Budowa kolumbijskich kutrów rzecznych typu No 13 1928 (2 jednostki)
Dotychczas, za wyjątkiem Panamy,
Wenezuela była jedyną republiką związkową nieposiadającą okrętów rzecznych;
„zaniedbanie” to właśnie zostało naprawione.
Ponieważ aktualnie trudno sobie
wyobrazić konflikt zbrojny obejmujący swym zasięgiem sieć rzeczną Wenezueli,
zadania prezentowanych kutrów będą miały charakter głównie policyjny. Zasadniczo,
operować będą w dorzeczu Orinoko, nie wyklucza się jednak ich użycia na także jeziorze Maracaibo.
Sylwetka kutrów może być uznana za
dość pokraczną, ale przemytnikom, rabusiom ryb i innym rzecznym rzezimieszkom,
wcale nie będzie na ich widok do śmiechu.
Obydwa kutry zbudowała stocznia Astillero Baranquilla. Wszystkie główne dostawy
zapewnił przemysł krajowy.
Opis techniczny.
Kadłub
Drewniany na stalowym szkielecie. Za
wyjątkiem podziału wewnętrznego, identyczny do kadłubów kutrów typów No 5 i No 10.
Napęd
Dwa siniki diesla o mocy 60 KM każdy.
Do prędkości maksymalnej zastosowano
współczynnik zwiększający 1,67.
Uzbrojenie
Na okrętach zamontowano:
- 1xIx37/51
COW/FNA M1918, przy elewacji 45o
donośność pociskiem 0,65 kg wynosi 4100 m, a przy elewacji maksymalnej 85o
donośność pionowa tym samym pociskiem wynosi 2670 m;
- 1xIIx7,62
mm/80 Browning/FNA M1919, przy
elewacji 45o donośność pociskiem 0,0098 kg wynosi 1500 m, a
przy elewacji maksymalnej 85o donośność pionowa tym samym pociskiem
wynosi 1000 m.
Inne
Kutry zostały wyposażone w jedną
radiostację krótkiego zasięgu.
No 13, Great Colombia river craft laid down 1928, launched 1928, completed 1928 (engine 1928)
Displacement:
14 t light; 14 t
standard; 18 t normal; 20 t full load
Dimensions: Length (overall / waterline) x beam x draught (normal/deep)
(58,70 ft / 57,41 ft) x
11,48 ft x (1,97 / 2,17 ft)
(17,89 m / 17,50 m) x
3,50 m x (0,60 / 0,66 m)
Armament:
1 - 1,46" / 37,0 mm
51,0 cal gun - 1,43lbs / 0,65kg shells, 500 per gun
Anti-air gun in deck mount, 1918 Model
1 x Single mount on centreline, forward deck aft
2 - 0,30" / 7,6 mm 80,0
cal guns - 0,02lbs / 0,01kg shells, 2 000 per gun
Machine guns in deck mount, 1919 Model
1 x Single mount on centreline, aft deck aft
Weight of broadside 1 lbs /
1 kg
Armour:
- Gun armour: Face (max) Other gunhouse (avg) Barbette/hoist
(max)
Main: 0,31" / 8 mm - -
2nd: 0,24" / 6 mm - -
- Conning towers: Forward
0,31" / 8 mm, Aft 0,00" / 0 mm
Machinery:
Diesel Internal
combustion motors,
Geared drive, 2 shafts,
120 shp / 90 Kw = 20,18 kts
Range 1 650nm at
10,00 kts
Bunker normal = 3 tons,
at max displacement = 6 tons
Complement:
3 - 5
Cost:
£0,004 million / $0,018
million
Distribution of weights at normal displacement:
Armament: 1 tons, 3,5%
- Guns: 1 tons, 3,5%
Armour: 1 tons, 5,6%
- Armament: 1 tons, 5,3%
- Conning Tower: 0 tons, 0,3%
Machinery: 4 tons,
21,3%
Hull, fittings &
equipment: 8 tons, 47,5%
Fuel, ammunition &
stores: 4 tons, 22,2%
Miscellaneous weights: 0
tons, 0,0%
Overall survivability and seakeeping ability:
Survivability
(Non-critical penetrating hits needed to sink ship):
15 lbs / 7 Kg = 9,7 x 1,5 " / 37 mm
shells or 0,1 torpedoes
Stability (Unstable if
below 1.00): 1,03
Metacentric height 0,2
ft / 0,1 m
Roll period: 11,2
seconds
Steadiness - As gun platform (Average = 50 %): 58 %
-
Recoil effect (Restricted arc if above 1.00): 0,10
Seaboat quality (Average = 1.00): 0,61
Hull form characteristics:
Hull has a flush deck,
a normal bow and small transom stern
Block coefficient
(normal/deep): 0,475 / 0,493
Length to Beam Ratio:
5,00 : 1
'Natural speed' for
length: 8,46 kts
Power going to wave
formation at top speed: 68 %
Trim (Max stability =
0, Max steadiness = 100): 100
Bow angle (Positive =
bow angles forward): 14,40 degrees
Stern overhang: 0,00 ft
/ 0,00 m
Freeboard (% = length
of deck as a percentage of waterline length):
Fore
end, Aft end
- Forecastle: 25,00%, 5,02 ft /
1,53 m, 4,00 ft / 1,22 m
- Forward deck: 27,00%, 4,00 ft / 1,22
m, 3,51 ft / 1,07 m
- Aft deck: 27,00%, 3,51 ft / 1,07 m, 3,51 ft / 1,07 m
- Quarter deck: 21,00%, 3,51 ft / 1,07
m, 3,51 ft / 1,07 m
- Average freeboard: 3,80 ft / 1,16 m
Ship tends to be wet
forward
Ship space, strength and comments:
Space - Hull below water (magazines/engines, low =
better): 80,4%
- Above
water (accommodation/working, high = better): 101,4%
Waterplane Area: 440
Square feet or 41 Square metres
Displacement factor (Displacement
/ loading): 175%
Structure weight / hull
surface area: 14 lbs/sq ft or 69 Kg/sq metre
Hull strength
(Relative):
-
Cross-sectional: 0,88
-
Longitudinal: 3,94
- Overall:
1,02
Excellent machinery,
storage, compartmentation space
Adequate accommodation
and workspace room
Caution: Lacks
seaworthiness - very limited seakeeping ability
No 13 (1928)
No 14 (1928)
I pomyśleć, że niegdyś odżegnywałeś się od floty "Wodnika Szuwarka", która teraz gości w co drugim poście! :)
OdpowiedzUsuńŁK
Ale jak dożyję do następnego cyklu, to znowu mogę "armadę słodkich wód" zignorować.
