Przebudowa kolumbijskiego statku pasażersko-towarowego Rimac na szturmowy transportowiec desantowy typu General de San Martin 1936 (1 jednostka)

Przebudowa kolumbijskiego statku pasażersko-towarowego Rimac na szturmowy transportowiec desantowy typu General de San Martin 1936 (1 jednostka)

Pasażersko-towarowy parowiec Rhakotis rozpoczął swoją bogatą historię 21 kwietnia 1907 roku, kiedy to hamburska stocznia Blohm & Voss zakończyła jego budowę i przekazała go liniom żeglugowym Kosmos Line. W służbie na linii Kosmos, pływał głównie pomiędzy Hamburgiem a krajami Ameryki Południowej. Pasażerów woził niewielu, głównymi ładunkami były importowane przez Niemcy saletra, cyna i zboże. Po wybuchu IWS. Rhakotis został detaszowany do współpracy z Eskadrą Azjatycką wiceadmirała von Spee, jako tajny zaopatrzeniowiec. 12 listopada 1914 roku naruszył neutralność Chile, opuszczając port w Valparaiso z potajemnie załadowanym zaopatrzeniem dla Eskadry von Spee. Po dołączeniu do niej 17 listopada, przejął z krążownika SMS Dresden brytyjskich marynarzy, z zatopionego przez ten krążownik dzień wcześniej węglowca North Wales. 14 grudnia Rhakotis zawinął do peruwiańskiego portu Callao, gdzie po wyokrętowaniu brytyjskich marynarzy, został internowany. We wrześniu 1917 roku, działając na podstawie informacji, że niemieckie statki internowane na wodach peruwiańskich, w tym Rhakotis, są sabotowane przez załogi, aby zapobiec ich ewentualnemu wykorzystaniu przez siły alianckie, peruwiańskie wojsko objęło statki uzbrojoną strażą. W rezultacie tego posunięcia, Peru i Niemcy zerwały stosunki dyplomatyczne kilka dni później. 

Związane z wojną okoliczności, pozbawiły Peru tonażu niezbędnego do utrzymania handlu przybrzeżnego i międzynarodowego, więc w 1918 roku rząd peruwiański postanowił przejąć i wykorzystać niemieckie statki internowane w peruwiańskich portach jako środek tymczasowy. Jednakże brak wymaganych kapitałów oraz odpowiedniej infrastruktury remontowej, skłonił rząd Peru do wyczarterowania internowanych statków Stanom Zjednoczonym. Wśród tych jednostek znalazł się także Rhakotis; został on odholowany do Balboa (w Strefie Kanału Panamskiego) celem wykonania remontu, w trakcie którego wojna się zakończyła. W tej sytuacji, United States Shipping Board (USSB) podjął decyzję o przystosowaniu, przemianowanego na Eten ex-Rhakotisa, na transportowiec wojska, służący do przewozu wracających z Francji amerykańskich żołnierzy. Adaptacja w stoczni W. & A. Fletcher Co. w Hoboken, trwała od kwietnia do maja 1919 roku. W jej trakcie, jednostka została przejęta przez US Navy pod nazwą USS Eten. Po ukończeniu dwóch rejsów USA - Francja - USA (przewieziono łącznie 3296 żołnierzy), transportowiec wrócił do służby cywilnej, wyczarterowany przez United States & Australia Line. W latach 1919-21 odbył kilka podróży na trasie Nowy Jork - Afryka Południowa, ciesząc się bardzo dobrą opinią pasażerów. Australijski dziennik Daily Commercial News and Shipping List opisał Eten jako „[…]doskonały typ statku pasażerskiego i towarowego. Jest on bardzo komfortowo wyposażony pod każdym względem. Kabiny są przestronne, a salon, palarnia i inne pomieszczenia wypoczynkowe sugerują, że statek został pierwotnie zaprojektowany do handlu w tropikach” Armator rozważał zwiększenie ilości miejsc pasażerskich, i odkupienie statku od Peru, ale finalnie z tego zrezygnował. Powodem była niska realna prędkość statku (ok. 12 w.), coraz bardziej odbiegająca in minus od liniowców konkurencji. W listopadzie 1920 roku, odkryto w jednej z kabin pasażerskich ukrytą radiostację o zasięgu ok. 1000 mil. Oznaczało to, że niemiecka załoga internowanego Rhakotisa, dzięki niedopatrzeniu peruwiańskich strażników, miała możliwość zakazanego przepisami o internowaniu kontaktu ze światem zewnętrznym, w tym niemieckimi rajderami. W roku 1922, statek został przez United States & Australia Line zwrócony USSB, a następnie rządowi peruwiańskiemu. 

