sobota, 20 kwietnia 2024

Niderlandzki okręt podwodny typu O17 1938-1939 (6 jednostek)

Niderlandzki okręt podwodny typu O17 1938-1939 (6 jednostek)

Średniej wielkości okręt podwodny, przeznaczony do operowania z baz w Metropolii. Zwracają uwagę znaczne prędkości maksymalne, szczególnie podwodna.
Pierwotny projekt zakładał wyposażenie okrętów tego typu w chrapy, jednak przedłużające się testy i poprawki prototypu chrap, spowodowały, że na O17 z nich zrezygnowano. Nie wyklucza to jednak zamontowania chrapów w przyszłości, tak na tych, jak i na innych nowych okrętach podwodnych.
Po dwa okręty budowane są w stoczniach: Willemsoord Werf w Den Helder, Wilton-Fijenoord w Schiedam i De Schelde we Vlissingen.
Opis techniczny.
Kadłub
Okręt dwukadłubowy o raczej typowym wydłużeniu.
Napęd
Dwa silniki diesla Westoever o mocy 1200 KM każdy i dwa silniki elektryczne Philips o mocy 450 KM każdy.
Uzbrojenie
Na okrętach zamontowano:
- 1xIx75/55 Bofors/Wilton-Fijenoord P1920, przy elewacji maksymalnej 45o donośność pociskiem HE 6,50 kg wynosi 14670 m;
- 1xIIx13,2/62 FN P1919, przy elewacji 45o donośność pociskiem HE 0,05 kg wynosi 7000 m, a przy elewacji maksymalnej 85o donośność tym samym pociskiem wynosi 4080 m;
- 6xIxwt533 mm z zapasem 12 torped.
Inne
Okręt został wyposażony w dwie radiostacje, radionamiernik oraz szumonamiernik.

O17, Netherlands submarine laid down 1937, launched 1938, completed 1938 (engine 1937)

Displacement:
            717 t light; 734 t standard; 780(1014) t normal; 817 t full load

Dimensions: Length (overall / waterline) x beam x draught (normal/deep)
            (229,36 ft / 227,36 ft) x 20,67 ft x (15,09 / 15,55 ft)
            (69,91 m / 69,30 m) x 6,30 m  x (4,60 / 4,74 m)

Armament:
      1 - 2,95" / 75,0 mm 55,0 cal gun - 14,33lbs / 6,50kg shells, 100 per gun
              Quick firing gun in deck mount, 1920 Model
              1 x Single mount on centreline, forward deck centre
      2 - 0,52" / 13,2 mm 78,0 cal guns - 0,11lbs / 0,05kg shells, 2 000 per gun
              Machine guns in deck mount, 1919 Model
              1 x Twin mount on centreline, aft deck forward
                        1 raised mount
      Weight of broadside 15 lbs / 7 kg
      Main Torpedoes
      4 - 21,0" / 533 mm, 23,70 ft / 7,23 m torpedoes - 1,588 t each, 6,351 t total
            submerged bow tubes, reloads 4 torpedoes
      2nd Torpedoes
      2 - 21,0" / 533 mm, 23,70 ft / 7,23 m torpedoes - 1,588 t each, 3,176 t total
            submerged stern tubes, reloads 2 torpedoes

Machinery:
            Diesel Internal combustion generators plus batteries,
            Electric motors, 2 shafts, 2 400(900) shp / 1 790(674) Kw = 17,70(9,66) kts
            Range 5 000(70)nm at 9,00(5,00) kts
            Bunker normal = 47 tons, at max displacement = 84 tons

Complement:
            42

Cost:
            £0,386 million / $1,542 million

Distribution of weights at normal displacement:
            Armament: 22 tons, 2,9%
               - Guns: 3 tons, 0,4%
               - Weapons: 19 tons, 2,4%
            Machinery: 67 tons, 8,5%
            Hull, fittings & equipment: 613 tons, 78,5%
            Fuel, ammunition & stores: 63 tons, 8,1%
            Miscellaneous weights: 15 tons, 2,0%
               - Hull below water: 15 tons

Overall survivability and seakeeping ability:
            Survivability (Non-critical penetrating hits needed to sink ship):
              255 lbs / 116 Kg = 19,8 x 3,0 " / 75 mm shells or 0,1 torpedoes
            Stability (Unstable if below 1.00): 1,11
            Metacentric height 0,6 ft / 0,2 m
            Roll period: 11,5 seconds
            Steadiness      - As gun platform (Average = 50 %): 50 %
                                   - Recoil effect (Restricted arc if above 1.00): 0,03
            Seaboat quality  (Average = 1.00): 0,90

