Krążownik liniowy typu Swiatogor 1915 (1 jednostka)
Pomysłodawcą projektu jest kolega mb81. Niestety, do tego momentu, nie przedstawił On legendy; jeżeli zrobi to niebawem, opublikuję ją, jako aneks do tego posta.
Opis techniczny okrętu.
Kadłub
Typowy dla dużych, szybkich okrętów z lat
poprzedzających IWS.
Napęd
40 kotłów węglowych typu Yarrow ze
skraplaczami olejowymi w ośmiu kotłowniach oraz cztery zestawy turbin parowych
typu Parsons w czterech maszynowniach.
Uzbrojenie
- 3xIIIx305
mm/52 (12") Pattern 1907, przy elewacji maksymalnej 25o
donośność pociskami APC, SAP i HE 470,9 kg wynosi 24620 m;
- 16xIx120
mm/50 (4.7") Pattern 1905, przy elewacji maksymalnej 25o donośność
pociskiem SAP 28,97 kg wynosi 15360 m;
- 8xIx47
mm/43,5 (1.85") Pattern 1883, przy
elewacji maksymalnej 25o donośność pociskiem HE 1,5 kg wynosi 6840
m;
- 4xIxwt456
mm.
Do kierowania ogniem zainstalowano dwa
dalmierze optyczne o bazie 5,8 m.
Opancerzenie
Patrz raport i rysunek.
Inne
Okręt wyposażono w radiostację dużego zasięgu.
Teraz moja ocena projektu. Jednostka jest pewną wariacją okrętów typu Sewastopol. Rezygnacja z jednej wieży 305 mm pozwoliła na zamontowanie znacznie silniejszego napędu oraz poprawę opancerzenia. Przewidziany na Morze Czarne okręt, będzie chyba najsilniejszą jednostką na tym akwenie. Tylko turecki (ex-niemiecki) Yawuz Sultan Selim mógłby nawiązać z nim w miarę równorzędną walkę.
Link do obrazka: https://megawrzuta.pl/download/2ef87da4aab66a9b3b22cabc55d9deee.html
Swiatogor, Russia battlecruiser laid down 1910, launched 1913, completed 1915 (engine 1913)
Displacement:
20 033 t light;
21 462 t standard; 23 259 t normal; 24 697 t full load
Dimensions: Length (overall / waterline) x beam x draught (normal/deep)
(649,61 ft / 649,61 ft)
x 86,61 ft x (27,56 / 28,87 ft)
(198,00 m / 198,00 m) x
26,40 m x (8,40 / 8,80 m)
Armament:
9 - 12,01" / 305 mm
52,0 cal guns - 1 038,16lbs / 470,90kg shells, 150 per gun
Breech loading guns in turret on barbette
mounts, 1907 Model
3 x 3-gun mounts on centreline, evenly spread
16 - 4,72" / 120 mm
50,0 cal guns - 63,87lbs / 28,97kg shells, 300 per gun
Quick firing guns in casemate mounts, 1905
Model
8 x Single mounts on sides, evenly spread
8 x Single mounts on sides, evenly spread
8 hull
mounts in casemates - Limited use in heavy seas
8 - 1,85" / 47,0 mm
43,5 cal guns - 3,31lbs / 1,50kg shells, 1 000 per gun
Quick firing guns in deck mounts, 1883 Model
8 x Single mounts on sides, evenly spread
8 raised
mounts
Weight of broadside 9 868
lbs / 4 476 kg
Main Torpedoes
4 - 18,0" / 456 mm,
17,06 ft / 5,20 m torpedoes - 0,817 t each, 3,270 t total
submerged side tubes
with 8 reloads torpedoes
Armour:
- Belts: Width (max) Length
(avg) Height (avg)
Main: 9,84" / 250 mm 389,76 ft / 118,80 m 10,17
ft / 3,10 m
Ends: 2,95" / 75 mm 236,88 ft / 72,20 m 10,17
ft / 3,10 m
22,97 ft / 7,00 m Unarmoured ends
Upper: 5,91" / 150 mm 389,76 ft / 118,80 m 7,87
ft / 2,40 m
Main Belt covers 92% of normal length
- Gun armour: Face (max) Other gunhouse (avg) Barbette/hoist (max)
Main: 12,0" / 305 mm 7,99" / 203 mm 8,86"
/ 225 mm
2nd: 5,91" / 150 mm - -
- Armoured deck - multiple decks:
For and Aft decks:
3,94" / 100 mm
- Conning towers: Forward 9,84" / 250 mm, Aft 4,92" / 125 mm
