Budowa kolumbijskich kutrów desantowych typu BD-1 1937-1938 (12 jednostek)

Budowa kolumbijskich kutrów desantowych typu BD-1 1937-1938 (12 jednostek)

Po utworzeniu Dowództwa Piechoty Morskiej (CCM), zaistniała potrzeba zapewnienia tej formacji odpowiedniego taboru pływającego. Pierwszym krokiem na tej drodze, była przebudowa transportowca Rimac na okręt desantowy (patrz post z 29.10.2025). Następnym, jest budowa prezentowanych tu kutrów desantowych.

Są to jednostki przeznaczone przede wszystkim do wyrzucenia na nieprzyjacielski, nieurządzony brzeg pierwszego rzutu desantu. Rzut ten może się składać z kilku fal; w pierwszej uczestniczą wszystkie, będące lokalnie do dyspozycji kutry, a w następnych te, które są nadal sprawne, po użyciu w poprzedniej fali. Jeżeli po wyładowaniu całego pierwszego rzutu jeszcze coś zdolnego do działań zostanie, może być użyte w dalszych etapach operacji desantowej. Załadunek kutrów może być realizowany we własnym porcie lub przystani, jeżeli ich odległość morska od miejsca desantu nie przekracza 150 Mm. W przeciwnym wypadku, załadunek odbywa się na morzu z transportowców lub dużych okrętów desantowych (np. General de San Martin).

Zdolność przewozowa kutrów typu BD-1 to:

- do 51 żołnierzy z pełnym wyposażeniem, lub

- do 9,2 t ładunku.

Na ładunek może składać się uzbrojenie (moździerze do 81 mm; artyleria małokalibrowa do 37 mm i lekka 75 mm z lekkimi ciągnikami gąsienicowymi), pojazdy (lekkie czołgi o masie 5,6 lub 7,0 t; tankietki o masie 2,7 t; samochody pancerne o masie 4,3 lub 6,7 t; terenowe samochody półciężarowe), amunicja, sprzęt saperski i kwatermistrzowski oraz zaopatrzenie (żywność, woda pitna, paliwo w beczkach, medykamenty). Możliwe są różne kombinacje, np. 38 żołnierzy i do 5,4 t ładunku.

Wszystkie kutry buduje stocznia Astillero Naval No.2 w Guayaquil. Komplet dostaw zapewnił przemysł krajowy.

Opis techniczny.

Kadłub

Typowy dla małych jednostek desantowych.

Napęd

Silnik diesla GM/JSFM o mocy 90 KM.

Do prędkości maksymalnej, ze względu na niekorzystny kształt dziobu, zastosowano współczynnik zmniejszający -1,232.

Uzbrojenie

Zamontowano:

- 1xIx12,7 mm/90 Browning/FNA M1921, przy elewacji 45^o donośność pociskiem 0,03 kg wynosi 4200 m, a przy elewacji maksymalnej 85^o donośność pionowa tym samym pociskiem wynosi 2800 m.

Inne

Kuter wyposażono w radiostację krótkofalową bliskiego zasięgu. 

BD-1, Great Colombia landing craft laid down 1937, launched 1937, completed 1937 (engine 1937)

Displacement:

            9 t light; 9 t standard; 19 t normal; 20 t full load

Dimensions: Length (overall / waterline) x beam x draught (normal/deep)

            (50,58 ft / 46,59 ft) x 12,50 ft x (3,02 / 3,05 ft)

            (15,42 m / 14,20 m) x 3,81 m  x (0,92 / 0,93 m)

Armament:

      1 - 0,50" / 12,7 mm 90,0 cal gun - 0,07lbs / 0,03kg shells, 1 500 per gun

              Machine gun in deck mount, 1921 Model

              1 x Single mount on sides, aft deck aft

      Weight of broadside 0 lbs / 0 kg

Machinery:

            Diesel Internal combustion motors,

            Geared drive, 1 shaft, 90 shp / 67 Kw = 8,64 kts

            Range 430nm at 7,00 kts

            Bunker normal = 0,6 tons, at max displacement = 1 tons

Complement:

            2 - 4

Cost:

            £0,006 million / $0,023 million

Distribution of weights at normal displacement:

            Armament: 0 tons, 0,5%

               - Guns: 0 tons, 0,5%

            Machinery: 3 tons, 12,9%

            Hull, fittings & equipment: 7 tons, 35,1%

            Fuel, ammunition & stores: 1 tons, 4,3%

            Miscellaneous weights: 9 tons, 47,2%

               - Hull below water: 8 tons

               - On freeboard deck: 1 tons

Overall survivability and seakeeping ability:

            Survivability (Non-critical penetrating hits needed to sink ship):

              6 lbs / 3 Kg = 87,7 x 0,5 " / 13 mm shells or 0,1 torpedoes

            Stability (Unstable if below 1.00): 1,49

            Metacentric height 0,4 ft / 0,1 m

            Roll period: 7,9 seconds

            Steadiness      - As gun platform (Average = 50 %): 68 %

                                   - Recoil effect (Restricted arc if above 1.00): 0,00

            Seaboat quality  (Average = 1.00): 0,80

Hull form characteristics:

