Ponieważ, po pierwsze, zamierzam poważnie potraktować temat związany z rozbudową niderlandzkiej MW, a po drugie, posty "okrętowe" nie dają potrzebnej dla zrozumienia całości zagadnienia informacji postanowiłem, wzorem pierwszej odsłony bloga, wprowadzić biuletyny informacyjne. Poniżej publikuję pierwszy numer biuletynu.
Okręty
Oddane
zostały do służby następujące okręty:
-
torpedowiec Z2 typu Z1;
-
okręt podwodny KIV typu KIII.
Wycofane
ze służby i sprzedane na złom zostały następujące okręty:
-
kanonierki Wodan (1877), Freyr (1877), Njord (1878), Tyr (1878) i Bulgia (1884) typu Wodan.
Artyleria
zdjęta z tych jednostek (5 dział 283 mm i 15 działek 37 mm) zostanie użyta w
artylerii nadbrzeżnej.
Rozpoczęto
budowę dwu następnych trałowców typu Nr 5.
Uzbrojenie
Aktualnie
w kraju produkowane są dla potrzeb MW następujące modele dział i broni
maszynowej:
-
ciężki karabin maszynowy 7,9 mm/77 – zakłady Fabrique Nationale (FN),
-
najcięższy karabin maszynowy 13,2 mm/62 – zakłady FN,
-
armata morska 75 mm/55 – zakłady Wilton-Fijenoord (W-F) na licencji Bofors,
-
armata morska 149 mm/50 – zakłady (W-F) na licencji Bofors.
Lotnictwo
Obecnie
niderlandzka MW nie posiada własnego lotnictwa.
W roku 1921, w kraju produkowane są następujące modele samolotów:
-
myśliwski Fokker D.VII,
-
myśliwski Fokker D.VIII,
-
rozpoznawczy Fokker C.I.
Oblatany
został już torpedowo-bombowy wodnosamolot pływakowy Fokker T.II, planowane wejście
do służby w roku 1922. Ponadto, w końcowym stadium prac projektowych znajdują
się:
-
myśliwski Fokker D.X,
-
rozpoznawcza łódź latająca B.I.
Po
wejściu do służby wodnosamolotu Fokker T.II, zostanie utworzone w ramach MW
dowództwo lotnictwa morskiego.
Pozostałe
wiadomości
Od
kilku lat, narastało zdziwienie, a nawet oburzenie, zarówno części personelu niderlandzkiej
MW, jak i innych, interesujących się tematem osób, wprowadzaniem do służby,
budowanych głównie w stoczni Droogdok w Surabaji patrolowców typów: Orion, Aldebaran, Bellatrix i Eridanus. Zastrzeżenia budziły zbyt duże
rozmiary tych jednostek w stosunku do przenoszonego uzbrojenia (763-1062 tn, 1x75
lub 2x75 lub 2x37), związana z tym nieekonomiczność eksploatacji oraz
konstrukcja nieodpowiadająca wymaganiom dla okrętów wojennych. Już po oddaniu
do służby ostatniego – tym razem zbudowanego w stoczni Smulders w Schiedam –
okrętu tej serii (Gemma 1918),
odpowiednie władze cywilne wdrożyły dochodzenie w tej sprawie. Wykazało ono
siatkę powiązań korupcyjnych pomiędzy dyrekcjami stoczni Smulders, Droogdok i
De Schelde (Vlissingen), a niektórymi odpowiedzialnymi za budowę nowych okrętów
oficerami MW. W zamian za korzyści materialne, oficerowie ci lokowali w ww. stoczniach
zamówienia na patrolowce, które były budowane niezgodnie z odnośnymi
specyfikacjami i ogólnymi wymaganiami technicznymi MW, ale za to w zawyżonej cenie.
W toczonym przed Izbą Wojskową Sądu Najwyższego procesie, skazani zostali:
-
referent ds. budowy okrętów Dowództwa Morskiego Indii Wschodnich na 12 lat
pozbawienia wolności, przepadek mienia i trwałe wydalenie ze służby;
-
flagowy inżynier Dowództwa Morskiego Indii Wschodnich na 9 lat pozbawienia
wolności, przepadek mienia i trwałe wydalenie ze służby,
-
referent ds. budowy okrętów Dowództwa Morskiego Metropolii na 8 lat pozbawienia
wolności, przepadek mienia i trwałe wydalenie ze służby;
-
członek komisji odbioru okrętów Dowództwa Morskiego Indii Wschodnich na 6 lat
pozbawienia wolności, przepadek mienia i trwałe wydalenie ze służby;
-
dwu członków komisji odbioru okrętów Dowództwa Morskiego Metropolii na 4 lata pozbawienia
wolności, przepadek mienia i trwałe wydalenie ze służby.
Za
brak odpowiedniego nadzoru, w roku 1919 zdymisjonowani zostali:
-
Szef Admiralicji,
-
flagowy inżynier Admiralicji,
-
szefowie Dowództw Morskich Metropolii i Indii Wschodnich.
Z tego samego powodu, ukarani naganą zostali:
- flagowy inżynier Floty,
- referent ds. budowy okrętów Floty.
W
procesie cywilnym skazani zostali:
-
były dyrektor stoczni De Schelde na 5 lat pozbawienia wolności, przepadek
mienia i zakaz zajmowania kierowniczych stanowisk w gospodarce;
- dyrektor stoczni Smulders na 4 lata pozbawienia wolności, przepadek mienia
i zakaz zajmowania kierowniczych stanowisk w gospodarce.
Były
dyrektor stoczni Droogdok uniknął odpowiedzialności karnej, umierając przed
rozpoczęciem procesu.
Nowy
Szef Admiralicji, wiceadmirał George Christoffel van Leeuwerik, podjął decyzję
o sprzedaży niepełnowartościowych patrolowców, w miarę zastępowania ich nowymi
okrętami tej klasy.
Osoba
nowego Szefa Admiralicji wzbudziła spore nadzieje wśród personelu MW oraz innych
osób, którym leży na sercu siła i pomyślność Imperium. Wiceadmirał van Leeuwerik, pełniący dotychczas
funkcję szefa Dowództwa Floty, dał się poznać jako patriotycznie nastawiony i
postępowy wyższy oficer, nie bojący się wdrażania najnowszych rozwiązań
technicznych i taktycznych. W szczególności, w przeciwieństwie do swego poprzednika,
docenia on wartość nowych środków walki na morzu, tj. lotnictwa i okrętów
podwodnych.
