Modernizacja pancernika Tegetthoff dla Grecji 1928 (1 jednostka)
Projekt wg pomysłu kolegi Hrotgara, On
też jest współautorem legendy. Opis techniczny – jak zwykle – mój.
SMS Tegetthoff, wszedł do służby w K.u.K Kriegsmarine w roku 1913, jako
jeden z czterech okrętów tego typu, tworzących 1.Dywizjon Pancerników. W czasie
IWS niewiele zdziałał. Nie licząc bombardowania Ankony w maju 1915 roku i
nieudanej próby przełamania blokady Cieśniny Otranto w czerwcu 1918 roku, czas
ten spędził „na sznurku” w bazie Pola. Kiedy klęska państw centralnych była już
przesądzona, rząd austro-węgierski zdecydował się przenieść
większość swojej floty do nowo utworzonego państwa Słoweńców, Chorwatów i
Serbów, aby uniknąć konieczności przekazania okrętu aliantom. Przeniesienie to
nie zostało jednak uznane przez rozejm w Villa Giusti, podpisany między
Austro-Węgrami a aliantami w listopadzie 1918 r. Na mocy traktatu z
Saint-Germain-en-Laye Tegetthoff
został przekazany Włochom. Zgodnie z postanowieniami
traktatu waszyngtońskiego (1922), Włochy musiały pozbyć się Tegetthoffa, podjęto więc decyzję o jego
złomowaniu, poczynając od roku 1924. Decyzja ta została w ostatniej chwili
wstrzymana, po złożeniu przez Grecję oferty zakupu okrętu po cenie złomu. Finalizację
transakcji ułatwiło zobowiązanie się Greków do zlecenia modernizacji jednostki
w stoczni włoskiej. Modernizację w latach 1925-28 wykonała stocznia Stabilimento Tecnico Triestino, ta
sama, w której Tegetthoff został
zbudowany. Po zakończeniu prac modernizacyjnych okręt, już pod nazwą Salamis, został jednostką flagową
greckiej marynarki wojennej. Po włoskim ataku na Grecję, okręt jest używany do
ochrony konwojów, bombardowania wojsk i odstraszania włoskich pancerników. W
trakcie jednego z rajdów w grudniu 1940 roku następuje spotkanie z dwoma
zmodernizowanymi pancernikami włoskimi, w wyniku krótkiej potyczki obie strony
odnotowują lekkie uszkodzenia. Starcie kończy się wycofaniem włoskiej strony.
Po włączeniu się do działań sił niemieckich, okręt odnosi poważne uszkodzenia w
wyniku nalotów, co skłania stronę grecką do wycofania okrętu najpierw na Kretę,
a potem przez Maltę i Gibraltar na remont w Wielkiej Brytanii. Tam następuje
wzmocnienie obrony przeciwlotniczej. Okręt pełni dalej służbę na teatrze
śródziemnomorskim, wielokrotnie walcząc zarówno z włoskimi jednostkami morskimi
jak i lotnictwem Osi. Po wojnie Salamis
zostaje na stałe zacumowany w Pireusie jako okręt muzeum.
Opis techniczny modernizacji okrętu.
Kadłub
Zlikwidowano kazamaty i wyrównano linię burt.
Przebudowano dziobową część kadłuba.
Napęd
Istniejący usunięto w całości. Zainstalowano osiem
kotłów olejowych w czterech kotłowniach oraz cztery zestawy turbin parowych z
przekładniami w czterech maszynowniach.
Uzbrojenie
Istniejące zdemontowano w całości. Zamontowano:
- 4xIIx14"/45 (35.6 cm)
Mark 5, przy elewacji
maksymalnej 30o donośność pociskiem AP 635,0 kg wynosiła 33600 m;
-
10xIx120 mm/45 (4.7") Model 1924, przy elewacji maksymalnej 33o donośność
pociskiem AP 23,15 kg wynosiła 14730 m;
-
6xIx76.2 mm/40 (3") Ansaldo 1917, przy elewacji 42o donośność pociskiem HE 6,50
kg wynosiła 10000 m, a przy elewacji maksymalnej 75o donośność pionowa
tym samym pociskiem wynosiła 5300 m;
-
8xIx40 mm/39 Vickers-Terni 1917, przy
elewacji 45o donośność pociskiem HE 0,90 kg wynosiła 3620 m, a przy elewacji
maksymalnej 80o donośność pionowa tym samym pociskiem wynosiła 2170
m;
-
4xIIx6,5 mm/85 1920.
