środa, 24 września 2025

Budowa kolumbijskich kutrów torpedowych typu BT-7 1934-1935 (6 jednostek)

Budowa kolumbijskich kutrów torpedowych typu BT-7 1934-1935 (6 jednostek)

Kutry te można uznać za rozwinięcie typu BT-4; są od nich nieco większe i silniej uzbrojone w broń maszynową, ale prędkość, zasięg i właściwości morskie są praktycznie identyczne. Jedyną istotną różnicą, jest konstrukcja wyrzutni torpedowych; na BT-4 były to burtowe zrzutnie, a na BT-7 są klasyczne wyrzutnie rurowe. W raporcie zostały zdefiniowane jako stałe, ale w rzeczywistości mają możliwość wychylenia na burty względem osi okrętu o kąt do +/- 9 st. (od przedstawionego na rysunku położenia); umożliwia to wystrzelenie torped bez kolizji z kadłubem, czy relingiem.
Po trzy jednostki budują stocznie Astillero Baranquilla i Astillero Naval No.2 w Guayaquil. Wszystkie dostawy zapewnił przemysł krajowy.
Opis techniczny.
Kadłub
Dość typowy dla jednostek tej klasy i tego okresu.
Napęd
Trzy silniki benzynowe GM/JSFM o mocy 500 KM każdy, w jednej maszynowni.
Prędkość marszową (21,00 w.) kuter osiąga na jednym silniku, pracującym na ok. 2/3 mocy nominalnej.
Do prędkości maksymalnej zastosowano współczynnik zwiększający 1,709.
Uzbrojenie
Na kutrze zamontowano:
- 1xIIx12,7/90 mm Browning/FNA M1921, przy elewacji 45o donośność pociskiem 0,03 kg wynosi 4200 m, a przy elewacji maksymalnej 85o donośność pionowa tym samym pociskiem wynosi 2800 m;
- 2xIx7,62 mm/80 Browning/FNA M1919, przy elewacji 45o donośność pociskiem 0,0098 kg wynosi 1500 m, a przy elewacji maksymalnej 85o donośność pionowa tym samym pociskiem wynosi 1000 m;
- 2xIxwt533 mm.
Inne
Zainstalowano dwie radiostacje, w tym jedną krótkofalową.

BT-7, Great Colombia motor torpedo boat laid down 1934, launched 1934, completed 1934 (engine 1934)

Displacement:
            32 t light; 33 t standard; 37 t normal; 41 t full load

Dimensions: Length (overall / waterline) x beam x draught (normal/deep)
            (83,80 ft / 81,69 ft) x 15,42 ft x (3,44 / 3,60 ft)
            (25,54 m / 24,90 m) x 4,70 m  x (1,05 / 1,10 m)

Armament:
      2 - 0,50" / 12,7 mm 90,0 cal guns - 0,07lbs / 0,03kg shells, 1 000 per gun
              Machine guns in deck mount, 1921 Model
              1 x Twin mount on centreline, aft deck aft
      2 - 0,30" / 7,6 mm 80,0 cal guns - 0,02lbs / 0,01kg shells, 1 000 per gun
              Machine guns in deck mounts, 1919 Model
              2 x Single mounts on sides, forward deck centre
      Weight of broadside 0 lbs / 0 kg
      Main Torpedoes
      2 - 21,0" / 533 mm, 18,83 ft / 5,74 m torpedoes - 1,288 t each, 2,576 t total
            In 2 sets of deck mounted carriage/fixed tubes

Machinery:
            Petrol internal combustion motors,
            Geared drive, 3 shafts, 1 500 shp / 1 119 Kw = 39,81 kts
            Range 240nm at 21,00 kts
            Bunker normal = 4 tons, at max displacement = 8 tons