            Hull has a flush deck,

              a normal bow and small transom stern

            Block coefficient (normal/deep): 0,388 / 0,390

            Length to Beam Ratio: 3,73 : 1

            'Natural speed' for length: 7,88 kts

            Power going to wave formation at top speed: 70 %

            Trim (Max stability = 0, Max steadiness = 100): 85

            Bow angle (Positive = bow angles forward): 41,60 degrees

            Stern overhang: 0,00 ft / 0,00 m

            Freeboard (% = length of deck as a percentage of waterline length):

                                                                    Fore end,            Aft end

               - Forecastle:            15,00%,  4,49 ft / 1,37 m,  3,51 ft / 1,07 m

               - Forward deck:       27,00%,  3,51 ft / 1,07 m,  3,51 ft / 1,07 m

               - Aft deck:                27,00%,  3,51 ft / 1,07 m,  3,51 ft / 1,07 m

               - Quarter deck:        31,00%,  3,51 ft / 1,07 m,  3,51 ft / 1,07 m

               - Average freeboard:                      3,57 ft / 1,09 m

            Ship tends to be wet forward

Ship space, strength and comments:

            Space - Hull below water (magazines/engines, low = better): 91,0%

                        - Above water (accommodation/working, high = better): 60,8%

            Waterplane Area: 364 Square feet or 34 Square metres

            Displacement factor (Displacement / loading): 133%

            Structure weight / hull surface area: 13 lbs/sq ft or 65 Kg/sq metre

            Hull strength (Relative):

                        - Cross-sectional: 0,84

                        - Longitudinal: 6,00

                        - Overall: 1,02

            Adequate machinery, storage, compartmentation space

            Cramped accommodation and workspace room

            Poor seaboat, wet and uncomfortable, reduced performance in heavy weather

BD-1 - BD-6 (1937)

BD-7 - BD-12 (1938)

BIULETYN INFORMACYJNY NR 35/2/1936

                BIULETYN INFORMACYJNY NR 35/2/1936

Okręty

Oddano do służby  dwa kutry patrolowe typu Cauca.

Rozpoczęto budowę  okrętu warsztatowo-ratowniczego typu Herón.

Trwa budowa:

- pancernika typu Unidad,

- zbiornikowca floty typu Chimborazo,

- transportowca wojska typu MS (nazwa robocza),

- holownika pełnomorskiego typu Titán.

Zakończono przebudowę:

- kanonierki typu Almirante Lezo (post z dnia 25.10.2025),

- transportowca typu Rimac (post z dnia 29.10.2025).

Aktualnie, w skład floty kolumbijskiej (morskiej) wchodzą:

- 2 małe pancerniki,

- 1 monitor,

- 2 krążowniki ciężkie,

- 4 krążowniki lekkie,

- 9 niszczycieli,

- 6 torpedowców,

- 10 okrętów podwodnych,

- 4 kanonierki,

- 12 kutrów torpedowych,

- 8 patrolowców,

- 14 kutrów patrolowych,

- 7 ścigaczy okrętów podwodnych,

- 2 stawiacze min,

- 8 trałowców,

- 6 kutrów trałowe,

- 1 szturmowy transportowiec desantowy,

- 1 transportowiec wodnosamolotów,

- 2 transportowce wojska,

- 2 okręty-bazy,

- 1 zaopatrzeniowiec,

- 1 zbiornikowiec floty,

- 1 okręt warsztatowy,

- 3 okręty hydrograficzne,

- 1 holownik pełnomorski,

- 1 okręt szkolny.

Komponent rzeczny floty składa się z:

- 1 monitora,

- 2 pływających baterii artyleryjskich,

- 5 kanonierek,

- 15 kutrów,

- 2 stawiaczy min,

- 2 trałowców,

- 4 kutrów desantowych,

- 6 ślizgaczy,

- 1 okrętu dowodzenia,

- 1 transportowca wojska,

- 1 zaopatrzeniowca,

- 2 holowników.

Uzbrojenie

Zakupiono w USA, za uwzględniającą 18% rabatu kwotę zakupu $687 600, 9 dział 254 mm L/40 M1904. Transakcja obejmuje również 7 luf zapasowych oraz 3840 jednostek ognia (pociski + ładunki miotające). Zakupione działa są przeznaczone dla artylerii nadbrzeżnej (5 szt.) oraz planowanych monitorów (4 szt.). Ww. kwota dotyczy wyłącznie dział dla artylerii nadbrzeżnej; koszt dział dla monitorów zostanie wliczony w koszty ich budowy. Rozpoczęto projektowanie dla tych dział nowych stanowisk wieżowych, o znacznie zwiększonej elewacji oraz ciężkich pocisków burzących o masie circa 298 kg.

W zakładach Herreria de Maracaibo, rozpoczęto licencyjną produkcję dział Bethlehem Steel 152 mm L/53 M1920.