Machinery:
Coal and oil fired
boilers, steam turbines,
Geared drive, 4 shafts,
67 200 shp / 50 131 Kw = 27,22 kts
Range 3 900nm at
16,00 kts
Bunker at max
displacement = 3 235 tons (75% coal)
Complement:
941 - 1 224
Cost:
£2,043 million / $8,172
million
Distribution of weights at normal displacement:
Armament: 2 285
tons, 9,8%
- Guns: 2 278 tons, 9,8%
- Weapons: 7 tons, 0,0%
Armour: 6 724
tons, 28,9%
- Belts: 2 728 tons, 11,7%
- Armament: 1 558 tons, 6,7%
- Armour Deck: 2 178 tons, 9,4%
- Conning Towers: 259 tons, 1,1%
Machinery: 2 826
tons, 12,1%
Hull, fittings &
equipment: 8 192 tons, 35,2%
Fuel, ammunition &
stores: 3 226 tons, 13,9%
Miscellaneous weights:
7 tons, 0,0%
- Hull below water: 7 tons
Overall survivability and seakeeping ability:
Survivability
(Non-critical penetrating hits needed to sink ship):
31 872 lbs / 14 457 Kg = 35,3 x
12,0 " / 305 mm shells or 3,5 torpedoes
Stability (Unstable if
below 1.00): 1,17
Metacentric height 5,4
ft / 1,7 m
Roll period: 15,6
seconds
Steadiness - As gun platform (Average = 50 %): 70 %
-
Recoil effect (Restricted arc if above 1.00): 0,69
Seaboat quality (Average = 1.00): 1,41
Hull form characteristics:
Hull has a flush deck,
a normal bow and a cruiser stern
Block coefficient
(normal/deep): 0,525 / 0,532
Length to Beam Ratio:
7,50 : 1
'Natural speed' for
length: 25,49 kts
Power going to wave
formation at top speed: 49 %
Trim (Max stability =
0, Max steadiness = 100): 50
Bow angle (Positive =
bow angles forward): -7,20 degrees
Stern overhang: -2,95
ft / -0,90 m
Freeboard (% = length
of deck as a percentage of waterline length):
Fore
end, Aft end
- Forecastle: 22,00%, 23,95 ft /
7,30 m, 21,00 ft / 6,40 m
- Forward deck: 28,00%, 21,00 ft / 6,40
m, 21,00 ft / 6,40 m
- Aft deck: 32,00%, 21,00 ft / 6,40 m, 21,00 ft / 6,40 m
- Quarter deck: 18,00%, 21,00 ft /
6,40 m, 21,00 ft / 6,40 m
- Average freeboard: 21,26 ft / 6,48 m
Ship tends to be wet
forward
Ship space, strength and comments:
Space - Hull below water (magazines/engines, low =
better): 78,6%
- Above
water (accommodation/working, high = better): 163,0%
Waterplane Area:
38 361 Square feet or 3 564 Square metres
Displacement factor
(Displacement / loading): 109%
Structure weight / hull
surface area: 166 lbs/sq ft or 811 Kg/sq metre
Hull strength
(Relative):
-
Cross-sectional: 0,96
-
Longitudinal: 1,60
- Overall:
1,01
Excellent machinery,
storage, compartmentation space
Excellent accommodation
and workspace room
Ship has slow, easy
roll, a good, steady gun platform
Good seaboat, rides out
heavy weather easily
Okręt bardzo dobrze oddaje specyfikę floty rosyjskiej w zakresie zestawu uzbrojenia i architektury. Można rzec, że to lżej uzbrojony, ale silniej opancerzony i szybszy wariant "Ganguta". W okresie finalizacji budowy zbyt wcześnie na montaż turbin z przekładniami - byłoby to bardzo awangardowe rozwiązanie. W zakresie artylerii pomocniczej wybrałbym armaty 130 mm L/55, które są już dostępne w 1914 r. Nawet kosztem ich liczby zredukowanej do 12 szt. Ogólnie bardzo ciekawy okręt i perfekcyjnie zwizualizowany, przynajmniej, gdy chodzi o moje oczekiwania! :) Liczę, że pojawi się jednak legenda obejmująca całość losów okrętu...
