Komunikat wojenny nr 22/1944 cz.III – czerwiec 1944

Komunikat wojenny nr 22/1944 cz.III – czerwiec 1944

Przebieg działań.

Zakończono walki na Iwo-jimie. Końcowy atak na Suribachi wykonała nasza, sprowadzona z Chin brygada górska, wzmocniona batalionem malajskim i batalionem saperów. Oddziały te, szeroko wykorzystując granaty ręczne, saperskie ładunki wybuchowe oraz ręczne miotacze ognia, stopniowo niszczyły lub wypierały wroga ze zboczy góry, aż w końcu zepchnęły niedobitki do krateru na jej szczycie. Nieliczne już i cierpiące na brak amunicji i żywności resztki japońskiego garnizonu wybrały grupowe samobójstwo.

Oto bilans walk o Iwo-jimę (nie uwzględnia on strat załóg okrętów i samolotów obu stron):

- po stronie polskiej 2049 zabitych i 5617 rannych (20,2% użytych sił, lecz aż 36,9% w oddziałach liniowych),

- po stronie japońskiej ok. 17500 zabitych i 4520 wziętych do niewoli.

Nasza flota desantowa straciła 1 duży, 3 średnie i 4 małe okręty desantowe, 10 kutrów desantowych oraz 2 trałowce desantowe.

Dwa nasze okręty podwodne kolejno atakowały na południe od wyspy Adak (Aleuty) duży konwój japoński, który wyszedł z portów zachodniego wybrzeża USA. Zatopiono 2 tankowce i 1 drobnicowiec; kontratakujące okręty japońskiej eskorty uszkodziły nasz OP, jednak szczęśliwie powrócił on do bazy na Clipperton.

Nasze samoloty torpedowe z Hangczou i Okinawy atakowały japońską żeglugę na morzach Żółtym i Wschodniochińskim; zatopiono 1 eskortowiec i 2 statki, przy stracie 3 maszyn własnych.

Zespół okrętów 4.Floty (U.4.1) w składzie:

- 2 krążowniki liniowe typu Leszek Biały (BC-3 1930),

- lotniskowiec typu Hetman Kamieniecki (CV-2 1930),

- lotniskowiec typu Hetman Chodkiewicz (CV-4 1934),

- 3 lotniskowce eskortowe typu Generał Kątski (CVE-6 1943),

- 2 krążowników ciężkich typu Warszawa (CA-10 1925),

- 4 krążowników lekkich typu Kołobrzeg (CL-18 1924),

- 8 niszczycieli typu Samum (DD-54 1932),

- 7 niszczycieli typu Burza (DD-108 1942);

przeprowadził rajd po Morzu Wschodniochińskim, atakując kolejno: lotnictwem wyspy Tanegashima i Amami, lotnictwem i artylerią okrętową wyspy Okino, Irabu, lotnictwem Ishigaki oraz lotnictwem i artylerią okrętową  wyspę Yonaguni. Po ataku na Tanegashimę i Amami, japońskie lotnictwo lądowe zmontowało grupę powietrzną w składzie ok. 90 samolotów. Trwało to jednak tak długo, że zespół U.4.1 zdążył już odejść na południe i japońskie uderzenie trafiło w próżnię. Efekt działań naszego zespołu to: zatopienie 1 OP, 1 minowca, 1 dozorowca, 1 kabotażowca, 1 promu i 2 statków rybackich oraz zniszczenie na ziemi i w powietrzu 57 samolotów. Straty własne zamknęły się liczbą 13 samolotów i nieznacznym uszkodzeniem krążownika liniowego dwoma pociskami 100 mm.

Nasze ścigacze z Tajwanu i Okinawy (łącznie 29 jednostek), okresowo wzmacniane dywizjonem niszczycieli typu Burza (DD-108 1942), kontynuowały ataki na japońską żeglugę przybrzeżną w rejonie Wysp Sakishima. Zatopiono: 1 kanonierkę, 2 dozorowce, 1 pomocniczy minowiec, 3 ścigacze, 1 prom uzbrojony, 1 kabotażowiec i 2 statki rybackie oraz zestrzelono 1 samolot. Straty własne ograniczyły się do 1 ścigacza zatopionego i kilku uszkodzonych. Stale atakowane przez nasze ścigacze oraz lotnictwo – a ostatnio także przez zespół U.4.1 (patrz wyżej) – oraz odcięte od posiłków i zaopatrzenia Wyspy Sakishima, praktycznie straciły wartość militarną. Zrujnowane lotniska bez samolotów, nieliczna, słaba i pozbawiona większych zapasów amunicji artyleria nadbrzeżna (szacunkowo kilkanaście dział 76-127 mm), godne pożałowania siły morskie (1 minowiec i 4 dozorowce, w tym dwa uszkodzone) bez większych zapasów paliwa, mocno przetrzebione, niedożywione i zdemoralizowane siły lądowe (ok. 4000 żołnierzy), wszystko to sprawia, że wyspy te stały się prawie bezbronne wobec ewentualnej inwazji. Nie mamy jednak zamiaru ich zajmować, po co dobijać i tak umierające garnizony.

