Komunikat wojenny nr 2/1942

Komunikat wojenny nr 2/1942

Przebieg działań.

Zespół japoński w składzie:

- 1 lotniskowca typu „Ryuyo”,

- 2 lotniskowców typu „Zuiho”

- 2 pancerników typu „Nagato”,

- 2 krążowników ciężkich typu „Furutaka”,

- 3 krążowników lekkich typu „Kuma”,

- 10 niszczycieli typu „Mutsuki”,

- 4 niszczycieli typu „Akatsuki”,

- 6 niszczycieli typu „Hatsukaze”,

- 3 transportowców wojska (ok. 2400 żołnierzy),

podszedł od północy do grupy wysp Palau i zaatakował lotnictwem pokładowym (22 myśliwce i 27 samolotów torpedowo-bombowych) naszą bazę w Koror. Pomimo wykrycia przez radar japońskiej grupy lotniczej na dystansie 50 Mm, bazowane na tych wyspach nasze nieliczne siły lotnicze (10 myśliwców i 8 wodnosamolotów) nie były w stanie przeciwstawić się nalotowi. Polskie lotnictwo zostało zniszczone w całości, uzyskując tylko 5 zestrzeleń samolotów wroga. Zatopiony został nasz kuter patrolowy KP-35 (PC-35 1931) oraz ładujący boksyty masowiec o wyporności 16 tys. t. Po wyeliminowaniu obrony lotniczej, zespół japoński podszedł na odległość ok. 1 Mm od bazy Koror i ostrzelał ją artylerią pancerników, krążowników i niszczycieli. Zniszczeniu uległa znaczna część infrastruktury oraz całość nielicznej i lekkiej artylerii plot bazy, a kuter patrolowy KP-36 (PC-36 1931) został zatopiony. Następnie Japończycy rozpoczęli wyrzucanie na brzeg za pomocą szalup i kutrów motorowych wojska z transportowców. Na samej wyspie Koror mieliśmy jedną kompanię piechoty morskiej, a druga stacjonowała na wyspie Babelthuap, łącznie z personelem lotniczym i morskim bazy było to ok. 500 osób. Pododdziały stacjonujące na Koror – osłabione na skutek ataków lotniczego i artyleryjskiego – nie będąc w stanie odeprzeć desantu wspieranego ogniem lekkiej artylerii okrętów japońskich, poczęły wycofywać się przez groblę łączącą Koror z Babelthuap na tę drugą wyspę. Po połączeniu się oddziałów, garnizon nasz liczył ok. 350 osób zdolnych do walki. Siły te zajęły pozycje u wylotu grobli łączącej wyspy, z zamiarem uniemożliwienia przeprawienia się sił japońskich na Babelthuap. Ponieważ Japończycy zajęli się głównie doprowadzaniem do użytku sponiewieranych wcześniej przez siebie urządzeń portowych oraz konsolidacją swoich sił na Koror, walki w zasadzie ustały, nie licząc rzadkiego, nękającego ostrzału okrętowego naszych pozycji na Babelthuap.

Przebywający na patrolu bojowym nasz okręt podwodny Awior (SS-92 1940), wytropił na południe od wysp Côn Đảo, płynący bez eskorty, przewożący z Syjamu ryż i olej palmowy japoński frachtowiec o wyporności ok. 4 500 t i zatopił go dwiema torpedami.

Bazujące na atolu Truk nasze sprawne podwodne stawiacze min zostały wyznaczone do postawienia min w następujących lokalizacjach:

- Narwal (SSM-4 1925) 54 miny na wschód od Ryojun (Port Arthur),

- Płetwal (SSM-5 1938) 48 min w Cieśninie Koreańskiej na północny wschód od wyspy Jeju (Czedżu),

- Dogling (SSM-11 1941) 56 min na północny wschód od Keelung na Tajwanie,

- Pływacz (SSM-12 1942) 56 min na zachód od Nagasaki.

Chiński pułk piechoty zaatakował japońską bazę w Szanghaju. Ponieważ pułk ten nie dysponował artylerią (za wyjątkiem kilku lekkich moździerzy), atak został odparty. Chińskie dowództwo zdecydowało o wzmocnieniu atakujących sił do pełnej dywizji piechoty.

Na odcinku pomiędzy miejscowościami Ŭiju, a Sakju wojska japońskie, w sile czterech dywizji piechoty oraz pułku czołgów, sforsowały graniczną rzekę Yalu i rozbijając słabe chińskie oddziały osłonowe, uderzyły w kierunku ogólnym na Jingkou i Anszan, odcinając tym samym półwysep Liaotung. Chińczycy rozpoczęli przerzucanie na zagrożony odcinek trzech dywizji piechoty, pułku kawalerii oraz sformowanej, uzbrojonej i wyszkolonej wg wzorów polskich brygady czołgów, celem utworzenia pozycji obronnej na linii rzeki Daling. Przerwanie tej pozycji zagroziłoby wyjściem wojsk japońskich w kierunku Pekinu i  Tiencinu, czyli stolicy i głównej bazy chińskiej MW.