UsuńJKS
Bardzo praktyczne okręty, jak widzę pomieszczenia załogi w części dziobowej, no i ta armata, to siła sama w sobie, bo tak niewielkim jednostkom dawano często tylko karabiny, fajna koncepcja, pozdrawiam karol flibustier
OdpowiedzUsuńA teraz bardziej na poważnie. Zadziwiające dla mnie jest silne uzbrojenie jednostki, znacznie wykraczające poza przypisany im charakter "policyjny". Myślę, że jednak udziału okrętu (w charakterze jednostki bojowej) w jakimś konflikcie zbrojnym nie można wykluczyć. A wtedy automatyczne działko 37 mm jest jak najbardziej uzasadnione.
OdpowiedzUsuńŁK
Działko 37 mm może być twardym argumentem na piratów i przemytników posiadających działka 20 mm lub wkm-y 12,7 mm.
UsuńZ drugiej strony patrząc to trochę dziwnie wygląda rozwój sił morskich i rzecznych Wielkiej Kolumbii. Zamiast jednej spójnej polityki rządu federalnego mamy budowę sił rzecznych przez poszczególne republiki składowe i to w ilościach aptecznych. Według mnie kutrów typu 13 powinno być co najmniej 6 sztuk na Orinoko i jezioro Maracaibo.
Peperon
Hmm, to BARDZO twardy argument, ale niech tak będzie...
UsuńŁK
Warunki geograficzne Wielkiej Kolumbii są takie, że sieć rzeczna należy do różnych dorzeczy, a nawet zlewisk. Np. działań w dorzeczach Orinoko i Amazonki nie da się prowadzić wspólnie, bo dorzecza te nie posiadają żeglownego połączenia. W zasadzie, możliwa jest jedynie współpraca flotylli Peru i Kolumbii (może jeszcze Ekwadoru). Stąd, w czasie pokoju każda republika związkowa zarządza swoimi siłami rzecznymi samodzielnie. W czasie wojny przewiduje się bliższą współpracę tych sił, ale tylko tam, gdzie jest to geograficznie możliwe.
UsuńJKS
Ja rozumiem uwarunkowania geograficzne. Można przecież zdecydować o dłuższej serii jednego typu kutrów rzecznych dla wszystkich flotylli. Nie dość, że budowa byłaby szybsza, to na dodatek unifikacja wyposażenia i uzbrojenia ułatwiłaby logistykę po ewentualnych relokacjach. Inny zysk, to byłby na czasie ich wprowadzenia do służby. Na razie najdłuższą serią jednostek rzecznych była piątka kutrów typu 5. Dlaczego Wenezuela zbudowała tylko 2 ?
UsuńPeperon
Powody mogą być co najmniej dwa: brak konieczności posiadania większej ilości i ograniczenia budżetowe. Najczęściej powody te są powiązane na zasadzie; koniecznie potrzebuję trzech par butów, gdybym miał więcej pieniędzy, to może kupiłbym sześć, ale przy tych środkach, te trzy wystarczą.
UsuńJKS
I jeszcze jedna rzecz. "Można przecież zdecydować o dłuższej serii jednego typu kutrów rzecznych dla wszystkich flotylli" Nie bardzo. Prawdopodobieństwo, że w czasie wojny, na terenie danej republiki będą na śródlądziu prowadzone działania bojowe jest mocno zróżnicowane. Od dużego (Peru, Kolumbia, Boliwia), poprzez małe (Ekwador) do praktycznie żadnego (Panama. Wenezuela). Różne jest też zagrożenie przemytem i ogólnie przestępczością. Stąd potrzeba różnego typu kutrów; szybkich i mocno opancerzonych do rozpoznania bojowego, wolniejszych i słabiej opancerzonych do patrolowania i służby "porządkowej" itd. Każda republika potrzebuje takiego typu, jaki w jej warunkach będzie najprzydatniejszy.
UsuńJKS
Dobra i skuteczna koncepcja, karol flibustier
Usuń