Complement:
            6 - 9

Cost:
            £0,020 million / $0,080 million 

Distribution of weights at normal displacement:
            Armament: 3 tons, 9,4%
               - Guns: 0 tons, 0,7%
               - Weapons: 3 tons, 8,7%
            Machinery: 20 tons, 54,6%
            Hull, fittings & equipment: 8 tons, 22,0%
            Fuel, ammunition & stores: 5 tons, 13,9%
            Miscellaneous weights: 0 tons, 0,0%

Overall survivability and seakeeping ability:
            Survivability (Non-critical penetrating hits needed to sink ship):
              4 lbs / 1 Kg = 39,0 x 0,5 " / 13 mm shells or 0,1 torpedoes
            Stability (Unstable if below 1.00): 1,50
            Metacentric height 0,6 ft / 0,2 m
            Roll period: 8,3 seconds
            Steadiness      - As gun platform (Average = 50 %): 33 %
                                   - Recoil effect (Restricted arc if above 1.00): 0,00
            Seaboat quality  (Average = 1.00): 0,22

Hull form characteristics:
            Hull has a flush deck,
              a normal bow and large transom stern
            Block coefficient (normal/deep): 0,300 / 0,314
            Length to Beam Ratio: 5,30 : 1
            'Natural speed' for length: 11,42 kts
            Power going to wave formation at top speed: 82 %
            Trim (Max stability = 0, Max steadiness = 100): 100
            Bow angle (Positive = bow angles forward): 18,00 degrees
            Stern overhang: 0,00 ft / 0,00 m
            Freeboard (% = length of deck as a percentage of waterline length):
                                                                    Fore end,            Aft end
               - Forecastle:            26,00%,  6,50 ft / 1,98 m,  6,00 ft / 1,83 m
               - Forward deck:       24,00%,  6,00 ft / 1,83 m,  5,51 ft / 1,68 m
               - Aft deck:                38,00%,  5,51 ft / 1,68 m,  5,51 ft / 1,68 m
               - Quarter deck:        12,00%,  5,51 ft / 1,68 m,  5,51 ft / 1,68 m
               - Average freeboard:                      5,75 ft / 1,75 m
            Ship tends to be wet forward

Ship space, strength and comments:
            Space - Hull below water (magazines/engines, low = better): 179,5%
                        - Above water (accommodation/working, high = better): 125,2%
            Waterplane area: 769 Square feet or 71 Square metres
            Displacement factor (Displacement / loading): 43%
            Structure weight / hull surface area: 7 lbs/sq ft or 34 Kg/sq metre
            Hull strength (Relative):
                        - Cross-sectional: 0,25
                        - Longitudinal: 2,76
                        - Overall: 0,32
            Cramped machinery, storage, compartmentation space
            Excellent accommodation and workspace room
            Caution: Lacks seaworthiness - very limited seakeeping ability

BT-7 - BT-8 (1934)
BT-9 - BT-12 (1935) 

11 komentarzy:

  1. Napęd silnikami niskoprężnymi jest realistyczny dla tych małych okrętów. Czyżbyś zmienił w tej kwestii zdanie? Jeśli tak, to poczytuję to za wynik zaprzeszłej dyskusji i cieszę się! mam jedynie wątpliwości do rozwijania tej klasy okrętów, których użyteczność ogranicza się do obrony baz morskich (bo nie są zdatne do operacji na pełnych wodach oceanicznych!).
    ŁK

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Napęd kutrów silnikami benzynowymi jest w tym czasie standardem i moje osobiste preferencje muszą ustąpić przed przemożną siłą realiów.
      Oczywiście, kutry torpedowe są przeznaczone do działań na wodach przybrzeżnych, ale działania te nie muszą ograniczać się do obrony. Czyż potencjalny przeciwnik, czyli Chile, nie jest par excellence jednym, długim wybrzeżem?