W Peru, do roku 1934, pod nową nazwą Rimac, służył armatorowi Cia Peruana de Vapores y Dique del Callao, znanemu również jako Peruvian Line. W styczniu 1926 roku, w okresie napiętych stosunków między Peru a Chile, grupa 36 obywateli Peru, którzy przybyli na pokładzie Rimaca do Tacny w Peru – wówczas pod kontrolą chilijską – została zaatakowana przez chilijski tłum. W wyniku starcia wielu Peruwiańczyków zostało rannych. W czasie zamachu stanu z 1931 roku, Rimac transportował wojska wierne reżimowi wojskowemu Luisa Miguela Sáncheza Cerro. W roku 1934, statek został przejęty przez peruwiańską MW, w której służył jako transportowiec wojska do roku 1948. W latach 1948-50 był własnością rządu peruwiańskiego. W roku 1950 został przekazany peruwiańskiemu Ministerstwu Marynarki, ale w charakterze pomocniczej jednostki cywilnej. O jego aktywności po roku 1948 nic nie wiadomo Złomowany w Sakai (Japonia) w roku 1959.

Początek naszej alternatywnej historii to 14 grudnia 1917 roku. Rhakotis został wtedy internowany, ale nie przez Peru, lecz Wielką Kolumbię. Dalsze dzieje jednostki w latach 1917-32, są zgodne z realną historią. Realne wydarzenie ze stycznia roku 1926 (patrz wyżej), w Wielkiej Kolumbii są pamiętane jako „masakra w Tacnie” i traktowane jako zniewaga wymagająca pomsty. W roku 1932, korzystając ze spadku cen (Wielki Kryzys), Admiralicja zakupiła Rimaca za kwotę $168 788 (praktycznie po cenie złomu), z zamiarem przebudowania go na transportowiec wojska. Kryzys finansowy i związane z nim ograniczenia budżetowe zmusiły Admiralicję do chwilowego odłożenia tych planów. W roku 1934, z uwagi na poprawiające się warunki finansowe, powrócono do nich, jednakże z częściową zmianą docelowego przeznaczenia okrętu oraz jego nazwy (General de San Martin).

Zgodnie z nową koncepcją, miał to być transportowiec wsparcia i zaopatrzenia desantu. Występujące w nazwie klasy słowo „szturmowy” może być trochę mylące. Okręt ten samodzielnie niczego nie „szturmuje” i wchodzi do akcji dopiero po uchwyceniu przyczółka przez inne siły własne. Wyjaśnijmy teraz, występujące w związku z tą jednostką, pojęcia „wsparcie” i „zaopatrzenie” Wsparcie jest realizowane na dwa sposoby; ogniem artylerii pokładowej (w tym plot) oraz możliwością wyładowania na opanowany już przyczółek dodatkowych sił (770 żołnierzy z pełnym wyposażeniem i ciężką bronią piechoty). Zaopatrzenie, to zdolność do przewozu i wyładowania na przyczółek do 6540 t ładunku (uzbrojenie, sprzęt, amunicja, paliwo (benzyna i olej napędowy), żywność i woda pitna, medykamenty, wyposażenie kwatermistrzowskie itp.). Istnieje także możliwość ewakuacji z przyczółka ciężej rannych oraz udzielenia im pomocy w formie podstawowych zabiegów i operacji chirurgicznych. Dodatkowo, z uwagi na rozbudowany system łączności oraz obszerne pomieszczenia pomostu, okręt może pełnić funkcję dowodzenia desantem. Dla realizacji powyższych zadań przewidziano:

- 8 łodzi desantowych o zdolności przewozowej do 38 żołnierzy lub do 3,6 t ładunku każda (w tym np. moździerze 60 lub 81 mm, działka piechoty, ppanc lub plot 37 mm, lekkie haubice 75 mm, tankietki 1,4 t);

-  dwa żurawie o nośności 12 t i dwa o nośności 4 t;

- szpital okrętowy z salą operacyjną, ambulatorium oraz izbą chorych na 60 osób.

Projekt przebudowy opracowano w okresie grudzień 1934 - maj 1935 roku. Prace modernizacyjne rozpoczęły się w maju 1935 roku i trwały do września 1936 roku. Wykonała je stocznia Astillero Naval No.1 w Callao. Wszystkie dostawy zapewnił przemysł krajowy.

Opis techniczny przebudowy.

Kadłub

Zewnętrznie bez większych zmian. Przedłużono pokład dziobowy (forecastle) oraz zlikwidowano miejscowo występujące nadburcia (falszburty). Częściowo zmieniono podział wewnętrzny.

Napęd

Istniejący zdemontowano w całości. W jego miejsce zainstalowano dwa silniki diesla SS o mocy 3200 KM każdy w dwu maszynowniach.

Uzbrojenie

Bezpośrednio przed przebudową brak. Zamontowano:

- 2xIIx127 mm/51 BS/HM M1931, przy elewacji maksymalnej 35^o donośność pociskiem AP 22,70 kg wynosi 19480 m;

- 4xIIx37 mm/51 COW/FNA M1918, przy elewacji 45^o donośność pociskiem 0,65 kg wynosi 4100 m, a przy elewacji maksymalnej 85^o donośność pionowa tym samym pociskiem wynosi 2670 m;

- 6xIIx12,7 mm/90 Browning/FNA M1921, przy elewacji 45^o donośność pociskiem 0,03 kg wynosi 4200 m, a przy elewacji maksymalnej 85^o donośność pionowa tym samym pociskiem wynosi 2800 m.

Do kierowania ogniem zamontowano dalocelownik optyczny o bazie 4,1 m.

Inne

Nadbudówki, maszty i komin przebudowano w całości.

Zainstalowano 8 radiostacji, w tym dwie krótkofalowe oraz radionamiernik.

W wyniku przebudowy:

- moc napędu wzrosła z 3162 do 6400 KM;

- prędkość maksymalna wzrosła z 14,00 do 15,50 w;

- zasięg wzrósł z 11000 Mm przy ? w, do 10600 Mm przy 13 w.

Koszt przebudowy wyniósł 42,3% wartości porównywalnego okrętu nowego. 

General de San Martin, Great Colombia atack landing ship laid down 1906, launched 1907, completed 1907, refit 1919, 1919, rebuilt 1936 (engine 1935)

Displacement:

            9 140 t light; 9 393 t standard; 10 353 t normal; 11 121 t full load

Dimensions: Length (overall / waterline) x beam x draught (normal/deep)

            (434,90 ft / 416,01 ft) x 53,31 ft x (24,02 / 25,55 ft)

            (132,56 m / 126,80 m) x 16,25 m  x (7,32 / 7,79 m)

Armament:

      4 - 5,00" / 127 mm 51,0 cal guns - 50,04lbs / 22,70kg shells, 250 per gun

              Quick firing guns in deck and hoist mounts, 1910 Model

              2 x Twin mounts on centreline ends, evenly spread

      8 - 1,46" / 37,0 mm 51,0 cal guns - 1,43lbs / 0,65kg shells, 2 500 per gun

              Anti-air guns in deck mounts, 1918 Model

              2 x Twin mounts on sides, aft deck aft

                        2 raised mounts - superfiring

              2 x Twin mounts on sides, forward deck aft

      12 - 0,50" / 12,7 mm 90,0 cal guns - 0,07lbs / 0,03kg shells, 5 000 per gun

              Machine guns in deck mounts, 1921 Model

              2 x Twin mounts on sides, aft deck aft

                        2 raised mounts

              4 x Twin mounts on sides, aft deck forward

                        4 double raised mounts

      Weight of broadside 206 lbs / 94 kg

Machinery:

            Diesel Internal combustion motors,

            Geared drive, 2 shafts, 6 400 shp / 4 774 Kw = 15,50 kts

            Range 10 600nm at 13,00 kts

            Bunker normal 960 tons, at max displacement = 1 728 tons

Complement:

            257 - 334

Cost:

            £0,645 million / $2 576 million

Distribution of weights at normal displacement:

            Armament: 70 tons, 0,7%

               - Guns: 70 tons, 0,7%

            Machinery: 182 tons, 1,8%

            Hull, fittings & equipment: 2 129 tons, 20,6%

            Fuel, ammunition & stores: 1 213 tons, 11,7%

            Miscellaneous weights: 6 760 tons, 65,3%

               - Hull below water: 4 444 tons

               - Hull above water: 2 224 tons

               - On freeboard deck: 76 tons

               - Above deck: 16 tons

Overall survivability and seakeeping ability:

            Survivability (Non-critical penetrating hits needed to sink ship):

              8 054 lbs / 3 654 Kg = 128,9 x 5,0 " / 127 mm shells or 1,5 torpedoes

            Stability (Unstable if below 1.00): 1,43

            Metacentric height 3,6 ft / 1,1 m

            Roll period: 11,7 seconds

            Steadiness      - As gun platform (Average = 50 %): 70 %

                                   - Recoil effect (Restricted arc if above 1.00): 0,05

            Seaboat quality  (Average = 1.00): 2,00

Hull form characteristics:

            Hull has raised forecastle, rise aft of midbreak,

              a normal bow and a round stern

            Block coefficient (normal/deep): 0,680 / 0,687

            Length to Beam Ratio: 7,80 : 1

            'Natural speed' for length: 20,40 kts

            Power going to wave formation at top speed: 36 %

            Trim (Max stability = 0, Max steadiness = 100): 35

            Bow angle (Positive = bow angles forward): 3,50 degrees

            Stern overhang: 17,39 ft / 5,30 m

            Freeboard (% = length of deck as a percentage of waterline length):

                                                                     Fore end,              Aft end

               - Forecastle:            18,00%,  24,61 ft / 7,50 m,  20,67 ft / 6,30 m

               - Forward deck:       23,00%,  14,44 ft / 4,40 m,  11,48 ft / 3,50 m

               - Aft deck:                55,00%,  15,42 ft / 4,70 m,  17,06 ft / 5,20 m

               - Quarter deck:          4,00%,  17,06 ft / 5,20 m,  18,70 ft / 5,70 m

               - Average freeboard:                      16,63 ft / 5,07 m

Ship space, strength and comments:

            Space - Hull below water (magazines/engines, low = better): 79,1%

                        - Above water (accommodation/working, high = better): 99,0%

            Waterplane Area: 17 465 Square feet or 1 623 Square metres

            Displacement factor (Displacement / loading): 140%

            Structure weight / hull surface area: 76 lbs/sq ft or 373 Kg/sq metre

            Hull strength (Relative):

                        - Cross-sectional: 0,97

                        - Longitudinal: 1,69

                        - Overall: 1,02

            Excellent machinery, storage, compartmentation space

            Adequate accommodation and workspace room

            Ship has slow, easy roll, a good, steady gun platform

            Excellent seaboat, comfortable, can fire her guns in the heaviest weather