Działa 14” są zmodernizowaną wersją amerykańskich
dział przeznaczonych dla nieukończonego Salamisa,
zamontowanych w nowo zaprojektowanych wieżach, osadzonych na istniejących
barbetach.
Do kierowania ogniem zamontowano trzy opancerzone dalmierze optyczne o bazie 4,7 m. Ponadto, wszystkie wieże artylerii głównej
posiadają własne dalmierze optyczne o bazie 11,7 m.
Opancerzenie
Zdemontowano górny burtowy pas pancerny
oraz opancerzenie kazamat. Zwiększono grubość pokładu pancernego ze skosami z
48 do 100 mm. Dodano gródź przeciwtorpedową o grubości 50 mm. Pozostałe
informacje w raporcie i na rysunku.
Inne
Przebudowano w całości nadbudówki
maszty i kominy. Zainstalowano cztery radiostacje o zróżnicowanym zasięgu.
W wyniku modernizacji:
- zanurzenie zwiększyło się z 8,70 do
8,85 m, a wyporność wzrosła z 20000 do 20934 t;
- prędkość maksymalna wzrosła z 20,00
do 23,29 w;
- zasięg wzrósł z 4200 Mm przy 10 w.
do 5200 Mm przy 14 w;
- ciężar salwy burtowej (tylko
artyleria główna) obniżył się z 5448 do 5080 kg.
Koszt modernizacji wyniósł 42,3%
wartości porównywalnego okrętu nowego (nie licząc kosztów zakupu jednostki).
Link
do obrazka: https://megawrzuta.pl/download/de8264a05a278879696de3b9a10dcb1c.html
Salamis, Greece battleship laid down 1910, launched 1912, completed
1913, modernized 1928 (engine 1927)
Displacement:
18 486 t light;
19 965 t standard; 20 934 t normal; 21 709 t full load
Dimensions: Length (overall / waterline) x beam x draught (normal/deep)
(503,82 ft / 498,69 ft)
x 91,54 ft x (29,04 / 29,88 ft)
(153,57 m / 152,00 m) x
27,90 m x (8,85 / 9,11 m)
Armament:
8 - 14,02" / 356 mm
45,0 cal guns - 1 399,94lbs / 635,00kg shells, 150 per gun
Breech loading guns in turret on barbette
mounts, 1910/1926 Model
4 x 2-gun mounts on centreline ends, evenly
spread
2 raised
mounts - superfiring
10 - 4,72" / 120 mm 45,0 cal guns -
51,04lbs / 23,15kg shells, 300 per gun
Quick firing guns in deck mounts, 1924 Model
10 x Single mounts on sides, evenly spread
6 - 3,00" / 76,2 mm
40,0 cal guns - 14,33lbs / 6,50kg shells, 600 per gun
Anti-air guns in deck mounts, 1917 Model
6 x Single mounts on sides, evenly spread
6 raised
mounts
8 - 1,57" / 40,0 mm
39,0 cal guns - 1,98lbs / 0,90kg shells, 1 500 per gun
Anti-air guns in deck mounts, 1917 Model
8 x Single mounts on sides, evenly spread
8 raised
mounts
8 - 0,26" / 6,5 mm 85,0
cal guns - 0,02lbs / 0,01kg shells, 3 000 per gun
Machine guns in deck mounts, 1920 Model
4 x Twin mounts on sides, evenly spread
4 double
raised mounts
Weight of broadside 11 506 lbs /
5 219 kg
Armour:
- Belts: Width (max) Length
(avg) Height (avg)
Main: 11,0" / 280 mm 272,31 ft / 83,00 m 11,48
ft / 3,50 m
Ends: 5,91" / 150 mm 207,02 ft / 63,10 m 11,48
ft / 3,50 m
19,36 ft / 5,90 m Unarmoured ends
Main Belt covers 84% of normal length
Main belt does not fully cover magazines and
engineering spaces
- Torpedo Bulkhead - Additional
damage containing bulkheads:
1,97"
/ 50 mm 272,31 ft / 83,00 m 33,46 ft / 10,20 m
Beam between torpedo
bulkheads 73,49 ft / 22,40 m
- Gun armour: Face (max) Other gunhouse (avg) Barbette/hoist
(max)
Main: 12,0" / 305 mm 5,00" / 127 mm 11,0"
/ 280 mm
2nd: 0,79" / 20 mm -
-
3rd: 0,51" / 13 mm -
-
- Armoured deck - single deck:
For and Aft decks:
3,94" / 100 mm
- Conning towers: Forward
11,02" / 280 mm, Aft 5,91" / 150 mm
Machinery:
Oil fired boilers,
steam turbines,