OdpowiedzUsuńŁK
Rozumiem, że Pomysłodawca wybrał armaty 120 mm w celu ujednolicenia uzbrojenia z "Gangutami"
UsuńCo do turbin; czy ma ktoś pewną wiedzę na temat początków stosowania przekładni redukcyjnych?
JKS
Czytałem, ale nie do końca pamiętam. Wydaje mi się, że QE jeszcze nie dostały, a typ R już tak. Niestety opisy są rozproszone w wielotomowej książce, wieć trudno znaleźć, tak od ręki.
UsuńH_Babbock
Jednak w drednotach czarnomorskich i rozpoczętych krążownikach liniowych klasy "Borodino" zastosowano już działa 130 mm. Stanowiły nową jakość w stosunku do armat 120 mm. Trzeba jednak przyznać, że wprowadzenie do służby, zaledwie w odstępie kilku lat 2 modeli armat (120 mm i 130 mm) było wyjątkowo głupim posunięciem. Celowała w takich "manewrach" PMW w okresie 20-lecia międzywojennego (armaty 130 i 120 mm oraz 100 mm i 105 mm)...
UsuńŁK
Niszczyciel niemiecki "V163", który został wprowadzony do służby w lipcu 1909 r. miał już jakieś prototypowe przekładnie do turbin AEG-Vulcan. H_Babbock ma jednak rację. Takie rozwiązanie upowszechnia się dopiero od 2 połowy PWS. Prym wiedzie jednak RN i US Navy, do Których dołącza również Marine Nationale.
UsuńŁK
Ja znalazłem informację, że przekładnie pojawiły się w roku 1911.
UsuńJKS
"Gangut" przekładni nie miał i stąd taka decyzja.
UsuńZwiększenie prędkości i opancerzenia Ganguta kosztem usunięcia jednej wieży to dobry pomysł. Powstał okręt groźny. A Yawuz? Yawuz nie może być w dwóch miejscach na raz. Stosunkowo słaba flota turecka jest atakowana przez Brytyjczyków i Francuzów od strony Morza Śródziemnego i przez Rosjan od strony Morza Czarnego. Odpowiednia koordynacja działań może dać druzgocące rezultaty.
OdpowiedzUsuńNo i znowu fajna jednostka. Całkowicie się zgadzam z opiniami przedmówców. Wreszcie zamiast pływającej baterii do obrony pozycji minowo artyleryjskiej mamy okręt bojowy.
OdpowiedzUsuńPiotr
Dziękuje w imieniu Pomysłodawcy i swoim.
UsuńJKS
Temat rosyjskiego krążownika liniowego jest o tyle trudny, że taki projekt faktycznie zaistniał, jako typ Izmaił. I początkowo miał być okrętem właśnie w układzie 3xIII z 3-cią wieżą na śródokręciu. Więc autor musiał manewrować między kopiowaniem rzeczywistych rozwiązań a własnym oryginalnym podejściem.
OdpowiedzUsuń1) Wygląd okrętu jest rzeczywiście bardzo rosyjski. Jedynie spodziewałbym się dla tak szybkiego okrętu bardziej podniesionego dziobu, jak zresztą było na prawdziwych rosyjskich projektach. Stąd mimo dobrej dzielności okręt ma mokry dziób.
2) Doceniam też kształt wież wzorowany na oryginalnych. Inna sprawa, że, o ile pamiętam, były to konstrukcje źle zaprojektowane – aby uzyskać wyważenie okazało się, że trzeba dość bez sensu dodawać najgrubszy pancerz z tyłu wieży.
