Międzynarodowa konwencja w sprawie zwalczania piractwa na obszarze Azji Wschodniej i Południowo-wschodniej cz. II - finalizacja

Międzynarodowa konwencja w sprawie zwalczania piractwa na obszarze Azji Wschodniej i Południowo-wschodniej cz. II - finalizacja

Jak już informowałem polska propozycja zawarcia międzynarodowej konwencji w sprawie zwalczania piractwa na obszarze Azji Wschodniej i Południowo-wschodniej została przez niektóre państwa przyjęta z dużym zainteresowaniem. Po krótkich, 4-miesięcznych konsultacjach Konwencja została zawarta w treści zgodnej z polskim projektem (post z 03.01.2015). Konwencję podpisały następujące państwa: Królestwo Polskie, Królestwo Francji, Stany Zjednoczone Ameryki Północnej, Królestwo Niderlandów, Cesarstwo Chińskie i Królestwo Syjamu. Wielka Brytania i Niemcy Północne Konwencji nie podpisały, ale złożyły oficjalne oświadczenia popierające jej cele. Rosja uznała, że ze względu na objęty Konwencją obszar, temat jej nie dotyczy, a Japonia pominęła propozycję milczeniem. Znaczenie przystąpienia Chin i Syjamu do Konwencji jest problematyczne z uwagi na słabość rządów centralnych w tych krajach.

Polska delegowała do powołanego na mocy Konwencji Międzynarodowego Trybunału Antypirackiego (MTA) dr Nowowiejskiego (specjalista prawa międzynarodowego, dotychczasowy starszy radca w MSZ) oraz kmdra Regalskiego (dotychczasowy vice-przewodniczący Trybunału Morskiego w Polsce). Prezesem MTA został wybrany delegat holenderski prof. van der Groot, a vice-prezesem dr Nowowiejski. Ponadto MTA będzie zatrudniać personel pomocniczy (tłumaczy, sekretarzy, protokolantów itp.). Na stałą siedzibę MTA wyznaczono położoną na Jawie Batawię (dzisiejsza Dżakarta).

Ustalono również w dodatkowym protokole „taryfikator kar”, które może wymierzać MTA. W głównych punktach wygląda on tak:

- osoby organizujące i zarządzające działalnością piracką podlegają bezwzględnej karze śmierci,

- osoby dokonujące aktów piractwa, których skutkiem jest śmierć człowieka lub utrata mienia wielkiej wartości, zagrożone są karą śmierci lub pozbawienia wolności od lat 15 do dożywocia,

- osoby dokonujące pozostałych aktów piractwa podlegają karze pozbawienia wolności od lat 10 do lat 25,

- sprawcom pomocnictwa lub paserstwa związanego z aktami pirackimi grozi kara pozbawienia wolności od lat 5 do lat 15,

- osoby ukrywające ww. sprawców lub utrudniające działanie MTA podlegają karze pozbawienia wolności od 1 roku do lat 5 lub grzywnie w wysokości od 1 000 do 25 000 £,

- jednostki pływające użyte do aktów piractwa oraz inne mienie osób skazanych przez MTA będą podlegać konfiskacie,

- karę wykonywać będą te państwa-sygnatariusze, na szkodę których skazane osoby dopuściły się aktów piractwa,

- jeżeli szkoda dotyczy wielu państw-sygnatariuszy lub państw niebędących sygnatariuszami Konwencji, karę wykona państwo-sygnatariusz, którego służby sprawcę ujęły.

Działalność MTA finansowana będzie z wymierzanych grzywien oraz ze sprzedaży skonfiskowanego mienia. Do czasu uzyskania wystarczających środków z tych źródeł, państwa-sygnatariusze przekażą do budżetu MTA po 15 000 £ każde. Państwa te są również zobowiązane do solidarnego pokrycia ewentualnych deficytów w budżecie MTA w latach następnych. Ewentualne nadwyżki będą przekazywane podmiotom przez akty pirackie poszkodowanym.

Dodatkowo państwa-sygnatariusze Konwencji zobowiązały się wzajemnie do udostępniania sobie wszelkich dostępnych informacji służących realizacji jej postanowień.

Konwencja jest otwarta, czyli umożliwia przyłączenie się do niej w przyszłości innych państw. Prócz państw wymienionych powyżej, umiarkowane zainteresowanie przyłączeniem wyrażają Hiszpania i Portugalia. Szwecja, Dania, Litwa, Turcja i Austro-Węgry popierają inicjatywę, ale ze względu na ich praktyczny brak aktywności żeglugowej na objętym Konwencją obszarze, nie widzą sensu swojego w niej uczestnictwa.