Od roku 1934, zakłady spółki Grupo BS/Breca w Callao produkują na licencji Renault tankietki, będące modyfikacją brytyjskiej konstrukcji Carden-Loyd. Dotychczas wytwarzane były dwa modele:

- UE, nieuzbrojony ciągnik artyleryjski dla lekkiej artylerii;

- UE1 wersja uzbrojona w km, stanowiąca wyposażenie szwadronów tankietek w niektórych brygadach kawalerii oraz batalionu rozpoznawczego Dywizji Gwardii Federalnej.

Ponieważ tankietki te były używane wyłącznie w wojskach lądowych, wcześniej o tym nie pisałem; teraz sytuacja się zmieniła. Otóż podjęto decyzję o wyposażeniu w nie związków i oddziałów piechoty morskiej. Mianowicie, w każdym batalionie piechoty morskiej ma być 9 ciągników UE2 (wersja rozwojowa UE) oraz 3 w wersji uzbrojonej UE1. Dodatkowo każda brygada będzie posiadać 6 ciągników UE2.

Pozostałe wiadomości

Dowództwo Piechoty Morskiej (Comando del Cuerpo de Marines, CCM), przedstawiło docelowy na rok 1938 plan rozwoju sił piechoty morskiej. Zakłada się sformowanie w tym okresie 3 brygad oraz 3 samodzielnych batalionów i 1 samodzielnej kompanii. Łączna liczebność tego rodzaju wojsk ma w 1938 roku osiągnąć stan ok. 13 500 żołnierzy. Istnieje jednak realne ryzyko, że za rozwojem komponentu lądowego CCM, nie nadąży budownictwo odpowiednich jednostek morskich i w razie konfliktu, część sił piechoty morskiej będzie musiała być użyta jako zwykła piechota.

Budżet

Rok budżetowy 1936 zamknął się nadwyżką w wysokości $31 395, o kwotę tę zostanie zwiększony budżet na rok następny.

Przebudowa kolumbijskiego statku pasażersko-towarowego Rimac na szturmowy transportowiec desantowy typu General de San Martin 1936 (1 jednostka)

Przebudowa kolumbijskiego statku pasażersko-towarowego Rimac na szturmowy transportowiec desantowy typu General de San Martin 1936 (1 jednostka)

Pasażersko-towarowy parowiec Rhakotis rozpoczął swoją bogatą historię 21 kwietnia 1907 roku, kiedy to hamburska stocznia Blohm & Voss zakończyła jego budowę i przekazała go liniom żeglugowym Kosmos Line. W służbie na linii Kosmos, pływał głównie pomiędzy Hamburgiem a krajami Ameryki Południowej. Pasażerów woził niewielu, głównymi ładunkami były importowane przez Niemcy saletra, cyna i zboże. Po wybuchu IWS. Rhakotis został detaszowany do współpracy z Eskadrą Azjatycką wiceadmirała von Spee, jako tajny zaopatrzeniowiec. 12 listopada 1914 roku naruszył neutralność Chile, opuszczając port w Valparaiso z potajemnie załadowanym zaopatrzeniem dla Eskadry von Spee. Po dołączeniu do niej 17 listopada, przejął z krążownika SMS Dresden brytyjskich marynarzy, z zatopionego przez ten krążownik dzień wcześniej węglowca North Wales. 14 grudnia Rhakotis zawinął do peruwiańskiego portu Callao, gdzie po wyokrętowaniu brytyjskich marynarzy, został internowany. We wrześniu 1917 roku, działając na podstawie informacji, że niemieckie statki internowane na wodach peruwiańskich, w tym Rhakotis, są sabotowane przez załogi, aby zapobiec ich ewentualnemu wykorzystaniu przez siły alianckie, peruwiańskie wojsko objęło statki uzbrojoną strażą. W rezultacie tego posunięcia, Peru i Niemcy zerwały stosunki dyplomatyczne kilka dni później. 