Hull form characteristics:
            Hull has a flush deck,
              a normal bow and a round stern
            Block coefficient (normal/deep): 0,385 / 0,392
            Length to Beam Ratio: 11,00 : 1
            'Natural speed' for length: 15,08 kts
            Power going to wave formation at top speed: 41 %
            Trim (Max stability = 0, Max steadiness = 100): 55
            Bow angle (Positive = bow angles forward): 16,20 degrees
            Stern overhang: 0,00 ft / 0,00 m
            Freeboard (% = length of deck as a percentage of waterline length):
                                                                   Fore end,            Aft end
               - Forecastle:            28,00%,  6,89 ft / 2,10 m,  5,58 ft / 1,70 m
               - Forward deck:       12,00%,  5,58 ft / 1,70 m,  5,58 ft / 1,70 m
               - Aft deck:                46,00%,  5,58 ft / 1,70 m,  5,58 ft / 1,70 m
               - Quarter deck:        14,00%,  5,58 ft / 1,70 m,  1,97 ft / 0,60 m
               - Average freeboard:                      5,47 ft / 1,67 m
            Ship tends to be wet forward

Ship space, strength and comments:
            Space - Hull below water (magazines/engines, low = better): 46,5%
                        - Above water (accommodation/working, high = better): 41,7%
            Waterplane Area: 2 864 Square feet or 266 Square metres
            Displacement factor (Displacement / loading): 496%
            Structure weight / hull surface area: 106 lbs/sq ft or 518 Kg/sq metre
            Hull strength (Relative):
                        - Cross-sectional: 2,96
                        - Longitudinal: 5,48
                        - Overall: 3,15
            Excellent machinery, storage, compartmentation space
            Extremely poor accommodation and workspace room
            Poor seaboat, wet and uncomfortable, reduced performance in heavy weathe 

Operational diving depth 95 m
Emergency diving depth 152 m
Crush diving depth 238 m

O17-019 (1938)
O20-O22 (1939)

8 komentarzy:

  1. Mamy kolejny okręt, którego charakterystyki nie powalają na kolana. Moje zastrzeżenia budzi głównie zasięg zasięg pływania podwodnego, który jest zdecydowanie zbyt mały dla okrętu operującego na wodach europejskich i narażonego na intensywne operacje lotnictwa obrony wybrzeża ewentualnego przeciwnika. Wyporność okrętu również jest "nijaka" :) Jest zbyt duży na Morze Północne i za mały na patrole na Atlantyku. Nie pojmuję, dlaczego realnie istniejące okręty miały bardziej "przebojowe" dane taktyczno-techniczne? Porównuję tę jednostkę np. ze starszym o 10 lat i zbliżonym wielkościowo włoskim okrętem klasy "Goffredo Mameli" i wychodzi mi, że postęp techniczny w tej dekadzie nie zaistniał... A włoski okręt to wcale nie szczytowe osiągnięcie budownictwa okrętowego tej epoki, bo mamy jeszcze turecki "Gür" z 1934 r. ("spekulacyjna" budowa spowodowała, że jego włączenie do służby przeciągnęło się o 3 lata, gdyż realnie był gotowy w maju 1931 r.!). I żeby było ciekawiej okręt ten zbudowali Hiszpanie w oparciu o projekt z ... Holandii...
    ŁK

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. W porównaniu do "Goffredo Mameli", mój "O17", mając wyporność normalną o 4% mniejszą:
      - uzyskuje prędkości maksymalne: nawodną o 3% i podwodną o 25% większą, przy mocy napędu o 25% i 22% mniejszej;
      - przy zapasie paliwa o 2% mniejszym, posiada zasięgi (w przeliczeniu): nawodny o 77% i podwodny o 6% większy;
      - ma o 5% mniejszą operacyjną głębokość zanurzenia, lecz zabiera o 20% torped więcej;
      - posiada o 17% mniej liczną załogę.
      Naprawdę, nie widzisz tu postępu?
      Przypuszczam, że masz w głowie jakiś wyimaginowany, idealny okręt podwodny, któremu żadna moja konstrukcja (ani wbrew temu, co piszesz, również realna) nie dorówna. Być może, jest to "składak", biorący to co najlepsze, z innych realnych jednostek. Spróbuj spojrzeć na okręt całościowo, a nie przez pryzmat wybranych parametrów.