Geared drive, 4 shafts,
40 000 shp / 29 840 Kw = 23,29 kts
Range 5 200nm at
14,00 kts
Bunker at max
displacement = 1 744 tons
Complement:
869 - 1 131
Cost:
£0,799 million / $3,197
million
Distribution of weights at normal displacement:
Armament: 2 419
tons, 11,6%
- Guns: 2 419 tons, 11,6%
Armour: 7 064
tons, 33,7%
- Belts: 2 128 tons, 10,2%
- Torpedo bulkhead: 664 tons, 3,2%
- Armament: 2 123 tons, 10,1%
- Armour Deck: 1 873 tons, 8,9%
- Conning Towers: 277 tons, 1,3%
Machinery: 1 263
tons, 6,0%
Hull, fittings &
equipment: 7 741 tons, 37,0%
Fuel, ammunition &
stores: 2 448 tons, 11,7%
Miscellaneous weights:
0 tons, 0,0%
Overall survivability and seakeeping ability:
Survivability
(Non-critical penetrating hits needed to sink ship):
29 378 lbs / 13 325 Kg = 21,3 x
14,0 " / 356 mm shells or 3,1 torpedoes
Stability (Unstable if
below 1.00): 1,04
Metacentric height 4,7
ft / 1,4 m
Roll period: 17,7
seconds
Steadiness - As gun platform (Average = 50 %): 70 %
-
Recoil effect (Restricted arc if above 1.00): 0,93
Seaboat quality (Average = 1.00): 1,21
Hull form characteristics:
Hull has a flush deck,
a normal bow and a cruiser stern
Block coefficient
(normal/deep): 0,553 / 0,557
Length to Beam Ratio:
5,45 : 1
'Natural speed' for
length: 22,33 kts
Power going to wave
formation at top speed: 53 %
Trim (Max stability =
0, Max steadiness = 100): 58
Bow angle (Positive =
bow angles forward): 8,30 degrees
Stern overhang: 1,64 ft
/ 0,50 m
Freeboard (% = length
of deck as a percentage of waterline length):
Fore
end, Aft end
- Forecastle: 21,00%, 23,95 ft /
7,30 m, 20,01 ft / 6,10 m
- Forward deck: 31,50%, 20,01 ft / 6,10
m, 20,01 ft / 6,10 m
- Aft deck: 31,50%, 20,01 ft / 6,10 m, 20,01 ft / 6,10 m
- Quarter deck: 16,00%, 20,01 ft /
6,10 m, 21,00 ft / 6,40 m
- Average freeboard: 20,42 ft / 6,22 m
Ship tends to be wet
forward
Ship space, strength and comments:
Space - Hull below water (magazines/engines, low =
better): 84,7%
- Above
water (accommodation/working, high = better): 140,1%
Waterplane Area:
31 941 Square feet or 2 967 Square metres
Displacement factor
(Displacement / loading): 106%
Structure weight / hull
surface area: 195 lbs/sq ft or 952 Kg/sq metre
Hull strength
(Relative):
-
Cross-sectional: 0,92
-
Longitudinal: 2,44
- Overall:
1,02
Adequate machinery,
storage, compartmentation space
Excellent accommodation and workspace room
Ship has slow, easy roll, a good, steady gun platform
Good seaboat, rides out heavy weather easily
Excellent accommodation and workspace room
Ship has slow, easy roll, a good, steady gun platform
Good seaboat, rides out heavy weather easily
Bardzo ciekawa propozycja, jedna z gatunku moich ulubionych. Wynik zaskakująco dobry: powstał mini-superdrednot, stanowiący pokaźne zagrożenie dla zmodernizowanych włoskich pancerników. Prędkość nie powala, ale - przy tych proporcjach kadłuba i przenoszonym uzbrojeniu - jest osiągnięciem bardzo przyzwoitym. Zamiast armat 120 mm użyłbym 8 dział 152 mm (typu używanego na krążowniku "Elli") i dodał 2 armaty 76 mm DP. Zaproponowany zestaw jest jednak realistyczny, z wcale silną artylerią przeciwlotniczą, jak na koniec lat 20-tych. Podoba mi się krępa sylwetka okrętu, w której "czai się" jego moc. Trochę słabo wypada pokład pancerny, ale i tak zachodzi wielki progres jego grubości w porównaniu do stanu wyjściowego. Reasumując: fajny pomysł i świetne wykonanie.