      JKS


      Usuń
  2. Ja nie przypomina sobie ani jednego kutra torpedowego z DWS (i wcześniej) z ruchomymi wyrzutniami torped. Ale może któryś z Kolegów zna taki przykład?
    H_Babbock

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dopiero teraz zauważyłem owe "fixed tubes"! Też nie znam takich realnych przykładów.
      ŁK

      Usuń
    2. Również nie mogę przytoczyć żadnego realnego przykładu takiego rozwiązania, ale to nie wyklucza możliwości jego zastosowania. Technicznie jest to banalne; jeśli ja mogłem coś takiego wymyśleć, to tym bardziej specjaliści-okrętowcy. Na życzenie mogę to opisać dokładniej.

      JKS

      Usuń
    3. Moim zdaniem rzecz nie w technicznym rozwiązanie - bo obrotowe wyrzutnie torped na (większych) okrętach nawodnych to standard. Rzecz jest w ciężarze i konieczności wzmacniania kadłuba.
      Wyrzutnia stała może być podparta np stojakami z 4 "nóżkami". I pod każdą wyrzutnia np. 3 takie stojaki (z przodu, na środku i z tyłu). Czyli masa wyrzutni z torpedą (pewnie ponad 2 tony) rozłożona jest równomiernie na 12 punktów mocowania do kadłuba. Jest to rozwiązanie lekkie, stabilne, i ze względu na małe masy w każdym punkcie mocowania wzmocnienie kadłuba jest relatywnie małe.
      Wyrzutnia obrotowa podparta jest na jednym cokole obrotowym. Czyli cała mas w jednym punkcie i do tego taki cokół musi być bardzo solidny i głęboko osadzony w kadłubie. Na dużych okrętach (niszczyciele, krążowniki) to nie jest problem. Ale na małym ścigaczu to wymaga potężnego wzmocnienia kadłuba.
      H_Babbock

      Usuń
    4. Nieporozumienie, to nie jest typowa wyrzutnia obrotowa! Mamy tu dwie podpory; tylna ma możliwość obrotu w osi pionowej, a przednia możliwość ograniczonego ruchu w prawo/lewo po 9 st. łuku. Nie wymaga to "potężnego wzmocnienia kadłuba", wystarcza w zasadzie takie samo, jak przy wyrzutni nieruchomej. Tym bardziej, że wyrzutnie wraz z torpedą ważą tu ok. 1,5 (sama torpeda 1252 kg), a nie 2 tony.

      JKS

      Usuń
  3. Przyjemne dla oka jednostki, ruchowe wt to chyba amerykańskie ścigacze torpedowe posiadały, nie jestem wprawdzie pewien, ale ten okręt prezydenta późniejszego, hmm, muszę poczytać tamten opis, bo coś tam było o nastawianiu wyrzutni, karol flibustier

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Na zdjęciach widać, że na amerykańskich kutry stosowano zrzutnie boczne. Czyli zamocowane na stałe uchwyty, których górna część mogła być odchylana, i torpeda pod własnym ciężarem staczała się bokiem do wody. Rozwiązanie najlżejsze, ale najmniej dokładne w celowaniu.

      PS ad karol flibustier. Kolega kilka razy wspominał o swojej alternatywie floty polskiej. Czy jest miejsce, gdzie można by to przeczytać?

      H_Babbock

      Usuń
    2. Na amerykańskich kutrach typu "ELCO" stosowano dwa rozwiązania. Początkowo były to wyrzutnie rurowe Mk 18 dla torped 533 mm Mk 8. Później (od połowy 1943 roku), używano także torped 569 mm Mk 13, wodowanych z zrzutni bocznych (tzw. roll-off style torpedo launching racks) Mk 1. Na wspomnianym przez kolegę Karola Flibustiera kutrze "PT-109", były wyrzutnie rurowe Mk 18 dla torped 533 mm Mk 8. Rysunek (https://en.wikipedia.org/wiki/Patrol_torpedo_boat_PT-109#/media/File:PT-109_Design1943.jpeg) sugeruje możliwość zmiany położenia przedniej podpory wyrzutni, czyli tak, jak u mnie!

      JKS

      Usuń
    3. Koledze Karolowi Flibustierowi dziękuje za podpowiedź; wykorzystałem ją powyżej.

      JKS

      Usuń