiej strony silniejsze uzbrojenie miały mniejsze okręty typów Capitani Romani i Mogador.
- Rozmieszczenie. Zestaw IIx133 był cięższy niż Ix152. Dlatego umieszczenie stanowiska na miejscu (dotychczasowym) nr 1 i nr 6 poważnie obciążyłoby konstrukcję. Podobnie superpozycje były niewskazane ze względów na stateczność. Dlatego zdecydowano się umieścić stanowisko przednie na pozycji (dotychczasowej) nr 2, ale bez podwyższenia. Stanowisko rufowe na nowej pozycji bliżej śródokręcia niż nr 6. Dwa pozostałe na pozycjach nr 4 i 5.
- Opancerzeni pozostawiono bez zmian.
- Dodano lekkie działka plot, wyrzutnie torped bez zmian. Dodano zrzutnie bomb głębinowych
- Postawiono całkowicie nowe nadbudówki i kominy, zbliżonego typu i rozmiaru, do tych z niszczycieli.
Dragon,
Great Britain light cruiser laid down 1917, modernization 1938 (Engine 1938)
Displacement:
4 506 t light; 4 716 t
standard; 5 128 t normal; 5 457 t full load
Dimensions:
Length (overall / waterline) x beam x draught (normal/deep)
(468,00 ft / 465,00 ft ) x 45,50 ft (Bulges 49,50 ft ) x (14,70 / 15,49 ft )
(142,65 m / 141,73 m ) x 13,87 m (Bulges 15,09 m ) x (4,48 / 4,72 m )
Armament:
8 - 5,25" / 133 mm 50,0 cal guns - 76,59lbs /
34,74kg shells, 300 per gun
Dual purpose guns in deck and hoist mounts, 1939 Model
3 x 2-gun mounts on centreline ends, majority aft
1 x 2-gun mount on centreline, aft deck centre
1 raised mount aft
8 - 1,57" / 40,0 mm 39,0 cal guns - 1,85lbs /
0,84kg shells, 600 per gun
Anti-air guns in deck mounts, 1936 Model
2 x 2 row quad mounts on sides, aft deck centre
2 raised mounts
6 - 0,50" / 12,7 mm 62,0 cal guns - 0,07lbs /
0,03kg shells, 2 000 per gun
Anti-air guns in deck mounts, 1926 Model
1 x 4 row quad mount on centreline, aft deck aft
1 raised mount
2 x Single mounts on sides, aft deck forward
2 double raised mounts
Weight of broadside 628 lbs / 285 kg
Main Torpedoes
12 - 21,0" / 533 mm , 25,92 ft / 7,90 m torpedoes - 1,641 t
each, 19,691 t total
In 4 sets of deck mounted side
rotating tubes
Main DC/AS Mortars
2 - 420,00 lbs / 190,51 kg Depth Charges +
40 reloads - 7,875 t total
in Stern depth charge racks
Armour:
- Belts: Width
(max) Length (avg) Height (avg)
Ends: Unarmoured
Main Belt covers 136% of normal length
- Gun armour: Face (max) Other
gunhouse (avg) Barbette/hoist (max)
- Armoured deck - single deck:
For and Aft decks: 1,25" / 32 mm
Forecastle: 1,00" / 25 mm Quarter deck: 0,00" / 0 mm
- Conning towers: Forward 2,00" / 51 mm , Aft 1,00" / 25 mm
Machinery:
Oil fired boilers, steam turbines,
Geared drive, 2 shafts, 60 000
shp / 44 760 Kw = 31,50 kts
Range 5 000nm at 15,00 kts
Bunker at max displacement = 740
tons
Complement:
302 - 393
Cost:
£0,824 million / $3,297 million
Distribution
of weights at normal displacement:
Armament: 248 tons, 4,8%
- Guns: 199 tons, 3,9%
- Weapons: 49 tons, 1,0%
Armour: 825 tons, 16,1%
- Belts: 480 tons, 9,4%
- Armament: 33 tons, 0,6%
- Armour Deck: 294 tons, 5,7%
- Conning Towers: 19 tons, 0,4%
Machinery: 1 643 tons, 32,0%
Fuel, ammunition & stores: 621 tons,
12,1%
Miscellaneous weights: 55 tons, 1,1%
- On freeboard deck: 55 tons
Overall
survivability and seakeeping ability:
Survivability (Non-critical
penetrating hits needed to sink ship):
Stability (Unstable if below 1.00):
1,00
Metacentric height 1,5 ft / 0,5 m
Roll period: 16,9 seconds
Steadiness - As gun platform (Average = 50 %): 71 %
- Recoil
effect (Restricted arc if above 1.00): 0,34
Seaboat quality (Average = 1.00): 0,81
a normal bow and a cruiser stern
Block coefficient (normal/deep):
0,530 / 0,535
Length to Beam Ratio: 9,39 : 1
'Natural speed' for length: 21,56
kts
Power going to wave formation at top
speed: 62 %
Trim (Max stability = 0, Max
steadiness = 100): 88
Bow angle (Positive = bow angles
forward): 7,84 degrees
Stern overhang: -2,00 ft / -0,61 m
Freeboard (% = length of deck as a
percentage of waterline length):
Fore
end, Aft end
- Forecastle: 22,80%, 21,80 ft / 6,64 m , 20,80 ft / 6,34 m
- Forward deck: 8,39%, 20,80 ft / 6,34 m , 20,80 ft / 6,34 m
- Aft deck: 52,36%, 12,80 ft / 3,90 m , 12,80 ft / 3,90 m
- Quarter deck: 16,45%, 12,80 ft / 3,90 m , 12,80 ft / 3,90 m
- Average freeboard: 15,39 ft / 4,69 m
Ship tends to be wet forward
Ship
space, strength and comments:
Space - Hull
- Above water
(accommodation/working, high = better): 121,5%
Waterplane Area: 14 498 Square feet
or 1 347
Square metres
Displacement factor (Displacement /
loading): 107%
Structure weight / hull surface
area: 79 lbs/sq ft or 384 Kg/sq metre
- Cross-sectional: 0,98
- Longitudinal: 1,23
-
Overall: 1,00
Cramped machinery, storage,
compartmentation space
Excellent accommodation and
workspace room
Ship has slow, easy roll, a good,
steady gun platform
Poor
seaboat, wet and uncomfortable, reduced performance in heavy weather