Informacje uzupełniające.

W portach bałtyckich sformowany został duży konwój, którego głównymi portami docelowymi są: Szangjang (Chiny południowe), Tanjung Pandan (Belitung) i Rabaul (PPTR). W skład konwoju wchodzą:

- transportowce wojska – 1 typu Turbacz (TS-4 1920), 1 typu Łysica (TS-5 1922) i 2 typu Giewont (TS-8 1936);

- zaopatrzeniowce – 1 typu Pemba (SV-4 1924), 2 typu Togo (SV-5 1929) i 4 typu Nowe Pomorze ( SV-7 1941);

- zbiornikowce – 1 typu Łysogóry (FT-4 1919) i 1 typu Bieszczady (FT-9 1928);

- cywilne frachtowce – 5 o łącznej ładowności 22 tys. t.

Konwój ten przewozi łącznie: 7 700 żołnierzy, 140 czołgów, 210 dział i moździerzy, 270 samolotów, 38 500 t zaopatrzenia (amunicja, uzbrojenie, żywność, medykamenty, części zamienne itp.) oraz 17 300 t paliw i smarów.

Eskorta konwoju wygląda następująco:

- od Bałtyku do Pemby – dwa krążowniki plot typu Elbląg (CLA-1 1926), 3 eskortowce typu Waran (EE-13 1935) i holownik typu Mamut (TUG-12 1936);

- od Pemby do Tanjung Pandan – lotniskowiec eskortowy typu Generał Arciszewski (CVE-4 1942), 2 krążowniki lotnicze typu Wilno (CAC-1 1942), 4 niszczyciele typu Zamieć (DD-78 1937), 4 niszczyciele eskortowe typu Mazury (DE-1 1927), 3 eskortowce typu Pyton (EE-19 1940) i holownik typu Mamut (TUG-12 1936);

- od Tanjung Pandan do Szangjang - lotniskowiec eskortowy typu Generał Arciszewski (CVE-4 1942), 1 krążownik lotniczy typu Wilno (CAC-1 1942), 4 niszczyciele typu Zamieć (DD-78 1937), 4 niszczyciele eskortowe typu Kujawy (DE-17 1937) i 3 eskortowce typu Pyton (EE-19 1940);

- od Tanjung Pandan do Rabaulu - 1 krążownik lotniczy typu Wilno (CAC-1 1942), 4 niszczyciele eskortowe typu Mazury (DE-1 1927), 4 eskortowce typu Krokodyl (EE-5 1924) i holownik typu Mamut (TUG-12 1936).

Aspekty polityczne.

Anglia, USA i Holandia wyraziły swoje wielkie zaniepokojenie rozwojem sytuacji na Dalekim Wschodzie i wezwały wszystkie strony konfliktu do przerwania działań zbrojnych i uregulowania sprzeczności na drodze pokojowej. Jednocześnie podkreśliły swoją absolutną neutralność i wyraziły nadzieję, że nie dojdzie do żadnych incydentów, które mogłyby tę neutralność naruszyć.

Francja jednoznacznie uznała za agresora Japonię i  wyrażając swoje całkowite poparcie dla Polski i Chin, udostępniła okrętom tych państw wszystkie swoje porty w regionie. Ponadto ostrzegła Syjam przed jakimikolwiek działaniami, które mogłyby naruszyć suwerenność Francji na obszarze objętym konfliktem, a w szczególności w Indochinach.

Rząd Wenezueli, solidaryzując się z napadniętymi przez Japonię krajami, oświadczył, że zamyka do odwołania swoje porty dla okrętów japońskich i syjamskich  oraz wprowadza ścisłe embargo handlowe dla tych krajów.

Bilans strat.

Po stronie polskiej:

- zatopionych: 1 lekki krążownik, 1 kanonierka, 1 kanonierka rzeczno-morska, 1 okręt podwodny, 1 podwodny stawiacz min, 1 eskortowiec, 1 patrolowiec, 4 kutry patrolowe, 3 holowniki, 4 statki;

- zestrzelonych lub zniszczonych na ziemi: 145 samolotów;

- zabitych i wziętych do niewoli 1800 osób.

Po stronie japońskiej:

- zatopionych: 2 lotniskowce, 1 ciężki krążownik, 1 niszczyciel, 1 statek;

- zestrzelonych lub zniszczonych na ziemi: 208 samolotów;

- zabitych i wziętych do niewoli ok. 2150 osób.