Związane z wojną okoliczności, pozbawiły Peru tonażu niezbędnego do utrzymania handlu przybrzeżnego i międzynarodowego, więc w 1918 roku rząd peruwiański postanowił przejąć i wykorzystać niemieckie statki internowane w peruwiańskich portach jako środek tymczasowy. Jednakże brak wymaganych kapitałów oraz odpowiedniej infrastruktury remontowej, skłonił rząd Peru do wyczarterowania internowanych statków Stanom Zjednoczonym. Wśród tych jednostek znalazł się także Rhakotis; został on odholowany do Balboa (w Strefie Kanału Panamskiego) celem wykonania remontu, w trakcie którego wojna się zakończyła. W tej sytuacji, United States Shipping Board (USSB) podjął decyzję o przystosowaniu, przemianowanego na Eten ex-Rhakotisa, na transportowiec wojska, służący do przewozu wracających z Francji amerykańskich żołnierzy. Adaptacja w stoczni W. & A. Fletcher Co. w Hoboken, trwała od kwietnia do maja 1919 roku. W jej trakcie, jednostka została przejęta przez US Navy pod nazwą USS Eten. Po ukończeniu dwóch rejsów USA - Francja - USA (przewieziono łącznie 3296 żołnierzy), transportowiec wrócił do służby cywilnej, wyczarterowany przez United States & Australia Line. W latach 1919-21 odbył kilka podróży na trasie Nowy Jork - Afryka Południowa, ciesząc się bardzo dobrą opinią pasażerów. Australijski dziennik Daily Commercial News and Shipping List opisał Eten jako „[…]doskonały typ statku pasażerskiego i towarowego. Jest on bardzo komfortowo wyposażony pod każdym względem. Kabiny są przestronne, a salon, palarnia i inne pomieszczenia wypoczynkowe sugerują, że statek został pierwotnie zaprojektowany do handlu w tropikach” Armator rozważał zwiększenie ilości miejsc pasażerskich, i odkupienie statku od Peru, ale finalnie z tego zrezygnował. Powodem była niska realna prędkość statku (ok. 12 w.), coraz bardziej odbiegająca in minus od liniowców konkurencji. W listopadzie 1920 roku, odkryto w jednej z kabin pasażerskich ukrytą radiostację o zasięgu ok. 1000 mil. Oznaczało to, że niemiecka załoga internowanego Rhakotisa, dzięki niedopatrzeniu peruwiańskich strażników, miała możliwość zakazanego przepisami o internowaniu kontaktu ze światem zewnętrznym, w tym niemieckimi rajderami. W roku 1922, statek został przez United States & Australia Line zwrócony USSB, a następnie rządowi peruwiańskiemu. 

W Peru, do roku 1934, pod nową nazwą Rimac, służył armatorowi Cia Peruana de Vapores y Dique del Callao, znanemu również jako Peruvian Line. W styczniu 1926 roku, w okresie napiętych stosunków między Peru a Chile, grupa 36 obywateli Peru, którzy przybyli na pokładzie Rimaca do Tacny w Peru – wówczas pod kontrolą chilijską – została zaatakowana przez chilijski tłum. W wyniku starcia wielu Peruwiańczyków zostało rannych. W czasie zamachu stanu z 1931 roku, Rimac transportował wojska wierne reżimowi wojskowemu Luisa Miguela Sáncheza Cerro. W roku 1934, statek został przejęty przez peruwiańską MW, w której służył jako transportowiec wojska do roku 1948. W latach 1948-50 był własnością rządu peruwiańskiego. W roku 1950 został przekazany peruwiańskiemu Ministerstwu Marynarki, ale w charakterze pomocniczej jednostki cywilnej. O jego aktywności po roku 1948 nic nie wiadomo Złomowany w Sakai (Japonia) w roku 1959.

Początek naszej alternatywnej historii to 14 grudnia 1917 roku. Rhakotis został wtedy internowany, ale nie przez Peru, lecz Wielką Kolumbię. Dalsze dzieje jednostki w latach 1917-32, są zgodne z realną historią. Realne wydarzenie ze stycznia roku 1926 (patrz wyżej), w Wielkiej Kolumbii są pamiętane jako „masakra w Tacnie” i traktowane jako zniewaga wymagająca pomsty. W roku 1932, korzystając ze spadku cen (Wielki Kryzys), Admiralicja zakupiła Rimaca za kwotę $168 788 (praktycznie po cenie złomu), z zamiarem przebudowania go na transportowiec wojska. Kryzys finansowy i związane z nim ograniczenia budżetowe zmusiły Admiralicję do chwilowego odłożenia tych planów. W roku 1934, z uwagi na poprawiające się warunki finansowe, powrócono do nich, jednakże z częściową zmianą docelowego przeznaczenia okrętu oraz jego nazwy (General de San Martin).

Zgodnie z nową koncepcją, miał to być transportowiec wsparcia i zaopatrzenia desantu. Występujące w nazwie klasy słowo „szturmowy” może być trochę mylące. Okręt ten samodzielnie niczego nie „szturmuje” i wchodzi do akcji dopiero po uchwyceniu przyczółka przez inne siły własne. Wyjaśnijmy teraz, występujące w związku z tą jednostką, pojęcia „wsparcie” i „zaopatrzenie” Wsparcie jest realizowane na dwa sposoby; ogniem artylerii pokładowej (w tym plot) oraz możliwością wyładowania na opanowany już przyczółek dodatkowych sił (770 żołnierzy z pełnym wyposażeniem i ciężką bronią piechoty). Zaopatrzenie, to zdolność do przewozu i wyładowania na przyczółek do 6540 t ładunku (uzbrojenie, sprzęt, amunicja, paliwo (benzyna i olej napędowy), żywność i woda pitna, medykamenty, wyposażenie kwatermistrzowskie itp.). Istnieje także możliwość ewakuacji z przyczółka ciężej rannych oraz udzielenia im pomocy w formie podstawowych zabiegów i operacji chirurgicznych. Dodatkowo, z uwagi na rozbudowany system łączności oraz obszerne pomieszczenia pomostu, okręt może pełnić funkcję dowodzenia desantem. Dla realizacji powyższych zadań przewidziano:

- 8 łodzi desantowych o zdolności przewozowej do 38 żołnierzy lub do 3,6 t ładunku każda (w tym np. moździerze 60 lub 81 mm, działka piechoty, ppanc lub plot 37 mm, lekkie haubice 75 mm, tankietki 2,7 t);

-  dwa żurawie o nośności 12 t i dwa o nośności 4 t;

- szpital okrętowy z salą operacyjną, ambulatorium oraz izbą chorych na 60 osób.

