Okręt podwodny typu Raja 1925-1926 (6 szt.) - zmodyfikowany

Okręt podwodny typu Raja 1925-1926 (6 szt.)

Seria okrętów podwodnych o wielkości – moim zdaniem - maksymalnej dla Bałtyku, takich podwodnych „baltimaksów”

Okręt legitymuje się się silnym uzbrojeniem torpedowym i znaczną prędkością nawodną i podwodną. Zasięg i własności morskie są wystarczające dla operowania na Morzu Bałtyckim. Głębokości zanurzenia nie są imponujące, ale na Bałtyku i tak nie ma wielu miejsc, gdzie można by się głębiej zanurzyć.

W związku z wprowadzeniem do służby okrętów tego typu, sprzedane do Turcji zostały jednostki typu Barrakuda: Murena (SS-9 1911) i Belona (SS-10 1911) za kwotę łączną 787 tys. zł. Funkcję szkolnych jednostek podwodnych przejęły okręty tego samego typu Labraks i Seriola.

Pierwotny projekt został zmodyfikowany. Obniżono moc diesli i prędkość nawodną, dzięki czemu uzyskano większy zasięg podwodny i mocniejszą konstrukcję.

Raja, Poland Submarine laid down 1925

Displacement:

            553 t light; 567 t standard; 610(752) t normal; 645 t full load

Dimensions: Length (overall / waterline) x beam x draught (normal/deep)

            (213,25 ft / 209,97 ft) x 18,70 ft x (12,80 / 13,29 ft)

            (65,00 m / 64,00 m) x 5,70 m  x (3,90 / 4,05 m)

Armament:

      1 - 2,95" / 75,0 mm 55,0 cal gun - 13,01lbs / 5,90kg shells, 150 per gun

              Dual purpose gun in deck mount, 1923 Model

              1 x Single mount on centreline, forward deck centre

      1 - 0,98" / 25,0 mm 60,0 cal gun - 0,55lbs / 0,25kg shells, 600 per gun

              Anti-air gun in deck mount, 1919 Model

              1 x Single mount on centreline, aft deck centre 1 raised mount

      Weight of broadside 14 lbs / 6 kg

      Main Torpedoes

      4 - 21,0" / 533 mm, 27,89 ft / 8,50 m torpedoes - 1,787 t each, 7,148 t total

            submerged bow tubes

      2nd Torpedoes

      2 - 21,0" / 533 mm, 27,89 ft / 8,50 m torpedoes - 1,787 t each, 3,574 t total

            submerged stern tubes

Machinery:

            Diesel Internal combustion generators plus batteries,

            Electric motors, 2 shafts, 1 438(747) shp / 1 073(557) Kw = 16,00(9,00) kts

            Range 5 000(100) nm at 9,00(5,00) kts

            Bunker at max displacement = 78 tons

Complement:

            39

Cost:

            £0,176 million / $0,702 million

Distribution of weights at normal displacement:

            Armament: 25 tons, 4,1%

               - Guns: 4 tons, 0,6%

               - Weapons: 21 tons, 3,5%

            Machinery: 47 tons, 7,7%

            Hull, fittings & equipment: 370 tons, 60,6%

            Fuel, ammunition & stores: 57 tons, 9,3%

            Miscellaneous weights: 112 tons, 18,4%

               - Hull below water: 112 tons

Overall survivability and seakeeping ability:

            Survivability (Non-critical penetrating hits needed to sink ship):

              596 lbs / 271 Kg = 18,8 x 3,0 " / 75 mm shells or 0,1 torpedoes

            Stability (Unstable if below 1.00): 1,02

            Metacentric height 0,4 ft / 0,1 m

            Roll period: 12,1 seconds

            Steadiness      - As gun platform (Average = 50 %): 70 %

                                   - Recoil effect (Restricted arc if above 1.00): 0,05

            Seaboat quality  (Average = 1.00): 1,06

Hull form characteristics:

            Hull has a flush deck,

              a normal bow and a cruiser stern

            Block coefficient (normal/deep): 0,425 / 0,432

            Length to Beam Ratio: 11,23 : 1

            'Natural speed' for length: 14,49 kts

            Power going to wave formation at top speed: 40 %

            Trim (Max stability = 0, Max steadiness = 100): 66

            Bow angle (Positive = bow angles forward): 21,00 degrees

            Stern overhang: 0,00 ft / 0,00 m

            Freeboard (% = length of deck as a percentage of waterline length):

                                               Fore end,        Aft end

               - Forecastle:            30,00%,  8,53 ft / 2,60 m,  5,91 ft / 1,80 m

               - Forward deck:       20,00%,  5,91 ft / 1,80 m,  5,91 ft / 1,80 m

               - Aft deck:    20,00%,  5,91 ft / 1,80 m,  5,91 ft / 1,80 m

               - Quarter deck:        30,00%,  5,91 ft / 1,80 m,  2,95 ft / 0,90 m

               - Average freeboard:                      5,78 ft / 1,76 m

            Ship tends to be wet forward

Ship space, strength and comments:

            Space - Hull below water (magazines/engines, low = better): 86,9%

                        - Above water (accommodation/working, high = better): 46,1%

            Waterplane Area: 2 457 Square feet or 228 Square metres

            Displacement factor (Displacement / loading): 285%

            Structure weight / hull surface area: 75 lbs/sq ft or 366 Kg/sq metre

            Hull strength (Relative):

                        - Cross-sectional: 2,32

                        - Longitudinal: 4,05

                        - Overall: 2,46

            Adequate machinery, storage, compartmentation space

            Extremely poor accommodation and workspace room

            Ship has slow, easy roll, a good, steady gun platform

Operational diving depth 74 m

Emergency diving depth 118 m

Crush depth 185 m

Raja (1925)

Drętwa (1925)

Ogończa (1925)

Manta (1926)

Orleń (1926)

Rocha (1926)

Nasza nowa kolonia

Nasza nowa kolonia

Ponieważ zostało już przesądzone, że z początkiem 1926 roku przejmiemy Niemiecką Afrykę Południowo-Zachodnią, chciałbym przedstawić garść podstawowych informacji o tym nowym nabytku.

Dane podstawowe.

Powierzchnia:                     825 418 km²

Liczba ludności:                  259 400 osób

Gęstość zaludnienia:         0,3 osoby/ km²

Geografia.

Kraj ma charakter wyżynny (średnio 1 500 m n.p.m.). Główne krainy geograficzne to: Pustynia Namib na zachodzie, Wyżyna Damara na północy, Płaskowyż Centralny, Wyżyna Nama na południu i Kotlina Kalahari na wschodzie.

Obszar kolonii leży w strefie klimatu zwrotnikowego suchego, a znaczną część powierzchni zajmują pustynie i półpustynie.

Sieć rzeczna jest bardzo uboga; większe rzeki płyną jedynie wzdłuż granic (Kunene, Okawango i Zambezi na północy, Oranje na południu). Za wyjątkiem okresowych słonych zbiorników, jeziora nie występują.

Historia.

Pierwsi Europejczycy (Portugalczycy) pojawili się tu w XV w. W następnych wiekach kraj ten był niezbyt intensywnie eksplorowany przez Holendrów i Brytyjczyków. Od roku 1884 stanowi niemiecką kolonię o nazwie Niemiecka Afryka Południowo-Zachodnia. W latach 1903-1906 miało tu miejsce powstanie ludów Nama i Herero, krwawo i bezwzględnie stłumione przez niemieckie wojska kolonialne.

Demografia.

Obszar koloni zamieszkują głównie ludy Ambo, Kwanyama, Nama i Herero. Liczba Europejczyków wynosi ok. 30 000 osób; są to głównie Niemcy (ok. 20 000), Afrykanerzy i Brytyjczycy.

Najbardziej rozpowszechnione są języki z grup khoisan i bantu. Obok Europejczyków również część ludności tubylczej używa języków niemieckiego i afrikaans.

Chrześcijanie, głównie luteranie stanowią ok. 20% populacji, pozostała część to wyznawcy tradycyjnych religii plemiennych (animizm).

Największe miasta to: stolica Windhuk (Windhoek) 20 100 mieszk., porty Swakopmund 5 200 mieszk., Walfischbucht (Valvis Bay) 4 500 mieszk., Lüderitz 1 100 mieszk. oraz miasta górnicze Grootfontein 2 400 mieszk. i Tsumeb 1 600 mieszk.

Bogactwa naturalne.

Kraj posiada bardzo bogate i zróżnicowane zasoby mineralne (za wyjątkiem surowców energetycznych). Największe znaczenie mają złoża diamentów, rud miedzi oraz cynku i ołowiu.  Ponadto występują tu rudy żelaza, cyny, manganu, wanadu, wolframu, arsenu i nieeksploatowane na razie olbrzymie złoża rud uranu. W mniejszych ilościach wydobywa się również srebro i złoto. Z surowców niemetalicznych wydobywa się fluoryt, dolomit i marmur.

Przemysł.

Za wyjątkiem górnictwa słabo rozwinięty. Pewne znaczenie mają niewielkie cementownie.

Rolnictwo, hodowla i rybołówstwo.

Rolnictwo z powodu niekorzystnych warunków glebowo-klimatycznych jest słabo rozwinięte. Uprawia się głównie proso, sorgo, kukurydzę, winorośl i orzeszki ziemne.

