Nasza nowa kolonia

Nasza nowa kolonia

Ponieważ zostało już przesądzone, że z początkiem 1926 roku przejmiemy Niemiecką Afrykę Południowo-Zachodnią, chciałbym przedstawić garść podstawowych informacji o tym nowym nabytku.

Dane podstawowe.

Powierzchnia:                     825 418 km²

Liczba ludności:                  259 400 osób

Gęstość zaludnienia:         0,3 osoby/ km²

Geografia.

Kraj ma charakter wyżynny (średnio 1 500 m n.p.m.). Główne krainy geograficzne to: Pustynia Namib na zachodzie, Wyżyna Damara na północy, Płaskowyż Centralny, Wyżyna Nama na południu i Kotlina Kalahari na wschodzie.

Obszar kolonii leży w strefie klimatu zwrotnikowego suchego, a znaczną część powierzchni zajmują pustynie i półpustynie.

Sieć rzeczna jest bardzo uboga; większe rzeki płyną jedynie wzdłuż granic (Kunene, Okawango i Zambezi na północy, Oranje na południu). Za wyjątkiem okresowych słonych zbiorników, jeziora nie występują.

Historia.

Pierwsi Europejczycy (Portugalczycy) pojawili się tu w XV w. W następnych wiekach kraj ten był niezbyt intensywnie eksplorowany przez Holendrów i Brytyjczyków. Od roku 1884 stanowi niemiecką kolonię o nazwie Niemiecka Afryka Południowo-Zachodnia. W latach 1903-1906 miało tu miejsce powstanie ludów Nama i Herero, krwawo i bezwzględnie stłumione przez niemieckie wojska kolonialne.

Demografia.

Obszar koloni zamieszkują głównie ludy Ambo, Kwanyama, Nama i Herero. Liczba Europejczyków wynosi ok. 30 000 osób; są to głównie Niemcy (ok. 20 000), Afrykanerzy i Brytyjczycy.

Najbardziej rozpowszechnione są języki z grup khoisan i bantu. Obok Europejczyków również część ludności tubylczej używa języków niemieckiego i afrikaans.

Chrześcijanie, głównie luteranie stanowią ok. 20% populacji, pozostała część to wyznawcy tradycyjnych religii plemiennych (animizm).

Największe miasta to: stolica Windhuk (Windhoek) 20 100 mieszk., porty Swakopmund 5 200 mieszk., Walfischbucht (Valvis Bay) 4 500 mieszk., Lüderitz 1 100 mieszk. oraz miasta górnicze Grootfontein 2 400 mieszk. i Tsumeb 1 600 mieszk.

Bogactwa naturalne.

Kraj posiada bardzo bogate i zróżnicowane zasoby mineralne (za wyjątkiem surowców energetycznych). Największe znaczenie mają złoża diamentów, rud miedzi oraz cynku i ołowiu.  Ponadto występują tu rudy żelaza, cyny, manganu, wanadu, wolframu, arsenu i nieeksploatowane na razie olbrzymie złoża rud uranu. W mniejszych ilościach wydobywa się również srebro i złoto. Z surowców niemetalicznych wydobywa się fluoryt, dolomit i marmur.

Przemysł.

Za wyjątkiem górnictwa słabo rozwinięty. Pewne znaczenie mają niewielkie cementownie.

Rolnictwo, hodowla i rybołówstwo.

Rolnictwo z powodu niekorzystnych warunków glebowo-klimatycznych jest słabo rozwinięte. Uprawia się głównie proso, sorgo, kukurydzę, winorośl i orzeszki ziemne.

Lepiej rozwinięta jest hodowla, w której przeważają kozy i owce (w tym karakułowe).

Rybołówstwo jest dość słabo rozwinięte, poławia się głównie sardynki i makrele.

Infrastruktura.

Ogólnie bardzo słabo rozwinięta.

Istnieją dwie linie kolejowe: ze Swakopmund przez Karibib do Windhuk i z Karibib do Tsumeb z odgałęzieniem do Grootfontein.

Sieć drogowa bardzo rzadka i słabej jakości.

Żegluga śródlądowa praktycznie nie istnieje.