Wojna podwodna przyniosła w bieżącym miesiącu następujące wyniki (bez uwzględnionych gdzie indziej):

- zatopionych statków japońskich 3

- zatopionych japońskich OP 6,

- zatopionych polskich statków 1,

- zatopionych chińskich statków 2.

Informacje uzupełniające.

Dotarły do Chin brygada piechoty z Togo oraz samodzielny batalion z Namibii. Jednostki te będą na razie stanowić odwód naszego dowództwa w tym rejonie.

Aspekty polityczne.

Zajęcie Iwo-jimy, nasilające się naloty na bazy i ośrodki przemysłowe, coraz bardziej bezkarne panoszenie się polskiej floty na przedpolach japońskich wysp macierzystych oraz inicjatywa ze strony niektórych osobistości z kół zbliżonych do Cesarza, skłoniły w końcu władze Japonii do podjęcia dyskusji nad polskimi (i rosyjskimi) propozycjami pokojowymi. W trakcie tajnego posiedzenia Rady Najwyższej, doszło do burzliwej dyskusji; reprezentujący Cesarza Minister Pieczęci, Minister Spraw Zagranicznych oraz Minister Marynarki byli za poważnym rozważeniem propozycji pokojowych, lub przynajmniej dokładniejszym wysondowaniem stanowiska Polski i Chin, za pośrednictwem państw neutralnych. Premier, Minister Wojny i jego Szef Sztabu zdecydowanie odrzucali te wnioski, a Szef Sztabu Marynarki zajął stanowisko kompromisowe stwierdzając, że na rozmowy o pokoju jest za wcześnie, nie zaszkodzi jednak w sposób niezobowiązujący zasięgnąć informacji o rzeczywistych celach wojennych nieprzyjaciół. Ponieważ nie udało się uzyskać konsensusu, ani nawet wyraźnej przewagi jednej z opcji, podjęto decyzję o zwołaniu w bliżej nieokreślonej przyszłości posiedzenia Rady Najwyższej uzupełnionej pozostałymi członkami Rządu, po uprzednim zasięgnięciu opinii Cesarza oraz Rady Byłych Premierów.

Bilans strat.

Po stronie polskiej:

- zatopionych: 1 pancernik, 2 lotniskowce, 1 ciężki krążownik, 3 lekkie krążowniki, 1 krążownik plot, 1 kanonierka, 1 kanonierka rzeczno-morska, 8 niszczycieli, 2 niszczyciele eskortowe, 8 okrętów podwodnych, 1 podwodny stawiacz min, 2 eskortowce, 1 patrolowiec, 5 kutrów patrolowych, 4 ścigacze torpedowe, 2 ścigacze artyleryjskie, 1 duży okręt desantowy, 5 średnich okrętów desantowych, 11 małych okrętów desantowych, 26 kutrów desantowych, 3 trałowce desantowe, 3 holowniki, 15 statków;

- zestrzelonych lub zniszczonych na ziemi 1271 samolotów;

- zabitych i wziętych do niewoli 30330 osób.

Po stronie chińskiej:

- zatopionych: 1 lekki krążownik, 2 niszczyciele, 3 torpedowce, 9 okrętów podwodnych, 1 patrolowiec, 2 ścigacze torpedowe, 1 duży okręt desantowy, 4 średnie okręty desantowe, 4 małe okręty desantowe, 10 kutrów desantowych, 44 statki;

- zestrzelonych lub zniszczonych na ziemi 738 samoloty;

- zabitych i wziętych do niewoli 289900 osób.

Po stronie japońskiej:

- zatopionych: 5 pancerników, 3 krążowniki liniowe, 12 lotniskowców, 2 transportowce wodnosamolotów, 8 ciężkich krążowników, 8 lekkich krążowników, 1 kanonierka, 18 niszczycieli, 5 torpedowców, 40 okrętów podwodnych, 15 stawiaczy min, 6 trałowców, 9 patrolowców, 11 dozorowców, 17 ścigaczy torpedowych, 143 statki;

- zestrzelonych lub zniszczonych na ziemi 3071 samolotów;

- zabitych i wziętych do niewoli ok. 286300 osób.

Po stronie syjamskiej:

- zatopionych: 2 pancerniki obrony wybrzeża, 1 krążownik lekki, 1 kanonierka, 8 torpedowców, 2 okręty podwodne, 2 patrolowce, 5 trałowców, 1 ścigacz torpedowy, 1 holownik, 15 statków;

- zestrzelonych lub zniszczonych na ziemi 46 samolotów;

- zabitych i wziętych do niewoli ok. 2730 osób.