Pokój!

Pokój!

Przygotowania.

W koreańskim porcie Pusan przedstawiciele sił zbrojnych Polski, Chin, Rosji i Japonii podpisali zawieszenie broni, obowiązujące na lądzie, morzu i w powietrzu od dnia 01.11.1944. Jednocześnie ustalono, że delegacje poszczególnych Mocarstw na konferencję pokojową będą liczyć nie mniej niż trzy i nie więcej niż pięć osób, nie licząc personelu pomocniczego. Obrady pokojowe toczyć się będą w siedzibie Wysokiego Komisarza dla Indochin Francuskich w Sajgonie.

Faza wstępna i negocjacje.

Konferencja rozpoczęła się od wzajemnego przedstawienia członków poszczególnych delegacji oraz wymiany listów uwierzytelniających. W pierwszym dniu obrad, delegacje Japonii i Syjamu wysłuchały warunków pokojowych Sprzymierzonych, po czym umożliwiono im wstępne i indywidualne ustosunkowanie się do nich. Delegacja syjamska wniosła o obniżenie kwoty reparacji z 2,2 mln ₤ do 2,0 mln i przedłużenie okresu spłat z lat 7 do 8.  Delegacja japońska przedstawiła następujące wnioski:

- obniżenie kwoty reparacji z 1000 mln ₤ do 650 mln i przedłużenie okresu spłat z lat 5 do 10;

- pozostawienie w składzie państwa japońskiego południowych Kuryli do wyspy Urup włącznie;

- utrzymanie przez Japonię eksterytorialnej strefy w Szanghaju;

- przekazanie jurysdykcji japońskiej wszystkich osób oskarżonych o zbrodnie wojenne.

Zarządzono dwudniową przerwę w obradach, aby delegacje mogły skonsultować się ze swoimi rządami.

Po wznowieniu obrad, Alianci przekazali delegacjom Japonii i Syjamu ostateczną - częściowo uwzględniającą powyższe wnioski - listę warunków pokojowych informując, iż nie będą one podlegać dalszym negocjacjom. Odrzucenie ich w całości lub w części, zmusi Sprzymierzonych do przerwania zawieszenia broni oraz kontynuowania wojny, aż do uzyskania bezwarunkowej kapitulacji Japonii i Syjamu. Wyznaczono termin końcowych spotkań z delegacjami Japonii i Syjamu na 22.11.1944, celem umożliwienia ostatecznej redakcji traktatów pokojowych oraz ewentualnych dodatkowych konsultacji pomiędzy delegacjami a ich rządami. W ww. dniu obydwa traktaty o niżej przedstawionej treści zostały podpisane.

Traktat z Syjamem.

Stronami Traktatu były Królestwo Polskie i Cesarstwo Chińskie z jednej strony oraz Królestwo Syjamu z drugiej. Oto główne artykuły traktatowe:

1.

Całą winę za zaistnienie stanu wojny pomiędzy Stronami ponosi Królestwo Syjamu, które w żaden sposób niesprowokowane, wypowiedziało wojnę pozostałym sygnatariuszom Traktatu, dołączając w ten sposób do agresywnych działań Cesarstwa Japonii.

2.

Królestwo Syjamu zachowuje suwerenność względem obszarów będących w jego posiadaniu w dniu 19.10.1942 roku, za wyjątkiem określonym w Artykule 3.

3.

Królestwo Syjamu przekazuje Królestwu Polskiemu w 99-letnią dzierżawę wyspę Puket (Phuket). Powyższa dzierżawa wygasa w dniu 21.11.2044 roku, jeżeli Królestwo Polskie nie zrzeknie się jej we wcześniejszym terminie.

4.

Królestwo Syjamu zapłaci w ciągu 7 lat reparacje wojenne w łącznej wysokości 2,1 mln ₤, z czego 1,4 mln przypada Królestwu Polskiemu, a 0,7 mln Cesarstwu Chińskiemu. Za zgodą Stron, reparacje mogą być uiszczane w towarach, wg cen z roku 1942.

5.

Wymiana jeńców wojennych oraz osób internowanych nastąpi w terminie 30 dni od daty podpisania niniejszego Traktatu.

6.

Obciąża się Królestwo Syjamu odpowiedzialnością za rozminowanie Zatoki Syjamskiej w ciągu 18 miesięcy od daty podpisania niniejszego traktatu. Po tym terminie, Królestwo Syjamu przyjmuje na siebie obowiązek odszkodowawczy za poniesione przez pozostałych sygnatariuszy Traktatu szkody w żegludze na międzynarodowych wodach Zatoki. Królestwo Polskie i Cesarstwo Chińskie może na mocy odrębnych porozumień, wypożyczyć odpłatnie w tym celu i na ten okres Królestwu Syjamu okręty trałowe, w rodzaju i ilości, jakie zostaną przez nie uznane za stosowne.

7.

Bez obopólnej zgody Królestwa Polskiego i Cesarstwa Chińskiego, Królestwo Syjamu nie udzieli jakiemukolwiek trzeciemu mocarstwu zgody, na zainstalowanie na jego terytorium baz wojskowych, morskich i lotniczych.