OdpowiedzUsuńŁK
Dziękuję w imieniu swoim i Pomysłodawcy.
UsuńJKS
Maleńki drobiazg: maksymalna donośność armat 120 mm wynosiła 15500 m. Tak podaje przynajmniej solidne opracowanie navweaps.
UsuńŁK
15500 m pociskiem HE 22,00 kg. Pociskiem AP 23,15 kg odpowiednio mniej.
UsuńJKS
Myślę, że pocisk HE ma podstawowe znaczenie. Celów opancerzonych raczej się nie będzie z takich dział razić, no chyba, że "pseudoopancerzone" włoskie "condotieri" z I serii... :)
UsuńŁK
Z reguły biorę pod uwagę najcięższy stosowany pocisk, czyli najniekorzystniejszy wariant obciążenia.
UsuńJKS
Rozumiem, że chciałeś silniej wyakcentować swoje stanowisko w tym temacie, ale poczwórny wpis to lekka przesada! :)
UsuńŁK
To błąd narzędzia blogowego. Pierwszy wpis się nie ukazał, więc powtórzyłem, ten również zniknął, więc napisałem jeszcze raz itd. Zaraz zbędne pousuwam.
UsuńJKS
Dość ciekawy przykład głębokiej modernizacji drednota. Realistyczny o tyle, że Grecy chcieli wzmocnić swoją marynarkę, a włoski przemysł stoczniowy lubił zamówienia eksportowe. 8x14" to siła ognia, której nie można lekceważyć. Pod względem artylerii głównej i pancerza trudno byłoby wcisnąć cokolwiek więcej w ten niewielki kadłub. Uzbrojenie przeciwlotnicze odpowiednie dla epoki międzywojennej, jedynie artyleria średnia wygląda dość słabo.
OdpowiedzUsuńSam napisałeś "trudno byłoby wcisnąć cokolwiek więcej w ten niewielki kadłub" To jest odpowiedź na zarzut, że "artyleria średnia wygląda dość słabo"
UsuńJKS
To jest technicznie wariant średni. Wariant większy okazał się o ile nie niewykonalny to nieopłacalny. Wariant najmniejszy najpewniej byłby najbardziej realistyczny, z racji kosztów, ale też mniej ciekawy. Uważam, że środek był jednocześnie jako tako możliwy i ciekawy, jednocześnie dając przyjemną jednostkę. Jest to zarazem jeden z liczby pomysłów które już rzuciłem na pożarcie JKS-owi albo jeszcze je obmyślam, pozdrawiam.
UsuńPowiem szczerze, że okręt wypada lepiej od "mojej" koncepcji wykończenia "Salamisa". Była ona w aspekcie uzbrojenia głównego bardzo oszczędnościowa, kładąc nacisk na progres prędkości. A ten zawiódł - niestety - moje oczekiwania. Tu mamy okręt, który jest śmiertelnym zagrożeniem dla tureckiego "Yavuza", przerastając go siłą ognia, a nawet realnie osiąganą prędkością maksymalną (23 w. vs 21 w.).
UsuńŁK
Salamis jest o 9,7% mniejszy, a mmimo to nieco szybszy, ma lepsze uzbrojenie średnie i przeciwlotnicze i jest (przynajmniej według programu) bardziej odporny na trafienia 13 673 Kg = 22,6 x 12,0 " / 305 mm shells or 3,2 torpedoes wobec 13 325 Kg = 21,3 x 14,0 " / 356 mm shells or 3,1 torpedoes.