3) W sumie uzbrojenie jak na krążownik liniowy jest odpowiednie. Nie rozumiem jednak skąd działa 305 są L52 skoro Rosjanie używali dział L50.
4) Działa 120mm, jako uzupełnienie to rzeczywiście lekka kontrowersja – bałtyckie drednoty (stępki 1909) dostały 120mm, a czarnomorskie (stępki 1911) 130mm. A Swiatogor jest z 1910.
5) W zasadzie krążownik czarnomorski powinien bazować na typie Imperatica Marija. Ale rozumie, że tu zagrał element czasu – Swiatogor jest po prostu młodszy i jest pierwszym drednotem czarnomorskim.
6) Prędkość okrętu jest bardzo dobra, a kiepski zasięg na Morzu Czarnym nie stanowi problemu. Podzielam też pogląd, że zdecydowanie za wcześnie u Rosjan na przekładnie redukcyjne w napędzie.
7) Niestety coś za coś – ochrona okrętu jest słaba. Nie ma zupełnie ochrony podwodnej.
8) Grubość pancerza burtowego nie jest zła jak na rosyjskie projekty, i nawet wypada nieźle na tle konstrukcji zagranicznych. Problemem jest jednak rozmiar. Rosjanie (po doświadczeniach Cuszimy), ale nie tylko starali się opancerzać burty okrętu do samego pokładu. Czyli spodziewałbym się 150mm na 2,4m najwyższego pokładu plus poniżej co najmniej 6m głównego pasa 250mm, w tym 4m do linii wodnej i 2m poniżej (bo 1,5m poniżej lw na Swiatogorze to dość mało). A tutaj jest 2,4m pancerza 150mm, ale umieszczonego „piętro niżej” plus 3,1m pancerza 250mm. Czyli osłona prawie „dwa razy mniejsza’.
9) Imponuje grubością pancerz pokładowy. Ale jego układ jest dla mnie niezrozumiały. Po pierwsze logiczny jest układ najpierw „cienki inicjujący”, a potem „główny”. Tutaj jest na odwrót, pierw „główny” 50mm a potem dwa przeciwodłamkowe(?) po 25mm.
10) Oraz pokład „główny” niejako wisi w powietrzu. Bo z boku brak pancerza i mogą wnikać dowolne pociski. Więc nie tylko nie jest to strefa bezpieczna, ale co gorsza eksplozje pomiędzy dwoma pokładami (górny 50mm i poniżej 25mm) mogą doprowadzić do przerwania dolnego (słabszego) pokładu.
Na koniec ciekawostka – w innej alternatywie, na tym samym akwenie, w tym samym roku, praktycznie w tych samych wymiarach i wyporności powstał szybki pancernik 3xIIIx305 (https://jksbattleship.blogspot.com/2020_10_01_archive.html).
H_Babbock
Rosjanie używali dział L/52. Opis jest prawidłowy!
UsuńŁK
Do kolegi H_Babbocka.
UsuńAd 1 i 2. Bez uwag.
Ad 3. Potwierdzam komentarz kolegi ŁK.
Ad 4. Już to wyżej wyjaśniłem.
Ad 5, 6 i 7. Bez uwag.
Ad 8. Przy takiej powierzchni, opancerzenie pionowe musiałoby być znacznie cieńsze.
Ad 9. Opancerzenie poziome na wzór "Gangutów", tam też im wyżej, tym grubiej.
Ad 10. Patrz Ad 8.
JKS
AD 3. Oczywiście macie rację, że nazywano te działa L52. Z jedną uwagą - w Rosji stosowano niemiecką zasadę liczenia długości lufy wraz z zamkiem. To samo działo w Wielkiej Brytanii było określane, jako L50 (bo liczono bez zamka).
UsuńAd 9 i 10. Rzeczywiście na Gangut był układ od góry „gruby” pancerz (tzn. 38mm), poniżej cieńszy. Ale zasadnicza różnica, że pokład górny był zamknięciem od góry „strefy bezpiecznej”.
