Zespoły zadaniowe czasu wojny

Zespoły zadaniowe czasu wojny

Jak już wcześniej (post z 21.01.2016) awizowano, na czas wojny powołane zostały (i nadal będą powoływane) zespoły zadaniowe, stanowiące alternatywę dla pokojowej struktury typu: dywizjon - eskadra – flotylla – obszar – flota. Ponieważ od momentu, kiedy zaczęto rozważać sens istnienia takich zespołów (rok 1933) trochę czasu upłynęło, aktualna koncepcja różni się w pewnej mierze od przedstawionej w przytoczonym wyżej poście.

Ogólnie rzecz ujmując, istnieją trzy rodzaje zespołów zadaniowych: eskortowy (E), lotniskowców (L) i osłonowy (O). Przewiduje się, że zespoły L i O mogą być łączone, tworząc tym samym grupy uderzeniowe (GU). Nazewnictwo tych związków taktycznych będzie opierać się na następującym schemacie: X.f.n, gdzie „X” oznacza rodzaj zespołu/grupy, „f” nr floty, której dany związek podlega, a „n” kolejny numer związku w danej flocie. Np. E.1.1 oznacza pierwszy zespół eskortowy 1.Floty, L.4.2 drugi zespół lotniskowców 4.Floty, a GU.5.3 trzecią grupę uderzeniową 5.Floty.

Skład poszczególnych zespołów może ulegać zmianom, w zależności od konkretnych zadań i aktualnej dostępności „taboru”, choć postuluje się, aby w miarę możliwości zespoły zachowywały stały skład, co wpływać będzie dodatnio na ich zgranie bojowe, a także na wzajemne relacje emocjonalne załóg. Okręty nie wchodzące w skład zespołów zadaniowych podlegają nadal swoim dowództwom czasu pokoju.

Na dzień dzisiejszy sformowano następujące zespoły:

- E.1.1, E.1.2, E.1.3 – 1 krążownik plot typu „Elbląg” (CLA-1 1926), 3 niszczyciele typu „Monsun” (DD-21 1921) i 2 eskortowce typu „Waran” (EE-13 1935);

- E.2.1, E.2.2 – 4 niszczyciele eskortowe typu „Mazury” (DE-1 1927) i 1 eskortowiec typu „Kobra” (EE1 1920);

- E.3.1, E.3.2 – 1 lotniskowiec eskortowy typu „Generał Arciszewski” (CVE-4 1942), 1 krążownik lotniczy typu „Wilno” (CAC-1 1942), 4 niszczyciele eskortowe typu „Mazury” (DE-1 1927) i 3 eskortowce typu „Pyton” (EE-19 1940).

We flotach 4. i 5. zespołów na razie nie utworzono ze względu na znaczną dynamikę sytuacji, preferującą rozwiązania doraźne, a nie systemowe.

Dla przykładu, opiszę poniżej udział tych zespołów w eskorcie hipotetycznego konwoju z Gdańska do Tanjung Pandan (Belitung).

Trasa przez Kanał Sueski:

- etap I – Gdańsk > Portus Regius (Pemba) E.1.1;

- etap II – Portus Regius > Tanjung Pandan E.3.1.

Trasa dookoła Przylądka Dobrej Nadziei:

- etap I – Gdańsk > Lome (Togo) E.1.1;

- etap II – Lome > Portus Regius E.2.1 + krążownik plot z E.1.1;

- etap III – Portus Regius > Tanjung Pandan E.3.1.

W drodze powrotnej zespoły eskortowe przejmują konwój w odwrotnej kolejności.

Na odcinkach trasy konwoju szczególnie narażonych na ataki npla, zespoły eskortowe mogą być wzmacniane bądź to poprzez dołączenie do nich dodatkowych okrętów, bądź to tworzonymi doraźnie  zespołami dalekiej osłony.