FLOTA KOLUMBIJSKA – WCZORAJ, DZIŚ I JUTRO

Wczoraj

Pierwszym okrętem floty Kolumbijskiej był 300-tonowy, uzbrojony, drewniany, żaglowy szkuner o handlowej proweniencji. Z kolei, pierwszym okrętem wojennym z prawdziwego zdarzenia była parowo-żaglowa, drewniana, 34-działowa fregata bateryjna Apurimac (1850). Jednostka ta wykazała się znaczną długowiecznością; zdeklasowana w roku 1890 do transportowca wojska, dotrwała aż do roku 1915. W drugiej połowie XIX w. flota Kolumbijska składała się z kilku kanonierek parowych i parowo-żaglowych. W roku 1888 pojawił się pierwszy, choć mały i nieopancerzony krążownik Lima. W latach 1902-13, marynarkę zasiliło kilka nowych, stosunkowo wartościowych okrętów: dwa krążowniki pancernopokładowe, kanonierka, niszczyciel i dwa okręty podwodne.

W ostatnim dziesięcioleciu ubyło ze stanu floty Federacji aż 8 jednostek: trzy kanonierki, dwa awiza, dwa okręty podwodne i wspomniany wyżej Apurimac. Największą stratą było wycofanie dwu stosunkowo nowych, zbudowanych we Francji okrętów podwodnych Ferré i Palacios (budowa 1912-13, kasacja 1919). Niewłaściwa ich eksploatacja spowodowała prawie całkowite zużycie baterii akumulatorów, a także innych mechanizmów. Ponieważ Francja była ówcześnie uwikłana w zmagania IWS, nie udało się do roku 1918 pozyskać nowych baterii i części zamiennych, a okręty – niewątpliwie pochopnie i przedwcześnie – skasowano.

Dziś

Aktualny stan floty kolumbijskiej (bez jednostek rzecznych) przedstawia się następująco:

Klasa	Typ	Ilość	Nazwa	Rok budowy	Wyporność normalna	Moc maszyn	Prędk.	Zasięg	Artyleria					Wyrz. torp.	Wbg	Min	Samol.	Opanc. max
					[t]	[KM]	[w]	[Mm/w]	I	II	III	IV	V					[mm]
CL	Lima	1	Lima	1888	1 700	1 800	16,2	4500/10	2x152	3x47	-	-	-	-	-	-	-	-
	Almirante Grau	2	Almirante Grau	1907	3 100	14 000	24,0	3300/10	2x152	8x76,2	6x57	2x37	-	2x450	-	-	-	38
			Coronel Bolognesi	1907
DD	Teniente Rodríguez	1	Teniente Rodríguez	1911	490	8 600	28,0	1200/10	6x65	-	-	-	-	3x450	-	-	-	-
TB	Tungurahua	1	Tungurahua	1890	56	900	19,7	350/12	1x37	-	-	-	-	1x356	-	-	-	-
GB	Miranda	1	Miranda	1895	200	315	10,0	850/8	4x57	-	-	-	-	-	-	-	-	-
	Libertador Bolívar	1	Libertador Bolívar	1896	800	4 500	21,5	2400/10	2x120	4x47	-	-	-	3x450	-	-	-	25
	Almirante Lezo	1	Almirante Lezo	1902	1 200	2 500	18,0	2500/10	2x120	4x37	-	-	-	4x356	-	-	-	-
TS	Mariscal Sucre	1	Mariscal Sucre	1887	1 030	1 900	14,2	2640/10	2x102	2x57	6x47	2x37	-	-	-	-	-	-

Są to bardzo skromne aktywa, szczególnie w porównaniu z flotą chilijską. Liczy ona w roku 1919: 2 pancerniki, 2 krążowniki pancerne, 3 krążowniki pancernopokładowe, 9 niszczycieli, 7 torpedowców, 6 okrętów podwodnych, 1 patrolowiec i 1 krążownik szkolny.

Obecne rozlokowanie floty morskiej wygląda tak, że kanonierki Miranda i Almirante Lezo stacjonują w portach Morza Karaibskiego, a pozostałe jednostki w bazach na Pacyfiku.

Poniżej zestawienie jednostek rzecznych.

Klasa	Typ	Ilość	Nazwa	Rok budowy	Wyporność normalna	Moc maszyn	Prędk.	Zasięg	Artyleria				Min	Opanc. max
					[t]	[KM]	[w]	[Mm/w]	I	II	III	IV		[mm]
RGB	General Pinzón	1	General Pinzón	1881	740	?	13,0	?	3x37	-	-	-	-	-
	Esperanza	2	General Nerín	1895	400	430	15,0	?	3x37	-	-	-	-	-
			Esperanza	1897
	Chercinto	1	Chercinto	1896	643	400	12,0	?	3x37	-	-	-	-	-
	Iquitos	1	Iquitos	1896	50	?	7,5	?	1x47	2x7,7	-	-	-	-
	América	1	América	1904	240	350	14,0	?	4x47	2x7,7	-	-	-	-
RC	No 1	4	No 1	1913	20	160	12,0	2400/10	1x37	-	-	-	-	-
			No 2	1913
			No 3	1913
			No 4	1913

Flota „trzcin i szuwarów” też nie wygląda imponująco, ale dzięki własnemu zapleczu stoczni rzecznych, stan ten będzie można dość szybko poprawić.