UsuńTegethoff nieco większy jest, co zawsze ułatwia zmieszczenie większej ilości potrzebnego sprzętu.
Usuń@ Stonk: Dziękuję za wsparcie tamtego projektu. Mój entuzjazm nieco przygasł... :)
UsuńŁK
Kol. Stonk używa programu SS proszę kol. ŁK. I to bardzo dobrze go zna z tego co widzę.
UsuńPrzyznam ciekawi mnie to...
"Działa 14” są zmodernizowaną wersją amerykańskich dział przeznaczonych dla nieukończonego Salamisa, zamontowanych w nowo zaprojektowanych wieżach, osadzonych na istniejących barbetach." - tu widzę pewną trudność. W realu Brytyjczycy odkupili od Amerykanów cztery wieże IIx14" wyprodukowane dla Salamis i umieścili je na monitorach typu Abercrombie. Jeden (Reglan) zatonął w 1918, pozostałe były w służbie do co najmniej 1927r.
OdpowiedzUsuńCzyli tutejszy scenariusz wymagałby mocnego ingerowania w rzeczywistość.
Nie rozumiem też dlaczego mają być nowe wieże, skoro już wyprodukowano gotowe wieże dla Salamis.
Nie jestem też przekonany, że biedna Grecja zamiast wziąć okręt z 12x305 ("w cenie złomu"), zdecydowałaby się na pokaźny wydatek wymiany artylerii głównej.
Sam okręt jest dla mnie takim przykładem modernizacji staroci - wartość bojowa okrętu istotnie rośnie, ale wydaje mi się, że nowy okręt o tej samej wyporności mógłby być lepszy.
Doceniam urozmaiconą nadbudówkę.
Mam wątpliwość czy w ogóle udało by się wcisnąć napęd o mocy 40tys KM w tak krótkie śródokręcie (tutaj jest zaledwie około 50m).
Patrząc z góry w wieżach działowych ja nie widzę wcięć umożliwiających wyższe katy podniesienia.
H_Babbock
Nieporozumienie; to nie są te same działa, które sprzedano Anglikom, tylko nowe działa wykonane wg lekko zmodyfikowanego, tego samego projektu. Gotowe dla pierwszego "Salamis" wieże - jak sam napisałeś - sprzedano wraz z działami Anglikom, trzeba więc było wykonać nowe.
UsuńTakie i jeszcze mocniejsze napędy "wciskano" w niszczyciele, więc i tu nie powinno być problemu.
Brak wcięć w wieżach to moje niedopatrzenie; chyba już nie ma sensu poprawiać.
JKS
Dodam, że całkowicie nowe wieże umożliwiają ich dopasowanie do istniejących barbet. To bardzo dobry koncept.
UsuńŁK
Popieram.
UsuńZupełnie poza tematem: Navypedia jest ponownie dostępna!
OdpowiedzUsuńŁK
Szczęsna to nowina!
UsuńH_Babbock
Przebudowano część dziobową.
OdpowiedzUsuńWpis co najmniej enigmatyczny.
Jak niby wstawiono gródź przeciwtorpedową bez przebudowy śródokręcia?.
Gródź ptorp "przyklejono" do istniejącej wzdłużnej grodzi konstrukcyjnej.
UsuńJKS
"Dodano gródź przeciwtorpedową o grubości 50 mm" - wydaje mi się, że oryginalnie okręt już miał gródź ptorp i to właśnie 50mm. Problem w tym, że była ona zaledwie 1m, czy 1,5m od burty, czyli jej funkcjonalność była bardzo wątpliwa. Teraz jest 2,75m od burty (co nota bene też jest mało), ale demontaż poprzedniej i montaż nowej to już spore komplikacje.
UsuńH_Babbock
Autokorekta. Dopiero jak sprawdziłem w źródle, to zobaczyłem swój błąd. Oryginalna gródź była 2,5m od burty (a nie 1m, czy 1,5m jak pisałem).
UsuńAle tym bardziej wykluczone jest, żeby była przebudowa na tej grodzi, tylko po to, żeby przesunąć ją o 0,25m.
H_Babbock
Dobry okręt. Gratulacje dla pomysłodawcy i realizatora czyli kol.JKS
OdpowiedzUsuń