8.

Królestwo Syjamu udzieli Królestwu Polskiemu i Cesarstwu Chińskiemu bezterminowej klauzuli najwyższego uprzywilejowania w stosunkach handlowych.

9.

Traktat wchodzi w życie z dniem jego podpisania.

Traktat z Japonią.

Stronami Traktatu były Królestwo Polskie, Cesarstwo Chińskie i Imperium Rosyjskie z jednej strony oraz Cesarstwo Japonii z drugiej. Oto główne artykuły traktatowe:

1.

Całą winę za zaistnienie stanu wojny pomiędzy Stronami ponosi Cesarstwo Japonii, które zdradziecko, bez wypowiedzenia wojny zaatakowało terytoria i bazy będące własnością Cesarstwa Chińskiego i dzierżawami Królestwa Polskiego.

2.

Cesarstwo Japonii traci bez odszkodowania terytoria zagarnięte po dniu 01.08.1894 roku, jak to określono w artykułach 3-5.

3.

Cesarstwo Japonii zwraca Cesarstwu Chińskiemu Tajwan, Peskadory (Wyspy Rybackie), Półwysep Liaotuński wraz z Port Arthur (Ryojun, Lüshun), eksterytorialne terytorium w Szanghaju oraz wszystkie pozostałe chińskie terytoria zajęte po dniu 17.10.1942 roku.

4.

Cesarstwo Japonii zwraca Imperium Rosyjskiemu południową część Sachalinu oraz północną część Kuryli do wyspy Urup włącznie.

5.

Cesarstwo Japonii wycofa swoje wojska oraz administrację cywilną z Korei.

6.

Wyżej wymienione terytoria winny być ewakuowane przez Cesarstwo Japonii w terminie 30 dni od daty podpisania niniejszego Traktatu.

7.

Zarząd nad terytorium Korei przejmie Międzysojusznicza Komisja Kontroli (MKK), złożona z przedstawicieli Królestwa Polskiego, Cesarstwa Chińskiego i Imperium Rosyjskiego. Zarząd ten będzie sprawowany do czasu uzyskania przez naród koreański pełnej zdolności do samodzielnego bytu państwowego, lecz nie dłużej niż przez 5 lat od daty podpisania niniejszego Traktatu. Statut MKK zostanie przyjęty na mocy odrębnego porozumienia pomiędzy tworzącymi ją Mocarstwami.

8.

Cesarstwo Japonii zapłaci w ciągu 10 lat reparacje wojenne w łącznej wysokości 750 mln ₤, z czego na rzecz Królestwa Polskiego 325 mln, na rzecz Cesarstwa Chińskiego 400 mln i na rzecz Imperium Rosyjskiego 25 mln ₤. Za zgodą Stron, reparacje mogą być uiszczane w towarach, wg cen z roku 1942.

9.

Do czasu całkowitego uiszczenia reparacji, Strony uprawnione do ich otrzymania uzyskują prawo do okupacji części macierzystego terytorium Japonii, jak następuje:

- Królestwo Polskie wyspy Okinawa i Iwo-jima,

- Cesarstwo Chińskie Wyspy Sakishima,

- Imperium Rosyjskie wyspa Iturup.

Dopuszcza się możliwość wcześniejszego zakończenia okupacji ww. terytoriów, na mocy odrębnych porozumień.

10.

Strona japońska zwolni wszystkich jeńców wojennych oraz osoby internowane państw sprzymierzonych w terminie 30 dni od daty podpisania niniejszego Traktatu.

11.

Japońscy jeńcy wojenni oraz osoby internowane zostaną zwolnione w terminie 30 dni od daty wypełnienia przez Cesarstwo Japonii obowiązku ujętego w Artykule 10. Nie dotyczy to osób, na których ciążą oskarżenia o zbrodnie wojenne.

12.

Podejrzani o zbrodnie wojenne obywatele japońscy, którzy nie znajdują się w dniu podpisania niniejszego Traktatu w rękach Sprzymierzonych, będą podlegać jurysdykcji japońskiej.

13.

Obciąża się Cesarstwo Japonii obowiązkiem rozminowania wód międzynarodowych położonych w pasie 50 Mm od jego wybrzeży w ciągu 18 miesięcy od daty podpisania niniejszego traktatu. Po tym terminie, Cesarstwo Japonii przyjmuje na siebie obowiązek odszkodowawczy za poniesione przez pozostałych sygnatariuszy Traktatu szkody w żegludze na ww. wodach.

14.

Cesarstwo Japonii udzieli pozostałym sygnatariuszom Traktatu bezterminowej klauzuli najwyższego uprzywilejowania w stosunkach handlowych.

15.

Traktat wchodzi w życie z dniem jego podpisania.

Postanowienia końcowe.

Obydwa traktaty winne być ratyfikowane przez rządy ich sygnatariuszy w ciągu 3 miesięcy, niemniej brak ratyfikacji nie może unieważnić lub opóźnić realizacji postanowień traktatowych.