Projekt przebudowy opracowano w okresie grudzień 1934 - maj 1935 roku. Prace modernizacyjne rozpoczęły się w maju 1935 roku i trwały do września 1936 roku. Wykonała je stocznia Astillero Naval No.1 w Callao. Wszystkie dostawy zapewnił przemysł krajowy.

Opis techniczny przebudowy.

Kadłub

Zewnętrznie bez większych zmian. Przedłużono pokład dziobowy (forecastle) oraz zlikwidowano miejscowo występujące nadburcia (falszburty). Częściowo zmieniono podział wewnętrzny.

Napęd

Istniejący zdemontowano w całości. W jego miejsce zainstalowano dwa silniki diesla SS o mocy 3200 KM każdy w dwu maszynowniach.

Uzbrojenie

Bezpośrednio przed przebudową brak. Zamontowano:

- 2xIIx127 mm/51 BS/HM M1931, przy elewacji maksymalnej 35^o donośność pociskiem AP 22,70 kg wynosi 19480 m;

- 4xIIx37 mm/51 COW/FNA M1918, przy elewacji 45^o donośność pociskiem 0,65 kg wynosi 4100 m, a przy elewacji maksymalnej 85^o donośność pionowa tym samym pociskiem wynosi 2670 m;

- 6xIIx12,7 mm/90 Browning/FNA M1921, przy elewacji 45^o donośność pociskiem 0,03 kg wynosi 4200 m, a przy elewacji maksymalnej 85^o donośność pionowa tym samym pociskiem wynosi 2800 m.

Do kierowania ogniem zamontowano dalocelownik optyczny o bazie 4,1 m.

Inne

Nadbudówki, maszty i komin przebudowano w całości.

Zainstalowano 8 radiostacji, w tym dwie krótkofalowe oraz radionamiernik.

W wyniku przebudowy:

- moc napędu wzrosła z 3162 do 6400 KM;

- prędkość maksymalna wzrosła z 14,00 do 15,50 w;

- zasięg wzrósł z 11000 Mm przy ? w, do 10600 Mm przy 13 w.

Koszt przebudowy wyniósł 42,3% wartości porównywalnego okrętu nowego. 

General de San Martin, Great Colombia atack landing ship laid down 1906, launched 1907, completed 1907, refit 1919, 1919, rebuilt 1936 (engine 1935)

Displacement:

            9 140 t light; 9 393 t standard; 10 353 t normal; 11 121 t full load

Dimensions: Length (overall / waterline) x beam x draught (normal/deep)

            (434,90 ft / 416,01 ft) x 53,31 ft x (24,02 / 25,55 ft)

            (132,56 m / 126,80 m) x 16,25 m  x (7,32 / 7,79 m)

Armament:

      4 - 5,00" / 127 mm 51,0 cal guns - 50,04lbs / 22,70kg shells, 250 per gun

              Quick firing guns in deck and hoist mounts, 1910 Model

              2 x Twin mounts on centreline ends, evenly spread

      8 - 1,46" / 37,0 mm 51,0 cal guns - 1,43lbs / 0,65kg shells, 2 500 per gun

              Anti-air guns in deck mounts, 1918 Model

              2 x Twin mounts on sides, aft deck aft

                        2 raised mounts - superfiring

              2 x Twin mounts on sides, forward deck aft

      12 - 0,50" / 12,7 mm 90,0 cal guns - 0,07lbs / 0,03kg shells, 5 000 per gun

              Machine guns in deck mounts, 1921 Model

              2 x Twin mounts on sides, aft deck aft

                        2 raised mounts

              4 x Twin mounts on sides, aft deck forward

                        4 double raised mounts

      Weight of broadside 206 lbs / 94 kg

Machinery:

            Diesel Internal combustion motors,

            Geared drive, 2 shafts, 6 400 shp / 4 774 Kw = 15,50 kts

            Range 10 600nm at 13,00 kts

            Bunker normal 960 tons, at max displacement = 1 728 tons

Complement:

            257 - 334

Cost:

            £0,645 million / $2 576 million

Distribution of weights at normal displacement:

            Armament: 70 tons, 0,7%

               - Guns: 70 tons, 0,7%

            Machinery: 182 tons, 1,8%

            Hull, fittings & equipment: 2 129 tons, 20,6%

            Fuel, ammunition & stores: 1 213 tons, 11,7%

            Miscellaneous weights: 6 760 tons, 65,3%

               - Hull below water: 4 444 tons

               - Hull above water: 2 224 tons

               - On freeboard deck: 76 tons

               - Above deck: 16 tons

Overall survivability and seakeeping ability:

            Survivability (Non-critical penetrating hits needed to sink ship):