H_Babbock
Ad 9 i 10. Gdybym rozciągnął opancerzenie pionowe na proponowaną przez Ciebie powierzchnię, to miałby on grubość maksymalną - jak słusznie szacował Pomysłodawca - nie większą niż 165-175 mm, a to poniżej minimum przyzwoitości dla BC. Gdybym zaś utrzymał obecne grubości, to nie dałoby się zwiększyć prędkości i zamiast BC, dostałbym tylko - słabiej uzbrojoną, lecz nieco lepiej opancerzoną - wersję "Ganguta"
UsuńMogłem też dać pancerz poziomy 2x50 mm, bez pokładu górnego; obiektywnie byłoby to sensowniejsze. Jednakże, bardziej mi zależało na zachowaniu podobieństwa do "Gangutów", niż na doskonałości.
JKS
Długość lufy w kalibrach, obejmująca całość (również niegwintowaną), to powszechniejszy system liczenia. Stosowany w większości krajów. Przykładem działo 100 mm Skody z okresu PWS. Tylko Włosi liczyli je jako L/47. W Austro-Węgrzech i Sowietach była liczona zawsze jako L/50.
UsuńŁK
ad 1. 2. - licząc długi czas budowy to zanim pierwszy Gangut przeszedł próby i okazało się że ma mokry nos to Światogor był zbyt zaawansowany w budowie żeby wprowadzać zmiany.
Usuńad 4. zakładam że Ś jest nieistniejącą w realu odnogą rozwoju Gangut-IM więc dostał działa 120mm
ad 8. ja nawet proponowałem pancerz cieńszy niż u Gangutów (180mm) i krążownik liniowy w duchu brytyjskim, ale wyszło jak wyszło - czyli dobrze.
Skoro to okręt czarnomorski, to tym bardziej powinien mieć nowe armaty 130 mm L/55.
UsuńŁK
Na późniejszych konstrukcjach bałtyckich też przewidywano działa 130 (np lekkie krążowniki). Wydaje mi się więc, że nie akwen, ale rok konstrukcji decydował, czy montowano "stare" działa 120, czy nowe 130. Bałtyckie drednoty (stępki 1909) dostały 120mm, a czarnomorskie (stępki 1911) 130mm. A Swiatogor jest z 1910 i trzeba zdecydować czy dział 130 już wówczas można było ująć w projekcie okrętu.
UsuńH_Babbock
"Imperatrica Marija", w służbie od 06.07.1915 r., miała już armaty 130 mm, więc nie widzę żadnych przeszkód, aby otrzymał ich również "Swiatogor". Będący w końcowej fazie budowy krążownik lekki "Murawjow Amurskij", który wszedł do służby jeszcze w końcu 1914 r. (oczywiście już pod niemiecką banderą!) też był przewidywany do uzbrojenia w te armaty.
UsuńŁK
Co do legendy - załóżmy że turecka misja wojskowa, która w 1910 nabyła drogą kupna dwie niemieckie konserwy, bywała też widziana na pokładzie SMS Von der Tann. Podejrzewano, że Turcy zakupią co najmniej jeden krążownik liniowy klasy Moltke (co się w sumie spełniło, ale nie uprzedzajmy faktów które znamy). Dlatego pierwszy czarnomorski drednot nie był wolniejszym, mniejszym i lepiej opancerzonym Gangutem, ale tym co wyżej.
OdpowiedzUsuńZa to drugi czarnomorski drednot był tąż samą "naszą" IM bo wtedy już było wiadomo, co budują u Vickersa dla Turcji.
Zakładając podobny układ sił co w realu, jak podniesiono wyżej, Goeben będzie mógł być w jednym miejscu. Rosjanie w dwóch (Światogor i dywizjon predrednotów). Ewentualny pojedynek G vs Ś zależałby wiele od wojennego szczęścia.
A potem cóż, albo flota Wrangla albo ta druga. Chyba że w tzw międzyczasie pierdyknie kordyt.
Nu chaliera, biezabrazje!
UsuńTydzień czekałem na legendę od Ciebie, a Ty teraz tak się z tego wykpiłeś.
I zagadka - kogo cytuję w pierwszym akapicie?
JKS