Prawie wszystkie jednostki rzeczne bazują na znajdującym się w granicach Federacji odcinku Amazonki oraz jej dopływach. Tylko dwa kutry typu No 1 operują na rzece Magdalena.

Artyleria nadbrzeżna nieliczna i przestarzała. Są to: 2 działa kalibru 152/26 mm M1879, 6 dział 139/30 mm M1884, 2 działa 100/26 mm M1881 i 10 działek rewolwerowych 37/20 mm M1885.

Lotnictwo morskie tylko symboliczne; składa się z: 1 pływakowego wodnosamolotu rozpoznawczo-torpedowo-bombowego Short Type 184, 1 rozpoznawczej łodzi latającej FBA Type A i 2 pływakowych wodnosamolotów rozpoznawczych Friedrichshafen FF.33l.

Piechota morska, jako osobny rodzaj wojsk, nie istnieje.

Infrastruktura portowa jest – przy obecnej wielkości floty – więcej niż wystarczająca. Obejmuje ona duże bazy MW w Callao i Cartagenie, średnie w Panamie, La Guaira, Puerto Cabello i Talara oraz małe w Cumanie, Buenaventurze, Baranquilli, Guayaquil i Ilo. Stoczni bezpośrednio podległych federalnej MW brak.

Jutro

Zadania floty

Dla komponentu morskiego floty wyznaczono następujące zadania (kolejność wg ważności zadania:

na Pacyfiku:

1.     obrona wybrzeża własnego,

2.      ochrona żeglugi własnej,

3.      wsparcie wojsk lądowych działających w pasie przybrzeżnym,

4.      zwalczanie żeglugi wroga,

5.      zwalczanie piractwa i kontrabandy;

na Morzu Karaibskim:

6.     obrona wybrzeża własnego,

7.     ochrona żeglugi własnej,

8.     zwalczanie piractwa i kontrabandy.

Oczywiście, zadania nr 1, 2, 3, 4, 6 i 7 będą wykonywane tylko w czasie wojny.

Może dziwić, że wśród ww. zadań nie ma zwalczania nieprzyjacielskiej floty. Niestety, stosunek sił pomiędzy flotami możliwych wrogów, czyli Chile i Brazylii, a flotą kolumbijską jest taki, że nawiązanie w miarę równorzędnej walki jest po prostu niemożliwe. Jeżeli rozwój floty Federacji będzie przebiegał pomyślnie, zadanie takie zostanie do listy dodane.

Dla komponentu rzecznego zadania wyglądają tak: 

1.     patrolowanie rzek i jezior,

2.     wsparcie wojsk lądowych działających w pasie przybrzeżnym,

3.     zwalczanie jednostek wroga,

4.     zwalczanie piractwa i kontrabandy.

Plany rozwoju

Na lata 1919-25, planuje się pozyskanie i wprowadzenie do służby następujących okrętów morskich:

- dwa pancerniki obrony wybrzeża,

- jeden krążownik pancerny,

- sześć niszczycieli,

- dwa okręty podwodne,

- dwie kanonierki,

- jeden okręt minowy,

- trzy patrolowce,

- trzy kutry patrolowe,

- nieokreśloną bliżej liczbę innych okrętów, jeżeli nadarzy się szczególnie korzystna okazja zakupu.

Zakłada się trzy drogi pozyskania okrętów:

- budowa w stoczniach własnych,

- budowa w stoczniach obcych,

- zakup używanych okrętów po preferencyjnych cenach, lub zgoła gratis.

Przewiduje się także modernizację/przebudowę niektórych już posiadanych jednostek. Jednostki te, a także część pozostałych, będzie przezbrojona, celem ujednolicenia uzbrojenia.

Jeśli chodzi o komponent rzeczny, to w ww. latach, planuje się wprowadzenie do służby:

- dwu monitorów rzecznych,

- pięciu kanonierek,

- dziesięciu kutrów.

Zakłada się, że wszystkie te jednostki powstaną w stoczniach krajowych.

Planuje się także rozbudowę artylerii nadbrzeżnej. Nie będzie to rozbudowa zbyt imponująca, bardzo długa linia wybrzeży oraz brak własnych wytwórni artylerii, umożliwią instalację baterii nadbrzeżnych tylko w niewielu kluczowych punktach.

Nie zapomniano także o stosunkowo nowej broni, czyli lotnictwie morskim. W latach 1919-25, zamierza się dokonać zakupu łącznie 20-30 hydroplanów rozpoznawczych i rozpoznawczo-torpedowo-bombowych.

Tworzenia oddziałów piechoty morskiej, w najbliższej przyszłości się nie przewiduje.

W zakresie infrastruktury lądowej, zamierza się w najbliższych sześciu latach rozpocząć budowę, podporządkowanych Admiralicji Federalnej, stoczni morskich; jednej większej w Callao (jednostki do 180 m długości, rozpoczęcie 1920, zakończenie I etapu 1923, II etapu 1925) oraz mniejszych w La Guaira, Buonaventura, Cartagena i Guayaquil. Planuje się również rozbudowę i modernizację istniejących baz marynarki.

To tyle, co do planu na lata 1919-25. Nowy plan, obejmujący lata 1926-35, zostanie opracowany i przedstawiony w swoim czasie.