              8 054 lbs / 3 654 Kg = 128,9 x 5,0 " / 127 mm shells or 1,5 torpedoes

            Stability (Unstable if below 1.00): 1,43

            Metacentric height 3,6 ft / 1,1 m

            Roll period: 11,7 seconds

            Steadiness      - As gun platform (Average = 50 %): 70 %

                                   - Recoil effect (Restricted arc if above 1.00): 0,05

            Seaboat quality  (Average = 1.00): 2,00

Hull form characteristics:

            Hull has raised forecastle, rise aft of midbreak,

              a normal bow and a round stern

            Block coefficient (normal/deep): 0,680 / 0,687

            Length to Beam Ratio: 7,80 : 1

            'Natural speed' for length: 20,40 kts

            Power going to wave formation at top speed: 36 %

            Trim (Max stability = 0, Max steadiness = 100): 35

            Bow angle (Positive = bow angles forward): 3,50 degrees

            Stern overhang: 17,39 ft / 5,30 m

            Freeboard (% = length of deck as a percentage of waterline length):

                                                                     Fore end,              Aft end

               - Forecastle:            18,00%,  24,61 ft / 7,50 m,  20,67 ft / 6,30 m

               - Forward deck:       23,00%,  14,44 ft / 4,40 m,  11,48 ft / 3,50 m

               - Aft deck:                55,00%,  15,42 ft / 4,70 m,  17,06 ft / 5,20 m

               - Quarter deck:          4,00%,  17,06 ft / 5,20 m,  18,70 ft / 5,70 m

               - Average freeboard:                      16,63 ft / 5,07 m

Ship space, strength and comments:

            Space - Hull below water (magazines/engines, low = better): 79,1%

                        - Above water (accommodation/working, high = better): 99,0%

            Waterplane Area: 17 465 Square feet or 1 623 Square metres

            Displacement factor (Displacement / loading): 140%

            Structure weight / hull surface area: 76 lbs/sq ft or 373 Kg/sq metre

            Hull strength (Relative):

                        - Cross-sectional: 0,97

                        - Longitudinal: 1,69

                        - Overall: 1,02

            Excellent machinery, storage, compartmentation space

            Adequate accommodation and workspace room

            Ship has slow, easy roll, a good, steady gun platform

            Excellent seaboat, comfortable, can fire her guns in the heaviest weather

Modernizacja kolumbijskiej kanonierki typu Almirante Lezo 1936 (1 jednostka)

Modernizacja kolumbijskiej kanonierki typu Almirante Lezo 1936 (1 jednostka)

Kanonierkę (czasami klasyfikowaną jako torpedową, a nawet mały, nieopancerzony krążownik) zbudowała stocznia włoska Cantiere navale fratelli Orlando w Livorno, w latach 1890-94. Przeznaczona była dla marokańskiej marynarki wojennej po nazwą Al-Baszir (البشير, pełna nazwa to Al-Baszir es-Salameh, czyli Niosący Dobre Wieści i Pokój). Ponieważ odbiorca zwlekał z zapłatą,  przekazanie kanonierki miało miejsce dopiero w roku 1899. Z powodu braku wyszkolonej kadry, nie udało się skompletować załogi i okręt niszczał nieużywany w Tangerze. W roku 1902, kanonierka została zakupiona przez Kolumbię i przemianowana na Almirante Lezo. Dalsze realne losy okrętu to; zmiana nazwy na Cartagena w roku 1904 (wg niektórych źródeł już w roku 1902), wycofanie ze służby w roku 1914 i sprzedaż amerykańskiemu prywatnemu armatorowi przed rokiem 1916. Najprawdopodobniej, od tego momentu jednostka była nieużywana. W roku 1917, rozważała przyjęcie okrętu do służby US Navy, jednak ostatecznie z tego zrezygnowała. W roku 1919 przejął jednostkę inny prywatny armator, planujący wykorzystać ją do transportu broni do Ameryki Łacińskiej. Zarejestrowany jako frachtowiec Cartagena, statek został w pierwszym swoim rejsie 08.07.1919 poważnie uszkodzony przez cyklon i odholowany do portu Colon. Nie ma wiadomości o jego dalszej służbie; złomowanie nastąpiło w roku 1925.

Nasza, alternatywna historia okrętu rozpoczyna się w roku 1902. Okręt został wtedy zakupiony, lecz już nie przez Kolumbię, lecz Wielką Kolumbię. Od tej pory stale służył w kolumbijskiej MW; był częściowo przezbrajany w latach 1919, 1923, 1925 i 1927 oraz okresowo remontowany. Mimo tego, stan okrętu, a w szczególności napędu sukcesywnie się pogarszał; w końcu, w roku 1936 liczył on sobie już 42 lata.