      JKS

      Usuń
    2. Pozostanę jednak przy swoim zdaniu. Podniesione różnice "in plus" maj charakter kosmetyczny, a niższą głębokość zanurzenia operacyjnego dyskretnie przemilczałeś. Porównanie Twojego okrętu z "Gür" wypada jeszcze gorzej, co jest szokujące, gdy uwzględni się rodowód tegoż projektu i jego hiszpańskie wykonawstwo. Trudno, ale zdania nie zmienię i myślę, że zgodzą się ze mną również inni (ewentualni) dyskutanci. Nie wiem na czym to polega, ale Twoje okręty podwodne, w przeciwieństwie do jednostek nadwodnych (często ekstremalnie "forsowanych"!), są jakieś dziwnie "niedoszacowane". I uwaga ta dotyczy właściwie wszystkich, prezentowanych dotąd na blogu, okrętów tej klasy. Może - po prostu - nie będę ich odtąd komentował? :)
      ŁK

      Usuń
    3. Trudno mi się wypowiadać o okrętach podwodnych, bo za mało znam temat. Na dodatek springsharp nie ma symulatora okrętów podwodnych (a instrukcja jak to obejść, to w istocie jednak proteza).
      Druga sprawa, że w op jest szereg parametrów, wręcz kluczowych dla jakości okrętu, które praktycznie nie są dostępne (lub tylko fragmentarycznie): czas zanurzenia alarmowego, zwrotność pod wodą, odporność kadłuba na bliskie wybuchy podwodne, odporność instalacji elektrycznej na wstrząsy... I bez takiej wiedzy (lub realnych opinii załóg okrętów w eksploatacji wojennej) trudno oceniać op.

      Co do wielkości okrętu. Rzeczywiście jest sporo większy od brytyjskiego typu U, i dość dokładnie odpowiada typowi S. Tak więc wydaje się, że do zadań ściśle "przybrzeżnych" (czyli wody europejskie) rozmiar okrętów U byłby wystarczający. Ja jednak uważam, że w sytuacji Niderlandów, lepiej jest zbudować okręty o szerszych możliwościach, czyli większe. A czy lepiej nie byłoby jeszcze je powiększyć (np. do rozmiaru typu VII), to dla mnie otwarta kwestia.

      1. tradycyjnie nie podoba mi się podwyższenie osłony kiosku (o część z okienkami) - to niepotrzebny hamulec przy pływaniu podwodnym.
      2. Wolę też układ 6 wt na dziobie dający realna szanse silnej salwy wobec wartościowego celu niż układ dzielony 4 (dziób) + 2 (na rufie).

      PS ..."Gür"... okręt ten zbudowali Hiszpanie w oparciu o projekt z ... Holandii..".
      Wydaje mi się, że istocie był to projekt niemiecki, stworzony w "zakonspirowanym" biurze projektowym w Holandii. Więc konstruktorów, którzy znali się na rzeczy.

      H_Babbock

      Usuń
    4. Odporność kadłuba na bliskie wybuchy jest pochodną dopuszczalnej głębokości zanurzenia operacyjnego. Solidnie zbudowany kadłub, umożliwiający dużą głębokość zanurzenia (dla okresu bezpośrednio poprzedzającego DWS jest to 100 m) to zarazem kadłub bardziej odporny na bliskie wybuchy.
      ŁK

      Usuń
    5. Do kolegi ŁK na komentarz z 21 kwietnia 2024 05:06.
      "[...] a niższą głębokość zanurzenia operacyjnego dyskretnie przemilczałeś." Skoro tego tiret nie zauważyłeś, to powtórzę: ma o 5% mniejszą operacyjną głębokość zanurzenia, lecz zabiera o 20% torped więcej.

      JKS

      Usuń
    6. Mea culpa! Nie zmienia to jednak, w żadnym względzie, mojej opinii na temat tych okrętów.
      ŁK

      Usuń
  2. Porównałem sobie powyższy projekt z U-bootami typów VIIA i VIIB, które były budowane w tym samym czasie i muszę przyznać, że nie odstaje od nich, pomimo większych rozmiarów. Można się przyczepić do mniejszego zasięgu, ale w sumie dramatu nie widzę. Tym bardziej, że jest trochę szybszy, co ma swoją cenę w zużyciu paliwa. Największym zdziwieniem jest dla mnie brak w legendzie odniesienia do doświadczeń biura IvS, które w praktyce było czołówką projektowania U-bootów w Niderlandach.
    Natomiast to, czy były zbyt duże na Morze Północne, czy nie, to najlepiej oprzeć się na doświadczeniach niemieckich początku II wojny, kiedy lotnictwo jeszcze nie rządziło totalnie na wodach europejskich. Nawet brytyjskie, większe od prezentowanych, okręty podwodne osiągały sukcesy...
    Peperon

    OdpowiedzUsuń