Lepiej rozwinięta jest hodowla, w której przeważają kozy i owce (w tym karakułowe).

Rybołówstwo jest dość słabo rozwinięte, poławia się głównie sardynki i makrele.

Infrastruktura.

Ogólnie bardzo słabo rozwinięta.

Istnieją dwie linie kolejowe: ze Swakopmund przez Karibib do Windhuk i z Karibib do Tsumeb z odgałęzieniem do Grootfontein.

Sieć drogowa bardzo rzadka i słabej jakości.

Żegluga śródlądowa praktycznie nie istnieje.

Istnieją trzy porty morskie: średniej wielkości Swakopmund i Walfischbucht oraz mały Lüderitz. Prócz tego nieliczne małe przystanie rybackie.

Stosunkowo nieźle rozwinięta jest sieć telegraficzna i telefoniczna.

Obronność.

Fortyfikacje praktycznie nie istnieją. Pewne znaczenie posiada niewielki port wojenny w Swakomund. Z uwagi na ich „buntownicze” nastawienie, krajowcy praktycznie nie wchodzą w skład niemieckich wojsk kolonialnych.

Nasze wstępne plany.

Po ostatecznym przejęciu kolonii, zostanie do niej wysłana bardzo liczna i dobrze wyposażona ekipa naukowo-badawcza (geografowie, geodeci, geolodzy, hydrolodzy, meteorolodzy, oceanografowie, agronomowie, etnografowie, językoznawcy, specjaliści w dziedzinie transportu i komunikacji, przedstawiciele wszystkich rodzajów sił zbrojnych oraz okręt hydrograficzny Atlantyk. Po opracowaniu przez nich wstępnego raportu, wyznaczy się ogólne plany rozwoju tej kolonii.

Ogólnie już teraz zakłada się następujące główne kierunki rozwoju:

- intensyfikacja i rozszerzenie wydobycia kopalin,

- budowa średniej wielkości zakładów przetwórstwa miejscowych zasobów mineralnych (huty, cementownie, zakłady nawozów sztucznych, zakłady przetwórstwa rybnego),

- zwiększenie areału dostępnego dla upraw wyżywieniowych (nawadnianie),

- intensyfikacja rybołówstwa,

- budowa linii kolejowych ze Swakopmund przez Walfischbucht do Lüderitz, oraz z Lüderitz do Windhuk, a także krótszych odcinków związanych z obszarami wydobycia;

- poprawa jakości i rozbudowa sieci dróg kołowych,

- rozbudowa portów: Walfischbucht dla ruchu handlowego i Swakopmund dla floty wojennej,

- nawiązanie korzystnych stosunków z ludnością tubylczą.

Wnioski.

Uważam, że ta nasza nowa posiadłość – przy założeniu właściwego zagospodarowania - jest bardzo cennym nabytkiem. Dowodem na to może być fakt, że obecnie (rok 2014) kraj ten jest czwartym afrykańskim eksporterem surowców nieenergetycznych. Wielkie znaczenie – choć już wykraczające poza ramy czasowe tego bloga – mają zasoby rud uranu (przewiduje się pierwsze miejsce na świecie w eksporcie w roku 2015). Nie planuję (za wyjątkiem portu Swakomund) poważniejszego fortyfikowania tej kolonii. Będzie to pierwsza nasza posiadłość zamorska, której znaczenie ekonomiczne znacznie przewyższy znaczenie militarne.

Poniżej załączam schematyczną mapkę naszej nowej posiadłości.

 

Plebiscyt na nazwy.

Przy okazji informuję, że planuje się zmianę nazw samej kolonii oraz niektórych jej miejscowości. Oto moje propozycje:

- sama kolonia; proponuję niezbyt odkrywczą, ale chyba najlepszą nazwę Namibia, myślałem jeszcze nad sylabowymi akronimami z głównych regionów kraju; np. Kalanam, Namikal, Nadakana, Kanadana itp., ale uważam, że brzmią po prostu głupio;

- stolica Windhuk; Wiatrogród lub Wichrogród (dowolne tłumaczenie nazwy afrikaans), Henryków lub Henrykowo (od imienia naszego aktualnie panującego);

- Swakopmund; Swakopujście (dosłowne tłumaczenie nazwy afrikaans), Port Afryka, Africapolis, Arkona;

- Walfischbucht; Wielorybów lub Wielorybowo (dowolne tłumaczenie nazwy niemieckiej), Truso;

- Lüderitz; Miastkowo lub Miastków (od nazwiska zmarłego śmiercią tragiczną byłego szefa sztabu naszej floty), Beniowski.

Nazwy pozostałych miejscowości planuję – przynajmniej na razie – pozostawić bez zmian. Proszę o ocenę moich propozycji i zgłaszanie swoich; decyzję podejmę w ciągu kilku tygodni.