O modernizacji myślano już na przełomie lat 20- i 30-tych, lecz w obliczu kryzysu inne potrzeby uznano za ważniejsze. Można by dywagować, czy mamy do czynienia z modernizacją, czy może z przebudową. Moim zdaniem, ponieważ oficjalna klasyfikacja okrętu pozostała bez zmian (kanonierka), była to modernizacja. Co do klasyfikacji, to niektórzy nazywają zmodernizowany okręt kanonierką desantową, a inni, precyzyjniej, kanonierką wsparcia ogniowego wojsk lądowych, niemniej – jak wyżej wspomniano – oficjalnie jest to kanonierka „bezprzymiotnikowa”

Pojawianie się w opisie kanonierki słowa „desantowa” jest, częściowo przynajmniej, uzasadnione zadaniami, jakie dla niej wyznaczono. Jest to wsparcie ogniowe własnych sił lądowych, operujących w bliskości wybrzeża; może to być desant, choć niekoniecznie. Możliwe jest również zwalczanie artylerii nadbrzeżnej wroga, ale z ograniczeniem jej kalibru do 4”. Dla ułatwienia realizacji tych zadań, okręt został stosunkowo silnie opancerzony. Pomocne może być też niezbyt wielkie zanurzenie. Rzadko stosowanym na morskich okrętach rozwiązaniem są haubice, umożliwiające ostrzał celów zakrytych, niedostępnych dla artylerii typowo morskiej. Zastosowano tu, użyte wcześniej na rzecznych pływających bateriach artyleryjskich typu Volcán, haubice 152 mm L/13,5. Ze względu na długość lufy, są to raczej haubico-moździerze, ale producent nazwał je haubicami, w armii USA są nazywane haubicami, więc niech już tak zostanie. Prace modernizacyjne rozpoczęły się w styczniu 1936 roku i trwały do października. Wykonała je stocznia Astillero Naval No.3 w Cartagenie. Wszystkie dostawy zapewnił przemysł krajowy.

Opis techniczny modernizacji.

Kadłub

Zewnętrznie – za wyjątkiem likwidacji sponsomów burtowych – bez zmian. Zmieniono częściowo jego podział wewnętrzny oraz wzmocniono konstrukcję w newralgicznych miejscach.

Napęd

Istniejący zdemontowano w całości. Zainstalowano, pracujące na jeden wał śrubowy, dwa silniki diesla o mocy 1200 KM każdy w jednej maszynowni.

Do prędkości maksymalnej zastosowano, wyliczony na bazie parametrów realnego okrętu, współczynnik zwiększający 1,106.

Uzbrojenie

Istniejące, w tym wyrzutnie torpedowe, zdjęto w całości. Artylerię oraz km-y przeniesiono do artylerii nadbrzeżnej. Zamontowano:

- 2xIx152/13,5 mm Bethlehem Steel M1908, przy elewacji maksymalnej 55^o donośność pociskiem 54,4 kg wynosi 6130 m;

- 2xIx127 mm/51 BS/HM M1931, przy elewacji maksymalnej 35^o donośność pociskiem AP 22,70 kg wynosi 19480 m;

- 2xIIx37 mm/51 COW/FNA M1918, przy elewacji 45^o donośność pociskiem 0,65 kg wynosi 4100 m, a przy elewacji maksymalnej 85^o donośność pionowa tym samym pociskiem wynosi 2670 m;

- 1xII+2xIx12,7 mm/90 Browning/FNA M1921, przy elewacji 45^o donośność pociskiem 0,03 kg wynosi 4200 m, a przy elewacji maksymalnej 85^o donośność pionowa tym samym pociskiem wynosi 2800 m.

Do kierowania ogniem zamontowano dalocelownik optyczny o bazie 4,1 m oraz dalmierz optyczny o bazie 2,6 m.

Opancerzenie

Jak na rysunku i w raporcie.

Inne

Nadbudówki, komin i maszty wymieniono w całości.

Zainstalowano pięć radiostacji i radionamiernik.

W wyniku modernizacji:

- moc napędu zmniejszyła się z 2500 do 2400 KM;

- prędkość maksymalna zmniejszyła się z 18,00 do 17,81 w;

- zasięg wzrósł z 2500 Mm przy 10 w. do 4000 Mm przy 12 w;

- ciężar salwy burtowej (tylko kalibry >4”) wzrósł z 54 do 154 kg.

Koszt modernizacji wyniósł 53,4% wartości porównywalnego okrętu nowego.

Almirante Lezo, Great Colombia gunboat laid down 1890, launched 1892, completed 1894, modernized 1936 (engine 1936)

Displacement:

            1 041 t light; 1 110 t standard; 1 200 t normal; 1 273 t full load

Dimensions: Length (overall / waterline) x beam x draught (normal/deep)

            (244,03 ft / 229,59 ft) x 32,87 ft x (8,53 / 8,97 ft)

            (74,38 m / 69,98 m) x 10,02 m  x (2,60 / 2,74 m)

Armament:

      2 - 5,98" / 152 mm 13,5 cal guns - 119,93lbs / 54,40kg shells, 200 per gun

              Quick firing guns in deck mounts, 1908 Model

              2 x Single mounts on centreline, aft evenly spread

      2 - 5,00" / 127 mm 51,0 cal guns - 50,04lbs / 22,70kg shells, 200 per gun

              Quick firing guns in deck and hoist mounts, 1910 Model

              2 x Single mounts on centreline ends, evenly spread

      4 - 1,46" / 37,0 mm 51,0 cal guns - 1,43lbs / 0,65kg shells, 2 000 per gun

              Anti-air guns in deck mounts, 1918 Model

              2 x Twin mounts on sides, forward deck aft

                        2 raised mounts

      4 - 0,50" / 12,7 mm 90,0 cal guns - 0,07lbs / 0,03kg shells, 4 000 per gun

              Machine guns in deck mounts, 1921 Model

              1 x Twin mount on centreline, aft deck aft

                        1 raised mount

              2 x Single mounts on sides, forward deck centre

                        2 double raised mounts

      Weight of broadside 343 lbs / 156 kg

Armour:

   - Belts:                     Width (max)            Length (avg)               Height (avg)

            Main:            2,99" / 76 mm      159,12 ft / 48,50 m         8,86 ft / 2,70 m

            Ends:           0,98" / 25 mm        59,06 ft / 18,00 m          7,87 ft / 2,40 m

              11,42 ft / 3,48 m Unarmoured ends

            Upper:         1,50" / 38 mm       159,12 ft / 48,50 m         8,20 ft / 2,50 m

              Main Belt covers 107% of normal length

   - Gun armour:         Face (max)        Other gunhouse (avg)        Barbette/hoist (max)

            Main:           0,51" / 13 mm                       -                                      -

            2nd:             0,98" / 25 mm                       -                            0,98" / 25 mm

   - Armoured deck - multiple decks:

            For and Aft decks: 1,50" / 38 mm

   - Conning towers: Forward 2,99" / 76 mm, Aft 0,98" / 25 mm

Machinery:

            Diesel Internal combustion motors,

            Geared drive, 1 shaft, 2 400 shp / 1 790 Kw = 17,81 kts

            Range 4 000nm at 12,00 kts

            Bunker normal = 91 tons, at max displacement = 163 tons

Complement:

            101 - 132

Cost:

            £0,149 million / $0,575 million

Distribution of weights at normal displacement:

            Armament: 52 tons, 4,4%

               - Guns: 52 tons, 4,4%

            Armour: 424 tons, 35,3%

               - Belts: 281 tons, 23,4%

               - Armament: 8 tons, 0,7%

               - Armour Deck: 125 tons, 10,4%

               - Conning Towers: 10 tons, 0,8%

            Machinery: 67 tons, 5,6%

            Hull, fittings & equipment: 498 tons, 41,5%

            Fuel, ammunition & stores: 159 tons, 13,3%

            Miscellaneous weights: 0 tons, 0,0%

Overall survivability and seakeeping ability:

            Survivability (Non-critical penetrating hits needed to sink ship):

              2 237 lbs / 1,014 Kg = 20,9 x 6,0 " / 152 mm shells or 0,9 torpedoes

            Stability (Unstable if below 1.00): 1,24

            Metacentric height 1,4 ft / 0,4 m

            Roll period: 11,7 seconds

            Steadiness      - As gun platform (Average = 50 %): 80 %

                                   - Recoil effect (Restricted arc if above 1.00): 0,63

            Seaboat quality  (Average = 1.00): 2,00

Hull form characteristics:

            Hull has raised quarterdeck,

              a ram bow and a round stern

            Block coefficient (normal/deep): 0,653 / 0,658

            Length to Beam Ratio: 6,98 : 1

            'Natural speed' for length: 15,15 kts

            Power going to wave formation at top speed: 51 %

            Trim (Max stability = 0, Max steadiness = 100): 40

            Bow angle (Positive = bow angles forward): -15,80 degrees

            Stern overhang: 10,17 ft / 3,10 m

            Freeboard (% = length of deck as a percentage of waterline length):

                                                                     Fore end,              Aft end

               - Forecastle:            23,00%,  15,03 ft / 4,58 m,  13,02 ft / 3,97 m

               - Forward deck:       27,00%,  13,02 ft / 3,97 m,  12,01 ft / 3,66 m

               - Aft deck:                34,00%,  12,01 ft / 3,66 m,  12,01 ft / 3,66 m

               - Quarter deck:        16,00%,  15,03 ft / 4,58 m,  15,52 ft / 4,73 m

               - Average freeboard:                      13,09 ft / 3,99 m

            Ship tends to be wet forward

Ship space, strength and comments:

            Space - Hull below water (magazines/engines, low = better): 35,9%

                        - Above water (accommodation/working, high = better): 131,9%

            Waterplane Area: 5 716 Square feet or 531 Square metres

            Displacement factor (Displacement / loading): 165%

            Structure weight / hull surface area: 56 lbs/sq ft or 274 Kg/sq metre

            Hull strength (Relative):

                        - Cross-sectional: 0,89

                        - Longitudinal: 3,54

                        - Overall: 1,02

            Excellent machinery, storage, compartmentation space

            Excellent accommodation and workspace room

            Ship has slow, easy roll, a good, steady gun platform

            Excellent seaboat, comfortable, can fire her guns in the heaviest weather