Komunikat wojenny nr 26/1944 cz.I – październik 1944

Komunikat wojenny nr 26/1944 cz.I – październik 1944

Przebieg działań.

Ofensywa w Chinach i Korei osiągnęła swoje główne cele; wojska polsko-chińskie i rosyjskie nawiązały kontakt na praktycznie całej długości linii rozgraniczenia, a większość sił wroga uległa zniszczeniu, bądź okrążeniu. Zlikwidowany został kocioł pomiędzy Czyfeng a Szilin Gol; zabitych zostało ok. 9 tys. Japończyków, a 2,5 tys. dostało się do niewoli. Zdobyty został Mukden, w którym pojmano 1500 japońskich żołnierzy, reszta obrońców zginęła. Na południowy-wschód od Czangczun okrążone zostało japońskie zgrupowanie, liczące ok. 350 tys. żołnierzy. Poddały się Rosjanom okrążone w północno-wschodniej Mandżurii oddziały japońskie w ilości 14,5 tys. żołnierzy, tylko niespełna tysiąc wybrał samobójstwo.

W Korei wojska chińskie zdobyły Wonsan, praktycznie cały jego garnizon został zabity w walce lub popełnił samobójstwo. Dowództwo japońskie podjęło drugą próbę dostarczenia posiłków i zaopatrzenia do Pusanu. Zespół je wiozący był intensywnie atakowany przez polskie lotnictwo i po utracie 1 transportowca, 2 eskortowców i 1 trałowca zawrócił, nie wykonując zadania.

Po wzmocnieniu swoich sił, Rosjanie opanowali praktycznie cały obszar południowego Sachalinu. W walkach na tej wyspie wojska rosyjskie straciły 2420 zabitych, a japońskie 8400 zabitych i 3500 wziętych do niewoli.

Z uwagi na - jak się powszechnie uważa - szybko zbliżające się zakończenie wojny, Alianci zaniechali większych wysiłków w celu likwidacji okrążonych w polu lub miastach wojsk japońskich; szkoda krwi.

Okazało się, że dowództwo japońskiej marynarki przez pewien czas planowało – beznadziejną w rzeczywistości – akcję, polegającą na rzuceniu przeciwko naszym lotniskowcom zespołu składającego się z (niewyremontowanych jeszcze całkowicie) pancernika Musashi i krążownika liniowego Kongo oraz 3 krążowników ciężkich, 7 lekkich i 23 niszczycieli, przy wsparciu lotnictwa lądowego. Po zniszczeniu(?) polskiego zespołu lotniskowców, okręty te miały zaatakować polsko-chińskie siły desantowe u wybrzeży Korei. Część, bardziej realistycznie nastawionych, japońskich sztabowców uważała ten plan za kompletną mrzonkę; nawet gdyby udało się jakimś cudem osiągnąć pierwszy cel, to na zaatakowanie floty desantowej sprzymierzonych i tak byłoby już za późno; zdecydowana większość desantu była już na lądzie. Ostatecznie, cały ten fantastyczny plan upadł z prozaicznej przyczyny braku paliwa.

Końcową fazę ww. działań przedstawia mapka.

W starciach sił lekkich ich uczestnicy ponieśli następujące straty:

Polska – 1 ścigacz;

Chiny – 1 ścigacz i 2 samoloty;

Rosja – 1 eskortowiec, 3 ścigacze i 4 samoloty,

Japonia – 1 niszczyciel, 1 dozorowiec, 5 ścigaczy, 2 statki i 4 samoloty.

W cieśninach Czedżu i Cuszimskiej zatonęły na polskich minach 2 japońskie OP i 1 statek.

W pierwszej dekadzie miesiąca, w nalotach na Japonię brało udział 9 polskich dywizjonów bombowców dalekiego zasięgu, zrzucając 1485 t bomb. Zatopiono 1 patrolowiec, 1 kanonierkę i 2 statki oraz zestrzelono lub zniszczono na ziemi 52 samoloty, przy stratach własnych 21 maszyn. Później naloty zostały przerwane (patrz aspekty polityczne).

Wojna podwodna przyniosła w bieżącym miesiącu następujące wyniki (bez uwzględnionych gdzie indziej):

- zatopionych statków japońskich 5,

- zatopionych japońskich OP 2,

- zatopionych chińskich statków 1,

- zatopionych rosyjskich statków 2,

- zatopionych rosyjskich OP 2,

- zatopionych polskich statków 1.

Informacje uzupełniające.

W składzie polskiego korpusu piechoty zadebiutowały samodzielne bataliony kolonialne z Pemby i Belitung. O ile ten drugi spisał się całkiem dobrze, to batalion z Pemby wprost przeciwnie i musiał zostać wycofany na tyły, celem doszkolenia, wymiany części niższej kadry dowódczej  i poprawienia morale.

Aspekty polityczne.

Rządy alianckie – za pośrednictwem dyplomacji amerykańskiej i holenderskiej - przekazały rządowi japońskiemu następujące wspólne oświadczenie:

1. O ile w ciągu bieżącego miesiąca, Rząd Cesarski podejmie rozmowy w sprawie zawieszenia broni i zawarcia trwałego pokoju, rządy Polski, Chin i Rosji nie będą nalegać na bezwarunkową kapitulację Japonii.

2. Ww. rządy państw sprzymierzonych nie będą dążyć do zagarnięcia jakiejkolwiek części terytorium macierzystego Japonii, w rozumieniu obszarów będących w jej legalnym posiadaniu przed 1 sierpnia 1894 roku.

3. Rządy państw sprzymierzonych uznają ustrój polityczny Japonii za jej wewnętrzną sprawę i w związku z tym, nie zamierzają ingerować weń, w jakikolwiek sposób.

4. Dla podkreślenia swojej dobrej i niezmiennej woli zakończenia wojny oraz w celu ułatwienia Rządowi japońskiemu podjęcia stosownych działań, dowództwa Sprzymierzonych zawieszają na okres 14 dni, poczynając od 11 października, bombardowanie lotnicze celów na wyspach Honsiu i Sikoku.

Po otrzymaniu powyższego oświadczenia, premier nowego rządu japońskiego zwołał jego nadzwyczajne posiedzenie na dzień 16 bm. Posiedzenie ma się odbyć w rozszerzonym o Radę Byłych Premierów oraz szefów sztabów armii i marynarki składzie; przebąkuje się o możliwej obecności Cesarza.