Istnieją trzy porty morskie: średniej wielkości Swakopmund i Walfischbucht oraz mały Lüderitz. Prócz tego nieliczne małe przystanie rybackie.

Stosunkowo nieźle rozwinięta jest sieć telegraficzna i telefoniczna.

Obronność.

Fortyfikacje praktycznie nie istnieją. Pewne znaczenie posiada niewielki port wojenny w Swakomund. Z uwagi na ich „buntownicze” nastawienie, krajowcy praktycznie nie wchodzą w skład niemieckich wojsk kolonialnych.

Nasze wstępne plany.

Po ostatecznym przejęciu kolonii, zostanie do niej wysłana bardzo liczna i dobrze wyposażona ekipa naukowo-badawcza (geografowie, geodeci, geolodzy, hydrolodzy, meteorolodzy, oceanografowie, agronomowie, etnografowie, językoznawcy, specjaliści w dziedzinie transportu i komunikacji, przedstawiciele wszystkich rodzajów sił zbrojnych oraz okręt hydrograficzny Atlantyk. Po opracowaniu przez nich wstępnego raportu, wyznaczy się ogólne plany rozwoju tej kolonii.

Ogólnie już teraz zakłada się następujące główne kierunki rozwoju:

- intensyfikacja i rozszerzenie wydobycia kopalin,

- budowa średniej wielkości zakładów przetwórstwa miejscowych zasobów mineralnych (huty, cementownie, zakłady nawozów sztucznych, zakłady przetwórstwa rybnego),

- zwiększenie areału dostępnego dla upraw wyżywieniowych (nawadnianie),

- intensyfikacja rybołówstwa,

- budowa linii kolejowych ze Swakopmund przez Walfischbucht do Lüderitz, oraz z Lüderitz do Windhuk, a także krótszych odcinków związanych z obszarami wydobycia;

- poprawa jakości i rozbudowa sieci dróg kołowych,

- rozbudowa portów: Walfischbucht dla ruchu handlowego i Swakopmund dla floty wojennej,

- nawiązanie korzystnych stosunków z ludnością tubylczą.

Wnioski.

Uważam, że ta nasza nowa posiadłość – przy założeniu właściwego zagospodarowania - jest bardzo cennym nabytkiem. Dowodem na to może być fakt, że obecnie (rok 2014) kraj ten jest czwartym afrykańskim eksporterem surowców nieenergetycznych. Wielkie znaczenie – choć już wykraczające poza ramy czasowe tego bloga – mają zasoby rud uranu (przewiduje się pierwsze miejsce na świecie w eksporcie w roku 2015). Nie planuję (za wyjątkiem portu Swakomund) poważniejszego fortyfikowania tej kolonii. Będzie to pierwsza nasza posiadłość zamorska, której znaczenie ekonomiczne znacznie przewyższy znaczenie militarne.

Poniżej załączam schematyczną mapkę naszej nowej posiadłości.

 

Plebiscyt na nazwy.

Przy okazji informuję, że planuje się zmianę nazw samej kolonii oraz niektórych jej miejscowości. Oto moje propozycje:

- sama kolonia; proponuję niezbyt odkrywczą, ale chyba najlepszą nazwę Namibia, myślałem jeszcze nad sylabowymi akronimami z głównych regionów kraju; np. Kalanam, Namikal, Nadakana, Kanadana itp., ale uważam, że brzmią po prostu głupio;

- stolica Windhuk; Wiatrogród lub Wichrogród (dowolne tłumaczenie nazwy afrikaans), Henryków lub Henrykowo (od imienia naszego aktualnie panującego);

- Swakopmund; Swakopujście (dosłowne tłumaczenie nazwy afrikaans), Port Afryka, Africapolis, Arkona;

- Walfischbucht; Wielorybów lub Wielorybowo (dowolne tłumaczenie nazwy niemieckiej), Truso;

- Lüderitz; Miastkowo lub Miastków (od nazwiska zmarłego śmiercią tragiczną byłego szefa sztabu naszej floty), Beniowski.

Nazwy pozostałych miejscowości planuję – przynajmniej na razie – pozostawić bez zmian. Proszę o ocenę moich propozycji i zgłaszanie swoich; decyzję podejmę w ciągu kilku tygodni.